Lokaal Kabaal 13, januari 1996
Auteur: Eric Krebbers
(Springstof - column)
Te emotioneel
Ze hebben een van de kleine lichtpuntjes in de Leidse politiek uitgedoofd. Het lichtpuntje was te emotioneel, te onberekenbaar, zo werd gezegd. De Leidse PvdA-voorzitter Tan Toan Hok moest weg.
Waarom toch? Nam Hok de gladde reclamepraatjes van zijn landelijk voorzitter Rottenberg te serieus? Die vroeg om durf, chaos, anarchie en dynamiek in de partij. Hechtte hij teveel geloof aan Rottenbergs kritiek op het vastgeroeste regentendom in de partij? Schopte hij teveel tegen heilige huisjes? Hij heeft het geweten, het regentendom sloeg terug. De PvdA-raadsfractie schakelde zelfs landelijke partijkopstukken in om hem uit zijn voorzitterstoel te jagen.
Was Hok te links? Raakte hij achterop in een naar rechts rennende partij? Kon hij de 'vernieuwing' niet bijbenen? Die 'vernieuwing' waarvan Kalma al in 1987 enthousiast schreef: "Een werkelijke vernieuwing van de PvdA begint met het definitief afscheid nemen van de socialistische ideologie". De 'vernieuwing' ook van Wim Kok, die afgelopen herfst de gevleugelde woorden sprak: "Het afschudden van de ideologische veren is in bepaalde opzichten een bevrijdende ervaring." Had Hok naar de smaak van zijn fractie nog niet voldoende ideologische veren afgeschud? Heeft hij zichzelf nog niet voldoende bevrijd?
Tan Toan Hok pleitte onlangs nog tevergeefs voor een "eindejaarsuitkering" voor mensen met een minimumuitkering. Eerder sprak hij zich uit tegen de Boommarktgarage, terwijl de fractie voor was. Ook presenteerde hij een alternatief pakket bezuinigingsmaatregelen op het moment dat zijn fractie al akkoord was de originele plannen. Bracht hij de partijtop net iets te vaak in verlegenheid? Kwam hun progressieve zelfbeeld door zijn voorstellen in de knel?
Tan Toan Hok was de partijvoorzitter van de gewone PvdA-leden. Verkozen tegen de zin van de fractie en de rest van het bestuur. En dan nu gewipt via een geheime deal. Emotioneel lijkt hij er niet van geworden. Hok was "niet ontstemd".
Emotionaliteit, het is bijna een scheldwoord in onze ijskoude technocratische samenleving. Een woord, waarmee met name vaak allochtonen en vrouwen in de hoek gezet worden. Een woord, waarmee elke betrokkenheid in de kiem gesmoord kan worden. Het gaat immers om de kille cijfers, niet om de mensen. Beheers jezelf om de mensen te beheersen.
Is hij écht niet boos of tenminste teleurgesteld? We zullen het voorlopig met al deze vragen moeten doen. De dynamische, open en vooral vernieuwende PvdA heeft Hok een zwijgplicht opgelegd.