De Fabel van de illegaal 82/83, voorjaar 2007

Auteur: Jelle van Buuren


Vingerafdrukken inleveren a.u.b.

Een bezoekje aan de EU gaat binnenkort gepaard met vieze inktvingers. Wie een visum aanvraagt moet eerst op het plaatselijke consulaat zijn vingerafdrukken afstaan en een pasfoto laten maken.


Deze gegevens worden gedigitaliseerd en voor 5 jaar opgeslagen in het Europese Visum Informatie Systeem (VIS). De EU denkt zo beter vroegtijdig terroristen op te kunnen sporen, en ook illegale migranten en afgewezen vluchtelingen makkelijker uit te kunnen zetten. Aan de Europese grensposten, maar ook bij binnenlandse controles, kan iedereen met een verdacht kleurtje door de computer gehaald worden om te controleren of het visum wel klopt en of er geen sprake is van identiteitsfraude. Ook kinderen moeten eraan geloven, en wel vanaf 6 jaar. Want volgens de Europese Commissie is het vanaf die leeftijd mogelijk om vingerafdrukken in te lezen.

Chip

Er is wel een klein probleempje. De vingerafdrukken van kinderen veranderen in de daarop volgende jaren zo ingrijpend dat na een jaar of twee de vingerafdruk niet meer herkenbaar is. Dat kan leuke discussies opleveren bij de grensposten. Ook de vingerafdrukken van oudere mensen veranderen veel. De grenspolitie zal heel wat te stellen krijgen met allerlei woedende krasse knarren. En het VIS kent nog meer technologische problemen. De Europese Commissie wilde oorspronkelijk de biometrische gegevens van de visumaanvragers op een chip in het visum opslaan. Een grenswacht hoeft dan ter controle alleen het visum nog maar door een scanner te halen. Maar doordat paspoorten en visa steeds meer volgestopt worden met dergelijke biometrische chips zullen de scanners in de war raken. Daarom moet nu voor controle worden teruggegrepen op het aloude handwerk. Ter plekke worden bij de grenspost of in het binnenland vingerafdrukken afgenomen of een pasfoto gemaakt, en die gegevens worden dan ter vergelijking naar het VIS gestuurd. Dat zal flinke rijen aan de grenzen gaan opleveren.

Dat maakt de Europese Commissie en de EU-lidstaten niet zoveel uit. Die zijn erop uit om de VIS-databestanden te vullen met zoveel mogelijk gegevens van zoveel mogelijk mensen. Gegevens die vanzelfsprekend ook beschikbaar komen voor politie- en inlichtingendiensten. Een heel rijtje privacywaakhonden heeft inmiddels tegen de plannen geprotesteerd, maar vindt een gesloten front tegenover zich. Ook tal van studies die laten zien dat biometrie in het geheel niet het foutloze wondermiddel is dat politici er graag van maken, worden terzijde geschoven. De honger naar persoonsinformatie is te groot. En het VIS is maar een van de databanken die in de EU in oprichting zijn. En straks worden al die databanken aan elkaar gekoppeld en ook toegankelijk gemaakt voor erkende privacykampioenen als de VS. Zo ontstaan langzamerhand internationaal verknoopte databanken waarin de autoriteiten naar believen informatie kunnen opvissen over steeds meer wereldbewoners. Uiteraard alléén om terroristen en zware misdadigers in de kraag te kunnen vatten. En mocht een computer ergens op de wereld toevallig vinden dat jij tot die categorie behoort, dan heb je pech en moet je maar op de een of andere manier je onschuld zien te bewijzen. Want computers liegen immers niet.

Terug