De Fabel van de illegaal 31, oktober/november 1998
Auteur: Harry Westerink
In 1996 heeft de overheid de "Raad voor het openbaar bestuur" opgericht "met het oog op het vergroten van de doeltreffendheid en doelmatigheid" van het beleid. In het in april 1998 uitgebrachte rapport "Illegale blijvers" geeft de raad een reeks adviezen om het repressieve vluchtelingenbeleid effectiever te maken. Opvallend daarbij is dat men de ondersteuningsorganisaties voor illegalen een belangrijke schakel acht bij de invoering van de apartheid in Nederland.
De raad schrijft: "Erkend moet worden dat illegale blijvers een realiteit zijn. Het is een realiteit die te betreuren is. Maar geaccepteerd moet worden dat een ontmoedigingsbeleid niet kan verhoeden dat er altijd illegale vreemdelingen in Nederland zullen zijn. Verder is het gepast en wenselijk dat deze illegale vreemdelingen enige ondersteuning kunnen vinden. Om niet de indruk te wekken dat de Nederlandse overheid haar toelatingsbeleid versoepelt, kan de ondersteuning wellicht het beste geboden worden door particuliere hulporganisaties."
Terwijl de staat voortbouwt aan nieuwe illegalenbajessen en het aantal razzia's en deportaties nog verder opvoert, zijn het betrokken burgers die sommige illegalen in leven mogen houden totdat ook die weggevoerd worden. "Er bestaat op dit moment een draagvlak in de samenleving voor steun aan illegale vreemdelingen. Er moet voor opgepast worden dat hulpverleners zelf de schijn van illegaliteit en criminaliteit krijgen. De boodschap van de overheid moet zijn dat die organisaties een onmisbare schakel zijn in een humaan vreemdelingenbeleid", aldus de raad. Een ontmoedigingsbeleid is per definitie niet humaan. Om te voorkomen dat men zo een verlengstuk wordt van de deportatiemachine, moeten organisaties die illegalen ondersteunen in de eerste plaats actief en radicaal strijden tegen het racistische beleid.