De Fabel van de illegaal 26, december 1997
Auteur: de spreekuurgroep van De Fabel van de illegaal
(Column)
Uit de illegaliteit
De Ethiopische Aïda is al maanden uitgeprocedeerd. Ze heeft via De Fabel van de illegaal een tijd onderdak gekregen. Nu woont ze bij een vriendin. Gelukkig hebben we een advocaat bereid gevonden om haar zaak opnieuw te bekijken. Die heeft haar verhaal nog eens op papier gezet: ze is verkracht door soldaten en heeft een illegale abortus ondergaan. Haar volk wordt door het Ethiopische regime onderdrukt. Ook dat heeft ze nu op papier: een Ethiopische organisatie heeft haar verhaal bevestigd. Met deze nieuwe informatie gaat ze opnieuw naar het aanmeldcentrum voor asielzoekers. Maar of het voldoende is? Zal ze in staat zijn om haar verhaal uitgebreid toe te lichten?
Ze praat moeilijk. Het liefst praat ze helemaal niet meer over de verkrachtingen. Ze wil onmiddellijk naar het aanmeldcentrum. Dan ziet ze wel of ze haar geloven of niet. Ze weten toch dat haar mensen vervolgd worden? Ze vertelt toch de waarheid, dan komt het toch wel goed?
Dit is misschien haar laatste kans om haar verhaal te vertellen. Ze zal dus alles op alles moeten zetten om zich er zo goed mogelijk op voor te bereiden. Vaak durven vrouwen immers niet te praten over wat ze hebben meegemaakt. Zeker niet over seksueel misbruik. De IND vraagt niet door en het gevolg is dat de vrouw geen verhaal lijkt te hebben. Binnen 24 uur staan ze dan weer op straat.
Het beste zou zijn om haar ervaringen nog uitgebreider op te tekenen. Zodat die kunnen worden opgestuurd naar het Aanmeldcentrum. De rechtshulp op het centrum kan zich dan beter voorbereiden en haar zo goed mogelijk ondersteunen. Gabbi Wierenga van een vrouwenopvangcentrum in Den Bosch heeft veel ervaring met het ondersteunen van vrouwen als Aïda. Daarom gaat een Fabel-medewerkster met Aïda naar Den Bosch om haar vluchtverhaal op te schrijven.
Onderweg lacht Aïda. Het lijkt alsof ze een dagje uitgaat met een vriendin. Eenmaal in Den Bosch vertelt ze zoveel als ze in 1 keer kan vertellen. Ze begint bij haar familie, haar broer die actief was tegen het regime en daarom met de verzetsstrijders hun familie en stad verliet. Zijzelf gaf les in hun eigen taal, die door het regime verboden is. Huilend vertelt ze over de soldaten die naar hun huis kwamen, de gevangenis, de verkrachtingen daar en de abortus.
Zal ze hier veilig kunnen zijn? Of zal Justitie haar afwijzen omdat ze 'alleen maar' taalles gaf? Zal ze van Justitie te horen krijgen dat ze haar straf heeft uitgezeten en dat er geen bewijs is dat verdere vervolging dreigt?
(Aïda is een schuilnaam)