Lokaal Kabaal 19, september 1996
Auteur: De spreekuurgroep van De Fabel van de illegaal
Uit de illegaliteit
Na meer dan 3 jaar in Nederland te hebben gewoond werden 2 uitgeprocedeerde Ethiopiërs afgelopen juni op straat gezet. Na jaren wachten op een vluchtelingenstatus werden ze met een uitwijzingsbevel geconfronteerd. Een gemeente in de regio Leiden stopte hun uitkeringen en schakelde een deurwaarder in om de twee mannen uit hun woning te zetten. Ze hadden nog even kunnen blijven als ze op papier hadden verklaard mee te willen werken aan hun uitzetting. Aangezien ze als de dood zijn om naar Ethiopië te gaan, hebben ze dat formulier niet ondertekend. Hadden ze wel gedaan, dan was dat tegen hen gebruikt bij hun verdere pogingen om als vluchteling erkend te worden. De advocaat van de Ethiopiërs probeert nu de procedure voor erkenning als vluchteling te heropenen. De Fabel ondersteunt hun pogingen om schot in de zaak te krijgen.
Het steeds harder wordende asielbeleid doet meer en meer vluchtelingen in dezelfde positie belanden als deze twee Ethiopiërs. Wat hen rest is teruggaan naar hun vaderland en de verschrikkingen die ze juist ontvlucht waren. Of hier blijven als illegalen met alle onzekerheid en het gevoel van minderwaardigheid dat daarbij hoort. De bezwaarprocedure tegen geeft hen enig respijt. Helaas geeft zoiets vluchtelingen vaak valse hoop, wat uiteindelijk kan leiden tot nog grotere wanhoop. Daar staat tegenover dat bezwaarprocedures de enige kans op legaliteit zijn.
De wanhoop van de Ethiopiërs leidde tot voortdurende geestelijke en lichamelijke klachten. Wanhoop is ook het overheersende gevoel bij de spreekuurgroep voor illegalen. Hoe moet je iemand die al bang en onzeker is, duidelijk maken dat hij moet kiezen tussen de illegaliteit of terugkeer naar het land van herkomst?
Kortom, vluchtelingen die met enige hoop op een beter leven in een 'vrij' land als Nederland asiel aanvragen, raken in de loop van de uitzichtloze asielprocedure vaak nog meer in de knoop dan ze al waren. Ze zien De Fabel als laatste strohalm. Toch kan De Fabel hen ook maar weinig bieden. Met hulp van andere instanties en vrijwilligers kan De Fabel hooguit wat geld en onderdak voor een zeer beperkte tijd regelen.
De omgang met uitgeprocedeerde vluchtelingen drukt de medewerkers van De Fabel met de neus op de gevolgen van het onmenselijke asielbeleid. Een beleid dat geen rekening houdt met het individu, een beleid dat denkt in economische termen, maar niet in menselijke waarden.