Lokaal Kabaal 2, april 1995
Auteur: Pauline Krebbers
Macha of macho?
Vrouwen, stap uit je slachtofferrol! Dat schrijft Malou van Hintum in haar boek "Macha! Macha!". Ze ziet een nieuwe trend voor jonge goed opgeleide vrouwen: het powerfeminisme. Geen gezeur en geklaag, maar op je strepen staan in de mannenwereld. Dan kom je er wel.
Van Hintum schrijft dat de oudere generatie feministen door geklaag en gezeur haar doel wil bereiken. Ze vraagt zich af of het feminisme haar successen niet behaald heeft ondanks het gezeur. Dat zeuren heeft volgens haar veel vrouwen ongelukkig gemaakt. Van Hintum: "Klagen had destijds misschien wel een functie, maar nu zeker niet meer." Ze acht de tijd rijp voor vrouwen om assertiever te worden. Vrouwen kunnen best wat bereiken, vindt ze, en moeten gebruik maken van hun verworvenheden. Powerfeminisme is het ontdekken van de kracht die jonge vrouwen hebben. Van Hintum vraagt zich niet af "of de maatschappij er klaar voor is om vrouwen te geven wat hen toekomt, maar of de vrouwen er zelf klaar voor zijn te pakken waar zij recht op hebben". De vraag rest of veel vrouwen wel willen functioneren in de mannenwereld. Streed het feminisme niet juist voor een andere wereld?
Einde van de vrouwenbeweging
Van Hintum vraagt zich af of je nog wel kunt spreken van een vrouwenbeweging. Van Hintum: "De beweging is steeds diverser en gevarieerder geworden. Dankzij de feministische beweging van de jaren zeventig is er veel bereikt. Nu is het belangrijk om samen bedenken wat we eigenlijk willen. Veel meer zaken moeten samen met mannen bepaald worden. Daar moeten vrouwen zich hard voor maken." Als voorbeeld noemt zij kinderopvang. "Vrouwen moeten inzien dat het niet alleen hún verantwoordelijkheid is, maar evengoed die van mannen. Veel mannen zijn ook niet tevreden met hun leven," aldus Van Hintum. "Ook zij moeten leren keuzen te maken. Er komen steeds meer gemeenschappelijke belangen voor mannen en vrouwen. Vrouwen die klagen dat het niet lukt om baan, man en kinderen te combineren, stellen hun doelen te hoog. Deze 'supervrouwen' geven te weinig uit handen en eisen teveel van zichzelf. Ze moeten een keuze maken. Die verschilt van vrouw tot vrouw. De 'supervrouwen' zijn geen slachtoffer, maar zitten in een ongelukkige overgangsfase naar betere tijden." Op de vraag hoe en wanneer die betere tijden dan komen zegt Van Hintum dat zij slechts een trend signaleert. "We kunnen nog niet op onze lauweren rusten en achterover gaan zitten." Maar, is er dan toch niet een soort vrouwen- en mannenbeweging nodig? Daarop geeft Van Hintum helaas nergens antwoord.
Oorlog tegen vrouwen
"Macha! Macha!" verscheen op 8 maart, de internationale vrouwendag. Op dezelfde dag publiceerde Amnesty International het rapport "Human rights are women's rights". Amnesty schrijft daarin dat wereldwijd miljoenen vrouwen slachtoffer zijn van geweld en diskriminatie. In haar boek ontkent Van Hintum deze oorlog tegen vrouwen glashard. Heeft het powerfeminisme dan niets te bieden aan de wereldwijd onderdrukte vrouwen, waarover Amnesty schrijft?
Van Hintum komt niet verder dan: "Het is arrogant achtergestelde groepen zielig en zwak te houden en hen voortdurend te bevestigen in hun achterstand. Het is altijd moeilijk je politiek te manifesteren. Je moet een homogene cultuur doorbreken. De cultuur die op dit moment de meeste macht heeft. De achtergestelde groepen moeten zichzelf sterk maken. Ze moeten oog hebben voor wat ze kunnen bereiken en niet in een slachtofferrol blijven zitten." Van Hintum ziet de organisaties van Aziaten in de Verenigde Staten als voorbeeld. Deze hebben veel succes en macht gekregen door er keihard tegenaan te gaan.