Lokaal Kabaal 3, mei 1995
Auteur: Ellen de Waard
Voor Celina is trouwen geen basisbehoefte
Celina El Houari is 23 jaar. Ze studeert rechten, volgt een hbo-opleiding en doet vrijwilligerswerk in de hulpverlening aan allochtone jongeren. Deze geëmancipeerde Marokkaanse vrouw wordt door velen gezien als een voorbeeld. Celina doet haar verhaal.
Ik ben totaal niet opgevoed voor de keuken, trouwen en kinderen baren. Integendeel: mijn moeder heeft alle kinderen altijd gestimuleerd een opleiding te volgen, ook haar dochters. Zij wil dat ik nooit afhankelijk word van een man. Bij ons thuis staan de jongens ook in de keuken. Zelfs mijn vader stofzuigt en zeemt de ramen. Dat gebeurt in andere Marokkaanse gezinnen niet. Men staat versteld van ons gezin. Ik ben trots op mijn opvoeding. Voor ons is de familie heel belangrijk en meisjes worden heel beschermd opgevoed, daarin verschillen we weer sterk van de Nederlanders.
Bij de generatie van mijn ouders regelt de vader alles buitenshuis. Binnenshuis is de moeder de belangrijkste persoon. Zij is verantwoordelijk voor de opvoeding. Wij hebben allemaal een bijzondere band met onze moeder. Maar de jongere generatie verandert onder invloed van de Nederlandse samenleving.
Mannen
Bij ons thuis zitten mannen en vrouwen altijd bij elkaar, maar voor sommige bezoekers met een andere leefwijze pas ik me aan. De vrouwen gaan dan apart zitten, want dan kunnen we vrij praten. In het bijzijn van mannen kunnen we niet over alles praten, zoals over seksualiteit, of geen flauwe grapjes maken.
Thuis nodig ik Nederlandse vrienden en vriendinnen uit. Mijn ouders vinden dat leuk. Ik ken maar heel weinig Marokkaanse jongens en nog minder die net zo denken als ik. Behalve mijn broers dan. Als ik op straat alleen met een Marokkaanse jongen sta te praten, gaan mensen al naar mijn vader toe om dat te vertellen. Het interesseert me niet en ik laat me er niet door beïnvloeden. Gewone vriendschap zoals met Nederlandse jongens kan niet; je bent meteen verloofd. Men vindt het wel heel raar dat ik niet getrouwd ben. Mijn zusje en ik hebben in Marokko al veel aanzoeken gehad, maar trouwen is voor mij geen basisbehoefte, zoals eten en drinken. Ik wil eerst mijn studie afmaken, op mezelf gaan wonen en werken, onafhankelijk zijn.
Onafhankelijk zijn
Veel Marokkaanse meisjes denken dat emancipatie betekent dat je dingen doet die van je eigen kultuur niet mogen. Zoals er heel bloot bijlopen, uitgaan, seks en telkens andere vriendjes hebben. Je hoofddoek afdoen en je haar kort knippen. Maar dat heeft niks met emancipatie te maken. Ze hebben er een heel verkeerd beeld van. Ze weten gewoon niet om te gaan met vrijheid en misbruiken het zelfs. Voor mij betekent emancipatie op eigen benen staan. Ik ben een mens, gelijkwaardig aan mannen. Als vrouw kan ik alles doen wat mannen ook kunnen. Ik ben heel mondig, ik studeer, ga met jongens om, ga uit. Ik voldoe dus niet aan het stereotiep van een Marokkaanse vrouw.
Maar ik ben ook een heel rustig persoon, ik houd niet van make up en kleed me niet uitdagend. Marokkaanse mensen zijn trots op mij en zien mij als voorbeeld hoe emancipatie ook kan. Ik realiseer me dat niet iedereen in dezelfde gunstige omstandigheden verkeert. Mijn ouders hebben niet veel geld, maar mijn moeder heeft altijd geld opzij gelegd voor onze school en opleiding.
Emancipatie
De meeste Marokkaanse vaders vinden tegenwoordig dat hun dochters een redelijke opleiding moeten hebben zodat ze zichzelf kunnen redden. Als je geen Nederlands spreekt ben je nergens. Je isoleert je en je bent altijd afhankelijk van derden. Emancipatie is ook de weg weten in deze samenleving zodat je je rechten en plichten kent.
Vrouwen die hier voor gezinshereniging of gezinsvorming komen hebben de eerste paar jaar een verblijfsvergunning die afhankelijk is van de man. Als die vrouwen scheiden is het ongunstig om terug naar Marokko te gaan. Hier hebben ze veel langer recht op alimentatie en krijgen ze bijna altijd de voogdij over de kinderen. In Marokko bestaat geen bijstandsuitkering. Dat betekent dat een gescheiden vrouw met haar kinderen op haar familie moet terugvallen. Een gescheiden vrouw heeft daar een heel lage status.
Invloed uitoefenen
Ik denk erover om binnenkort bij een politieke partij te gaan. Het is goed als vrouwen de politiek in gaan. Ik ben al eens gevraagd door GroenLinks en de PvdA. Ik wil mijn stem laten horen en opkomen voor vrouwen, allochtonen en jongeren. En ook in deze keuze word ik door mijn familie gestimuleerd.