Lokaal Kabaal 16, maart 1996
Auteur: Ellen de Waard
Indoc stopt na verlies subsidie
Het Indonesisch Informatie- en Documentatiecentrum (Indoc) aan het Rapenburg wil zich niet conformeren aan de eisen van de subsidiegever en moet vanaf april haar deuren sluiten. Voorlopig blijft Indoc alleen nog in naam bestaan.
"Wij zijn te specialistisch en niet op het grote publiek gericht. En daar krijg je tegenwoordig geen geld meer voor. Dat is het algemene klimaat in Nederland geworden. Onze onderwerpen lenen zich bijvoorbeeld niet voor een groot festival", aldus Indoc-voorzitter Hans Godebauer. De stichting heeft zich in de loop der jaren gespecialiseerd in de arbeidersbeweging, vrouwen, kinderen, milieu en mensenrechten. Volgens Godebauer wilde Indoc geen politieke standpunten verkondigen. "Maar het is natuurlijk wel zo dat we met onze onderwerpskeuze een bepaalde visie uitdragen." Een visie die klaarblijkelijk niet bij een groot publiek aansluit.
Nostalgie
Indoc is in 1971 opgericht omdat er in Nederland weinig bekend was over het hedendaagse Indonesië. Er was vooral belangstelling voor het oude koloniale Nederlands-Indië. Met name oud-Indiëgangers bepaalden het beeld. Om Indië hing een zweem van nostalgie.
Indoc richtte zich op het uitbrengen van publikaties, het opbouwen en bijhouden van een archief en het verstrekken van specifieke informatie op aanvraag van bijvoorbeeld de FNV, de gemeente Leiden, vakbladen en particulieren in Indonesië.
De publieksgerichte activiteiten worden nu stopgezet. Het Instituut voor Sociale Geschiedenis (ISG) zal de documentatie op film zetten. Met het Van Vollenhove Instituut zijn onderhandelingen gaande om het archief daar onder te brengen zodat het nog in Leiden voor het publiek toegankelijk blijft.
Bezig met een ideaal
In Indonesië zijn in de jaren 60 zo'n 500 duizend communisten vermoord. Anderen werden verbannen of in de gevangenis gegooid. Eenmaal vrijgekomen werden ze uitgesloten van het maatschappelijke leven. In Indonesië werken 3 van dergelijke ex-politieke gevangenen aan het verzamelen van documentatie voor het Indoc. "De knipseldienst is een sociaal project. Deze mensen zijn voor hun inkomen aangewezen op de kerk en dergelijke. Ze hebben geen poot om op te staan. Wij betalen hen voor het werk, niet alleen een onkostenvergoeding, maar een echt honorarium. Gelukkig neemt het ISG die knipseldienst over. En wellicht blijft het voor hen mogelijk met kleine subsidies politieke cartoons te publiceren."
Het contract van de betaalde part-time coördinator liep in januari af. Verder werkten er zo'n 15 vrijwilligers bij Indoc. Ook voor hen betekent het einde van Indoc een groot verlies. Godebauer: "Al die jaren hebben we er onze energie ingestopt. Wij waren met een ideaal bezig en troffen elkaar ook buiten het werk. Het is heel vervelend om die gezamenlijk kwijt te raken."