De Fabel van de illegaal 40/41, zomer 2000
Auteur: Charlotte de Wit
Uit de illegaliteit
Profiteren of uitgebuit worden?
Als het om politiek gaat, zijn veel Nederlanders tegen de komst van buitenlanders. Vaak wordt gezegd dat vluchtelingen profiteren van 'onze' welvaart en voorzieningen. Maar op wat voor manier profiteren vluchtelingen dan van ons? Zwaar zwart werk voor bijna geen geld, geen recht op een uitkering of op sociale en medische voorzieningen, is dat profiteren?
Toch, als het om economie gaat, om geld en winst, dan blijken veel Nederlanders helemaal niet zo'n moeite te hebben met buitenlanders. Ze maken graag misbruik van afgewezen vluchtelingen en migranten zonder verblijfsvergunning. Bij het spreekuur van De Fabel van de illegaal kloppen meer en meer mensen aan die in een machteloze positie zitten en slecht behandeld worden. Officieel is ieder mens gelijk en heeft iedereen gelijke rechten, maar de realiteit is anders.
Uitbuiting is een schending van mensenrechten. Het misbruik van mensen 'zonder rechten', zoals afgewezen vluchtelingen, vindt constant plaats en zou meer aandacht moeten krijgen. Helaas is dit vaak moeilijk, omdat slachtoffers van misbruik en exploitatie veel te verliezen hebben als ze uit de anonimiteit komen. Het opkomen voor je rechten als mens heeft grote gevaren voor vluchtelingen en vaak moeten ze dit bekopen met uitzetting.
Neem bijvoorbeeld Raisa, een vrouw uit Wit-Rusland. Ze heeft geen kinderen en vertrok richting Nederland in de hoop hier een beter leven te kunnen krijgen. Eenmaal hier aangekomen kreeg ze in Delfzijl een baan. Ook kreeg ze een relatie met een Nederlandse man. Raisa werd een jaar lang mishandeld, voordat ze bij hem wegging. De aangifte die indiende raakte 'zoek' bij de politie en haar verklaringen 'verdwenen'. Dat had wellicht te maken met de vriendschappelijke relatie tussen Raisa's ex-man en het hoofd van de vreemdelingenpolitie in Delfzijl. Doordat Raisa bij haar man wegging, werd haar verblijfsvergunning ingetrokken en werd ze 'verzocht' binnen 3 weken Nederland te verlaten.
Hoe het nu met Raisa gaat en of ze nog in Nederland verblijft, is bij ons niet bekend. De gebeurtenissen die Raisa heeft meegemaakt in de tijd dat zij in Nederland verbleef, geven er een schets van hoe slecht vluchtelingen behandeld worden. Nog afgezien van de angst om uit een relatie te stappen waar mishandeling plaatsvindt, komt er bij Raisa, en waarschijnlijk bij vele andere vrouwen, ook nog eens de angst bij om uitgezet te worden. Die angst bleek terecht.
Om redenen van privacy en uit respect voor de anonimiteit van Raisa zijn bepaalde details veranderd, zoals haar naam en de stad waarin ze woonde. Uitbuiting en misbruik zijn alledaags en reëel. Corruptie kan ontkend worden, maar bestaat nog steeds, zowel onder de Nederlandse burgers als in het staatsapparaat.