De Fabel van de illegaal 44/45, voorjaar 2001
Auteur: Jelle Groeneveld
Illegaal nadat politie papieren zoek maakte
In 1987 vond er in Burkina Faso een gewelddadige staatsgreep plaats. Als reactie daarop waren er maandenlang grote studentendemonstraties. De nieuwe machthebbers traden keihard op en velen verdwenen in de gevangenis of werden vermoord. Een aantal vrienden en een oom van Linton verloren ook het leven. Linton zag zich in 1991 genoodzaakt te vluchten naar Nederland.
Hij kreeg hier al snel een vergunning tot verblijf (vtv) toegekend. Zijn rijbewijs en identiteitskaart werden omgezet naar Nederlandse papieren. Hij mocht een sofi-nummer ophalen, kreeg een officiële werkverklaring en ging op Schiphol werken. Ook kreeg hij een relatie, kortom: alles liep hartstikke lekker.
In 1994 moest Linton bij de Leidse vreemdelingenpolitie zijn identiteitskaart uit Burkina Faso inleveren met 2 pasfoto's, zodat men zijn voorlopige verblijfsvergunning zou kunnen omzetten in een permanente verblijfsvergunning. Die zou hij in 1995 krijgen. Rond die tijd verhuisde Linton naar Haarlem om dichter bij zijn werk te wonen. Zijn dossier bij de vreemdelingenpolitie verhuisde mee. Toen ging het mis...
Zijn dossier kwam bij de Haarlemse vreemdelingenpolitie in handen van J.C. Romijn. Die bevestigde nog dat het was aangekomen, maar liet daarna niets meer van zich horen. Na geruime tijd ging Linton informeren en kreeg hij te horen dat zijn dossier kwijt was geraakt en dat Romijn daar niets meer aan kon doen. Linton schakelde de Nationale Ombudsman in. Toen kwam het dossier opeens weer boven water, incompleet wel te verstaan. Romijn vertelde hem dat hij helemaal niet in aanmerking kwam voor een verblijfsvergunning en raadde Linton aan om met een Nederlandse vrouw te trouwen. Dat zou de enige mogelijkheid zijn om een nieuw dossier te openen.
Op 6 juli 1999 werd Lintons vergunning tot verblijf ingetrokken. Hij werd uit zijn woning gezet en zijn spullen bleven daar achter. Die kreeg hij slechts met veel moeite terug. Hij moest Nederland per direct verlaten. Hij werd opgepakt en zonder geld en persoonlijke bezittingen op het vliegtuig naar Burkina Faso gezet. Dat gebeurde nogal hardhandig en in het vliegtuig werd hij bewaakt door 2 marechaussees. Eenmaal in Burkina Faso ontdekte de marechaussee dat Linton op een lijst van 42 gezochte politieke tegenstanders staat. Daar trokken ze zich niets van aan, keerden terug en lieten hem achter. Linton dook onder. Later bracht hij een bezoek aan de Nederlandse ambassade en vertelde daar zijn verhaal. De ambassadeur gaf meteen een visum en erkende dat de uitzetting volkomen onrechtmatig was. In november 1999 keerde Linton naar Nederland terug en trok in bij vrienden in Haarlem.
Later stelden ook diverse juristen en zelfs de marechaussee dat zijn uitzetting onrechtmatig was geweest. Maar Romijn bleef volhouden dat Linton illegaal in Nederland verblijft. Linton ging langs allerlei instanties en juristen, die hem er gelijk in gaven dat er enorme fouten waren gemaakt. Maar iedereen stuurde hem met een kluitje in het riet. Linton zocht staatssecretaris Cohen, GroenLinkser Rosenmöller, PvdA-er Albayrak, minister Sorgdrager en CDA-er Verhagen thuis op. Allemaal beloofden ze zijn zaak te onderzoeken en hem terug te bellen. Weken verstreken en er gebeurde niets.
Ook bij advocatenkantoor Hamerslag en Van Haren keek men naar zijn zaak. Het zou volgens hen voldoende zijn als het Buro voor Rechtshulp een brief schreef. Zijn contactpersoon bij het Buro voor Rechtshulp was echter vertrokken en de andere medewerkers deelden hem mee dat hij niet in het cliëntenbestand voorkwam en dat hij dus voor hen eigenlijk niet bestond. Ze zeiden dat ze hem daarom ook niet verder konden helpen.
In februari 2001 zette Romijn opnieuw een uitzettingsprocedure in gang. Op 7 maart zou hij opnieuw uitgezet worden. Dat zijn zaak nog loopt, doet er voor de vreemdelingenpolitie niet toe. Lintons advocaat heeft protest aangetekend en om uitstel gevraagd. Inmiddels heeft Linton zich gewend tot D66-er Dittrich, in de hoop dat die zijn zaak onder de aandacht van de nieuwe staatssecretaris brengt. Kalsbeek zou dan haar discretionaire bevoegdheid kunnen gebruiken.