Lokaal Kabaal 18, juni 1996

Auteur: Ellen de Waard


Internationale liefde gefrustreerd

Word nooit verliefd op een buitenlandse man. Dat is het credo van de Nederlandse overheid. Het vreemdelingenbeleid raakt mensen diep in hun privé-leven. Met de verscherpte inkomenseisen voor samenwonen en huwelijk komen steeds meer vrouwen in de problemen. De wetgeving is racistisch en beperkt het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen.

Wie met zijn of haar geliefde van buiten de Europese Unie wil samenleven moet heel wat juridische hobbels nemen. Nederlanders, of mensen met een vaste verblijfsvergunning, worden ontmoedigd om hier met die partner een bestaan op te bouwen. De overheid is bang dat te veel mensen een graantje van 'onze welvaart' komen meepikken. Vooral vrouwen zijn daar de dupe van.

Dit maakt momenteel ook Carolien mee. Zij wil trouwen met haar buitenlandse vriend. Hij heeft geen verblijfsvergunning. Hun verzoek daartoe is afgewezen. Formeel gezien voldoet Carolien niet aan de inkomenseis. "Geld is eigenlijk niet het probleem. Justitie doet moeilijk omdat ik te weinig vaste arbeidsuren hebt en dus niet voor langere tijd kan garanderen dat ik 2 personen kan onderhouden. Met de bezuinigingen, massa-ontslagen en flexibele arbeid vind ik een vast kontrakt eisen een belachelijke zaak."

Geen privacy

Alle buitenlanders die in Nederland willen trouwen moeten sinds eind 1994 een verklaring bij de vreemdelingendienst halen. Om schijnhuwelijken te voorkomen moet de politie een oordeel geven over de huwelijksmotieven van het paar. Ook de ambtenaar van de burgerlijke stand mag bij twijfel weigeren een huwelijk in te zegenen. Carolien: "Wat opviel was dat naar mijn verhaal nauwelijks werd gevraagd. Van mijn vriend werd van alles gecontroleerd. Dat was heel vervelend en discriminerend." Hoewel de wet officieel stelt dat iedereen die getrouwd is moet samenwonen, wordt dit alleen bij gemengde stellen daadwerkelijk gecontroleerd.

Zware wissel

Carolien maakt nu aan den lijve mee hoe het voor buitenlanders is om in Nederland te leven. "Door de politie en de advocaat wordt alles aan mij gevraagd en uitgelegd. Heel impliciet wordt de verantwoordelijkheid bij mij gelegd om alles aan mijn vriend te vertellen. Tegen hem praten ze niet eens. Hij wordt niet voor vol aangezien."

De frustraties over het lange uitblijven van de toestemming om te trouwen, de afwijzing en vervolgens het hoger beroep daartegen, de manier waarop ze worden behandeld, dit alles draagt ertoe bij dat de relatie van Carolien en haar vriend extra onder druk komt te staan. Frustraties worden op elkaar afgereageerd omdat de bureaucratie anoniem is. "Mijn vriend voelt zich nu klem zitten. Mocht de relatie fout lopen, dan kan hij zich niet meer terugtrekken in de anonimiteit van het illegalenbestaan. Al zijn gegevens zijn bekend. Ik zou hem bij de politie kunnen aangeven als we niet meer samen zouden wonen. Dat plaatst mij in een machtspositie. Hij heeft zich er erg op verkeken. Ook ik leef erg onder spanning."

Niet emanciperend

LAWINE, een organisatie van Nederlandse vrouwen met niet-Nederlandse partners, onderzocht de gevolgen van de verscherpte inkomenseis voor vrouwen. Met de specifieke arbeidsmarktpositie van vrouwen blijkt totaal geen rekening gehouden te zijn. Vrouwen werken veelal in deeltijdbanen en in de lagere schalen. Daardoor voldoen zij veel minder makkelijk aan de inkomenseis dan mannen die met een buitenlandse vrouw willen trouwen. Veel vrouwen voelen zich daardoor gedwongen werk te aanvaarden dat vast is, maar beneden hun niveau en wensen. Studerende vrouwen stoppen vaak met hun studie om een baan te zoeken. Veel vrouwen kiezen noodgedwongen voor een huwelijk in plaats van voor samenwonen omdat de inkomenseis dan lager is. Er zijn zelfs vrouwen die overgaan tot het nemen van een kind omdat daar minder strenge regels voor gelden. Kortom, ze worden in traditionele patronen gedwongen.

Caroliens keuzes zijn daarvoor illustratief. "Normaal gesproken zou ik nooit trouwen, maar samenwonen. Ik werk echt niet graag 41 uur per week, maar ik moest steeds meer uren gaan werken. Dat betekent dat ik minder thuis ben en minder energie in de relatie kan steken. Daar komen ook problemen van. Maar ik zou er nooit een kind voor nemen."

Terug