De Fabel van de illegaal 33, februari/maart 1999
Auteur: Harry Westerink
Onlangs verscheen "Kinderen van het Echte Volk" van Marlo Morgan, eerder auteur van de bestseller "Australië op blote voeten". "Het is in feite onmogelijk om iemand te doden", schrijft Morgan, maar aboriginals klagen haar aan wegens "spirituele genocide". Morgans zalvende new age-praatjes lopen uit op een klinkklaar racisme.
"Een Amerikaanse arts beleeft een heel bijzonder avontuur wanneer ze onverwacht gedurende 3 maanden meetrekt met 'oermensen'". Aldus de reclame voor "Australië op blote voeten". Het boek lijkt te gaan over een waar gebeurde ontmoeting van een blanke vrouw met het "Echte Volk", aboriginals die nog "in harmonie" met hun "natuurlijke" omgeving leven. Het nawoord is van de in 1998 overleden aboriginal Burnum Burnum, de "stamoudste van de Wurundjeri". Hij vindt het boek "een juiste weergave van onze opvattingen en ons esoterisch inzicht op een manier die me buitengewoon trots maakt op mijn afstamming". Burnum Burnum was in de new age-business werkzaam. In 1996 verbrak hij alle banden met Morgan, omdat hij merkte hoeveel schade "Australië op blote voeten" aanrichtte. Morgan gaat volledig aan de kritiek voorbij door haar nieuwe boek juist aan Burnum Burnum op te dragen.
Ceremonie
Aboriginals voelen zich door Morgan beledigd omdat zij een onjuiste weergave van de spiritualiteit van aboriginals vermengt met subtiel racisme. Robert Eggington, coördinator van de aboriginal-organisatie Dumbartung, voert wereldwijd campagne tegen haar boeken. Morgan heeft hem telefonisch toevertrouwd dat ze "Australië op blote voeten" uit haar duim heeft gezogen. Maar die bekentenis weigerde ze op papier te zetten, onder druk van haar uitgever Harper Collins. De vercommercialisering van inheemse culturen door de Amerikaanse media- en filmindustrie is Eggington een doorn in het oog. Harper Collins behandelt Eggington zoals de meeste blanke Australiërs aboriginals al 200 jaar behandelen: als tweederangs burgers. "We stuiten op een muur van stilte", aldus Eggington, die al 4 jaar lang brieven schrijft naar de uitgeverij en nog nooit antwoord heeft ontvangen. Ook hebben aboriginals geen cent gekregen van de meer dan 100 miljoen gulden die Morgan met "Australië op blote voeten" heeft verdiend, terwijl ze te pas en te onpas zegt zeer begaan te zijn met de aboriginals.
Veel new age-aanhangers zijn verrukt over Morgans boeken. Sommigen weigeren zelfs te geloven dat ze zijn verzonnen. Voor anderen maakt het geen verschil: het gaat hen om de "ontroerende en inspirerende boodschap". Vervelend is echter dat die "boodschap" zo paternalistisch en denigrerend is. Het hoogtepunt van "Australië op blote voeten" vormt een ceremonie in een grot waarin de aboriginal-stamoudste verklaart dat aboriginals de aarde gaan verlaten: "We dragen Moeder Aarde aan jullie over. We bidden dat jullie zullen inzien wat jullie manier van leven het water, de dieren, de lucht en jullie zelf aandoet. We bidden dat jullie een oplossing zult vinden voor je problemen, zonder deze wereld te vernietigen." Volgens Morgan kunnen de aboriginals de blanken hierbij niet helpen. "Onze tijd is om", laat Morgan de stamoudste zeggen. Morgan wil "de stamleden niet overhalen om te blijven, om weer kinderen te krijgen". Want "het Echte Volk heeft het recht verworven om hun ras niet te laten voortbestaan op deze toch al overbevolkte planeet". Omdat de blanken de aarde onleefbaar maken, zouden de aboriginals moeten vertrekken.
Observeerkunst
Morgans nieuwe boek bevat "het ontroerende verhaal van de aboriginal-tweeling Geoff en Beatrice, die na hun geboorte wreed van hun moeder en van elkaar worden gescheiden", aldus de achterflap. Geoff wordt geadopteerd door een christelijk Amerikaans echtpaar en "groeit kansloos op in een vreemde omgeving". Beatrice wordt opgenomen in een katholiek weeshuis, "waar zij jarenlang het mikpunt is van agressie en racisme". Ze wordt nieuwsgierig naar haar "afkomst" en maakt een "walkabout" met een groep aboriginals. De gesprekken tussen de aboriginals zijn volstrekt ongeloofwaardig. "Mensen uit de hele wereld zullen in het jaar 2000 naar de Olympische Spelen komen. Als we nu aan de slag gaan, zouden ze tegen die tijd een trots, welvarend ras kunnen zien." In werkelijkheid voeren aboriginals momenteel een boycotcampagne tegen deze Spelen. De raciale politiek van Australië komt overeen met het vroegere apartheidssysteem in Zuid-Afrika, stellen ze in een verklaring. De snelle opkomst van de raciste Pauline Hanson en haar One Nation Party toont dat aan.
"Observeren zonder te oordelen", dat is de voornaamste les van het nieuwe boek. Als iets "intuïtief niet goed ruikt, smaakt, of voelt", dan zou je het moeten zegenen. Aboriginals hebben 200 jaar lang op ontelbare manieren verzet geboden tegen de blanke overheersers, tot aan guerrilla-oorlogen toe. Volgens Morgan echter zou een aboriginal een blanke die hem met een geweer bedreigt, niet veroordelen. De aboriginal zou "totale aanvaarding, respect, begrip en liefde" zenden naar de blanke "die jou van het leven wilde beroven". En hij zou die blanke uitleggen "dat hij geen fout maakte. Dat hij nog nooit een fout had gemaakt. Niemand kan een fout maken." Morgan zelf heeft in elk geval wel twee politieke fouten gemaakt: haar boeken.