De Fabel van de illegaal 58, mei/juni 2003

Auteur: De "witte" illegale arbeidsmigranten

Op 6 maart 2003 organiseerden de "witte" illegale arbeidsmigranten een demonstratie in Den Haag. Ze kwamen die dag ook met een manifest waarin nieuwe acties werden aangekondigd. De integrale tekst.

Wij zijn in de jaren 70, 80 en 90 naar Nederland gekomen. Eerst werden we nog "spontane arbeidsmigranten" genoemd, later illegalen. Jarenlang hebben we onder moeilijke omstandigheden en tegen zeer lage lonen zwaar werk verricht. Zo hebben we een grote bijdrage geleverd aan de Nederlandse economie. De regering gaf ons wel een sofi-nummer om "wit" te werken en om belastingen en premies te betalen, maar men gaf ons geen verblijfsvergunning. We werden als illegale arbeidsmigranten gedoogd. We waren welkom om te werken, maar niet om te leven. In 1979 en 1981 vonden na protesten legaliseringsronden plaats, waarvan helaas lang niet iedereen gebruik kon maken. Vanaf 1992 was het wettelijk niet langer mogelijk om een sofi-nummer te krijgen en groeide onze groep, de "witte" illegale arbeidsmigranten, niet verder aan. Vanaf 1995 konden we voor legalisering een beroep doen op de Zesjaarsregeling, maar velen van ons deden dat zonder succes. De regeling was te streng. Vanaf 1 juli 1998 werden we het slachtoffer van de Koppelingswet en werden we van alle voorzieningen uitgesloten. We verloren ons werk, ons huis, onze verzekering, kortom: we verpauperden. Daarom organiseerden we vanaf eind 1998 een serie hongerstakingen en vele andere protesten die eind 1999 uitmondden in de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen. Maar ook die regeling heeft velen van ons nog in de kou laten staan.

Wij hadden nauwelijks nog hoop. Totdat minister Nawijn met het plan kwam om alsnog een verblijfsvergunning te verlenen aan uitgeprocedeerde mensen die minstens 5 jaar in Nederland zijn en die zich in een schrijnende situatie bevinden. De hoop op rechtvaardigheid vlamde op: dat geldt immers ook voor ons, voor de "witte" illegalen. Opvallend is dat juist de LPF pleit voor zo'n regeling. Kennelijk is het zelfs voor de voorstanders van een nog restrictiever toelatingsbeleid niet meer dan logisch dat er 'wisselgeld' komt, dat men de mensen die het slachtoffer zijn van oudere regelgeving tegemoet komt. De discussie over een eventuele nieuwe regeling loopt nog, en lijkt te worden meegenomen bij de coalitiebesprekingen over een nieuw te vormen kabinet. Wij balanceren nu tussen hoop en vrees. Vrees om het slachtoffer te worden van de mogelijke invoering van de identificatieplicht, van het toenemende preventief fouilleren, van de belastingteams die overal speuren naar mensen zonder papieren.

Wij zijn de slachtoffers van de Koppelingswet, de Zesjaarsregeling en de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen. We gaan proberen om onze problemen weer op de politieke agenda te zetten. We willen dat er opnieuw naar onze dossiers gekeken wordt. Dat ook onze zaken worden meegenomen bij een Nawijn-regeling. We willen ook dat een aantal van de voorwaarden om in aanmerking te komen voor de Tijdelijke Regeling van tafel gaan: namelijk de eis dat we nooit uitgezet mogen zijn en dat we nooit valse papieren mogen hebben gebruikt. Want uitgezet worden en valse papieren benutten hangt nauw samen met het leven in de illegaliteit. Deze voorwaarden komen er bijna op neer dat men eigenlijk niet illegaal geweest mag zijn om gelegaliseerd te kunnen worden. Ook willen we dat er met een aantal van de andere voorwaarden soepeler wordt omgesprongen. Zoals de voorwaarde dat de aanvraag voor 1 december 1999 moet zijn ingediend, dat men aantoonbaar onafgebroken in Nederland is geweest, dat men altijd een sofi-nummer heeft gehad, en dat men niet eerder via een andere regeling tijdelijk legaal is geweest.

Vanaf vandaag, 6 maart 2003, slaan we de handen opnieuw ineen en gaan we weer actie voeren. We gaan intensiever lobbyen, solidariteit organiseren, petities aanbieden en demonstreren. En daar zullen we het, als het nodig is, niet bij laten. Eerder hebben we al laten zien dat we bereid zijn om tot het uiterste te gaan om voor onze rechten op te komen.

Wij worden gesteund door OIB, Plus6min6, ACWI, KMAN, Nederland Bekent Kleur, PRIME en De Fabel van de illegaal (samen het landelijk comité Geen mens is illegaal).

Terug