De Peueraar 46, juni 1994

Auteur: Eric Krebbers


Verf-actie Radicaal Ecologische Lui

De milieu- en dierenstrijders worden steeds minder lief tegen vernietigers en uitbuiters. In de nacht van donderdag 12 op vrijdag 13 mei bekogelden leden van de actiegroep "Radicaal Ecologische Lui" (REL) een vrachtauto van een Zoeterwouds pluimveebedrijf met blauwe en witte verf. Op de achterkant van de auto kalkten ze het woord "dierenleed". Ze lieten een briefje achter waarop onder meer stond dat ze "geen zin meer hadden om sprakeloos toe te zien". Op zondag 22 mei verfden ze de ruiten van de kantine van het bedrijf dicht. REL schreef in haar tweede verklaring zich genoodzaakt te voelen door te gaan aangezien het bedrijf niets van hun actie geleerd had.

Meer kunnen we over de acties niet schrijven. De Peueraar ontving geen verklaring. We kunnen wel even kort de omstandigheden in de 'pluimvee-industrie' in herinnering roepen. Er zitten in Nederland tussen de 90 en 100 miljoen onschuldige kippen gevangen in de bio-industie. Geen van hen zal ooit het daglicht zien. Ze staan bloot aan allerlei martelingen, waarvan het afbranden van hun snavels er maar een is. Ruim de helft van de gevangenen is ernstig besmet met ziektes, veroorzaakt door de erbarmelijke omstandigheden in de kampen.

Zo'n 45 miljoen van hen zijn lichamelijk gemanipuleerd tot 'leghennen'. Hun lichamen worden intensief ingezet, misbruikt en overbelast voor de eierproduktie. Er worden van hen in Nederland jaarlijks maar liefst 11 miljard eieren gestolen. Ruim acht miljard daarvan verkopen de cipiers met flinke winst aan het buitenland. De rest wordt door de Nederlandse 'consumensen' verorberd als 'lekker eitje' of verwerkt in allerlei producten. Gemiddeld 170 per Nederlander per jaar.

De dwangarbeidsters in de bio-industrie hebben per hen 450 vierkante centimeter leefruimte. De oppervlakte van een opengeslagen Peueraar (A3) is ongeveer 1250 vierkante centimeter, bijna drie keer zo groot. Bij hun geboorte worden de mannetjes en de vrouwtjes gescheiden. De haantjes worden 'niet productief genoeg' geacht. Ze zijn de kinderen van leghennen en niet van vleeskippen, een ras dat speciaal gefokt wordt voor het vlees aan hun lichaam en niet voor hun eierstokken zoals de leghennen. Deze mannetjes worden binnen een dag na hun geboorte vergast. Omdat de dood tijdens het vergassen soms nogal op zich liet wachten, zijn de beulen in een flink aantal dierenfabrieken recentelijk overgegaan op snoeihout-hakselaars. Je kent ze wel, van die machines die gebruikt worden in parken om takken te vermalen. Jaarlijks worden zestig miljoen van deze haantjes binnen een seconde door de 'allesfresser' of 'stofzuiger' vermalen tot een bloederige pap.

Voor het geweten der 'consumensen' zijn er 'humanere' fabrieken ('scharrelkippenfarms') aangelegd, met iets meer ruimte per gevangene. Maar ook deze ongelukkigen worden verminkt en zullen nooit het daglicht aanschouwen. In nog weer andere fabrieken leven de EKO- en BD-gevangenen. Deze kippen leven met z'n vijven op een vierkante meter en mogen zelfs naar buiten. Hun snavels zijn niet afgebrand, maar hun eieren worden even zo goed gestolen en ook hun broertjes zijn na 1 dag in de gaskamers verdwenen. Precies zoals ook zijzelf worden vermoord nadat ze "niet meer economisch rendabel" geacht worden.

Bronnen:

Terug





























































































































ALTERNATIEFJE BIEDT ZICH AAN

Onderstaande reaktie ontvingen wij van Voedselkoöperatie De Lachende Lazuli.



Op 27 april voerden mensen van Rebel Leiden aktie in super-markt Albert Heyn tegen de afvalberg die ontstaat door het vele overbodige verpakkingsmateriaal. Een goede aktie, die hard nodig was. Ze verwijderden verpakkingen en stopten de produkten die ze nodig hadden in meegebrachte koektrommels en papieren zakken. Rebel schrijft in haar verklaring dat ze wel milieuvriendelijker wil konsumeren, maar "dat er zo goed als geen bereikbare alternatieven zijn." Rebel heeft als alternatief in gedachten dat er "een soort silo's" in de supermarkten moeten komen, "waaruit je een hoeveelheid in eigen verpakking of papieren zak kunt gieten."

Zo'n vier jaar geleden is Voedselkoöperatie De Lachende La-zuli opgericht naar aanleiding van soortgelijke kritieken. Sindsdien proberen we te werken aan een milieu- en mens-vriendelijk alternatief. We verkopen onbespoten en plantaardig voedsel, zowat tegen inkoopprijs. De mensen die bij ons kopen nemen zoveel mogelijk hun eigen verpakkingen mee. Verder proberen we produkten in te kopen die niet van ver aangevoerd hoeven te worden en tot slot geven we de voor-keur aan produkten van bedrijven in zelfbeheer.

Met ons Voko-fonds steunen we graag milieu-akties zoals die van Rebel. We delen de kritiek van Rebel, maar zijn er niet in eerste instantie op uit de supermarkt te veranderen. Wij willen haar overbodig maken. Wij willen veel meer streven naar een veelvoud van kleine winkeltjes en koöperaties in eigen beheer. Waar de mensen elkaar kennen en minder van elkaar vervreemd zijn. Dat liever dan milieuvriendelijker supermarkten. We zouden dan ook niet snel zelf in een supermarkt thee uit de zakjes halen en dan afrekenen. We willen die supermarkt-thee helemaal niet. Wij willen onbespoten thee van kollektieven, kruidenthee uit de eigen regionen.

Wij willen de zaken samen zelf bepalen en nodigen de men-sen van Rebel dan ook van harte uit om hun boodschappen in de Voko doen.

Extra interessant voor aktievoerdersters is dat de Voko sinds kort beschikt over een biepje vol boeken over radikale mi-lieu-strijd. We zijn bovendien geabonneerd op radikaal-linkse milieubladen uit Nederland, Duitsland en de VS. Op deze manier hoopt de Voko bij te dragen aan diskussies over een radikaal-linkse invulling van de milieustrijd. Want we willen ons natuurlijk niet verstoppen in ons eigen 'perfekte' winkeltje.

(Meer informatie over de Voko vind je achterin bij de adressen.)