Lokaal Kabaal 7, september 1995
Auteur: Eric Krebbers
Leiden door de ogen van een blinde
Ruud Duivenvoorden noemt zich "een lastige blinde Leidse ingezetene met geleidepitbull". In samenwerking met de Socialistische Partij bracht hij een brochure uit over de hindernissen in de stad. Hij blijkt meer te zien dan niet-blinden.
Duivenvoorde telde maar liefst 127 hindernissen waar hij als blinde tegenaan loopt. Met zijn typisch Leidse humor neemt hij ons aan de hand door de stad. Een willekeurig voorbeeld. Hindernis 97: "Café De Marepoort, Lange Mare. Wat hier gebeurt is niet mooi en schoon, maar ongehoord. Zo'n immens groot trottoirterras, weliswaar kun je er als voetganger door (men heeft een minimaal paadje vrij gelaten). Wilt u dan wel uw rolstoel op- of inklappen voor u verder kruipt? Mogelijke omleidingsroute: Plesmanlaan -Churchilllaan."
Glasscherven
Een aantal van de hindernissen is al weggenomen. Nr. 113 bijvoorbeeld. "Oude Vest. Dat er vroeger aan de Oude Singel een glasfabriek stond, weet ik nog wel, maar dat bij de café's Highlight en Sus Antigoon de scherven nog op trottoir en straat liggen, gaat mij ietsie te ver. Als U, café-eigenaren, nu ook eens een keer de buitenboel aanveegt. Mijn blindegeleidehond kan namelijk niet goed lopen met glasscherven in zijn voetzolen. Voor mij dus een probleem als ik alleen over straat moet, omdat mijn hond voor drie weken arbeidsongeschikt is."
Ambtenaren
Met zijn brochure wil Duivenvoorden de gemeente aanzetten tot meer vaart in het geschikt maken van de stad voor gehandicapten. De ontoegankelijkheid maakt integratie van gehandicapten onmogelijk. "Terwijl gemeente, hulpinstellingen, overlegorganisaties, zogenaamde belangenverenigingen en andere hulpvaardigen de wet (regels) uitvaardigen c.q. voorschrijven, blijf ik van mening, gestaald door praktische ervaring op velerlei gebied, méér inzicht te hebben in tal van zaken dan bovengenoemde instanties."
Duivenvoorden is niet enthousiast over de instelling van de betrokken ambtenaren. Die "schijnen onschendbaar, impliceren dat nogmaals door te stellen dat er geen namen mogen worden genoemd. Mijn volledige doopceel wordt echter gelicht (met toestemming) wanneer ik bijvoorbeeld bijstand aanvraag. Voor de burger is de ambtenaar zéér vaak onbereikbaar, onbegrijpend of bureaucratisch star, onwrikbaar."
Maffia
Duivenvoordens tirades zijn niet bepaald politiek correct. Hij spreekt over "Mohikanen en Marokkanen", "Leiden, stad vol vluchtelingen" en "maffiose" Italianen. Gelukkig moppert hij op iedereen. Behalve ambtenaren moeten winkeliers, kroegbazen, restauranthouders, fietsers en automobilisten het ontgelden. Misschien moeten niet-blinden inderdaad eens goed op de vingers getikt worden. Leiden blijkt vol levensgevaarlijke plekken.
Tussen de regels door lees ik dat Duivenvoorden voorstander is van de invoering van stadswachten. Het idee van stadswachten komt uit de koker van het Overleg Gehandicaptenbeleid Leiden en omstreken (OLG). Een toekomstige stadswacht zou voortdurend alert moeten zijn om hindernissen uit de weg te ruimen. In de praktijk worden stadswachten helaas vooral ingezet voor minder menslievende taken. Vaak gaat het daarbij om werkloze jongeren die zich voor een hongerloontje in een uniform moeten hijsen. Gelukkig doet Duivenvoorden ook veel andere aanbevelingen. Wat hem betreft wordt er flink wat meer geld gestoken in rubbertegels en verkeerslichten met tikkers.
Een brochure boordevol tips die het leven in Leiden voller kunnen maken, want een stad met alleen mensen die aan het ideaalbeeld voldoen is zo saai als de pest. Ruim baan voor gehandicapten, ouderen en mensen met kinderwagens!