De Fabel van de illegaal 89/90, winter 2008
Auteur: Harry Westerink
Uit de illegaliteit
Illegaal vanaf haar geboorte
Samira Boulane is een meisje van 5 jaar. Haar moeder Hanane is een Marokkaanse, die leeft in Italië en verslaafd is aan drugs. Ze kon daardoor niet goed voor Samira zorgen. Het is onbekend wie Samira’s vader was. Daarom stond Hanane Samira 12 dagen na haar geboorte af aan haar in Nederland wonende zus Yasmina. Zo kwam Samira bij haar tante Yasmina en haar oom Achmed in huis. Toen ze 4 jaar was, ging ze naar school. Hoewel ze daar eerst nogal wat aanpassingsproblemen kende, groeide ze al snel uit tot een vrolijke kleuter met veel vriendinnen.
Maar één levensgroot probleem bleef bestaan: Samira had geen verblijfsvergunning. Haar moeder had haar in Italië niet bij de overheid aangemeld en ook geen verblijfsvergunning voor haar aangevraagd. Samira was vanaf haar geboorte dus al illegaal. Later had Yasmina in Nederland wel een verblijfsvergunning voor haar aangevraagd, maar die werd door de IND afgewezen. De rechter besliste daarna dat de IND fouten had gemaakt en de aanvraag opnieuw moest beoordelen. Daarop volgde een heleboel getouwtrek tussen de IND en Samira's verzorgers over de zogeheten mvv-plicht. De IND eiste namelijk dat Samira met een begeleider naar Marokko zou gaan om bij de Nederlandse ambassade toestemming te vragen om gedurende de aanvraag legaal in Nederland te mogen verblijven. Zo’n mvv-procedure duurt vaak maanden. Volgens Yasmina en Achmed was verblijf in Marokko onmogelijk voor Samira. Maar dat moesten ze wel zien te bewijzen met allerlei verklaringen. Zo begon met hulp van De Fabel een zoektocht naar bewijsmateriaal om Samira in Nederland te kunnen houden.
Haar tante en oom probeerden Samira bij het Marokkaanse consulaat erkend te krijgen als Marokkaans staatsburger. Maar daar liet men weten dat ze eerst moest worden ingeschreven in de Nederlandse gemeentelijke basisadministratie. Maar dat weigerde de gemeente, omdat Samira's identiteit en nationaliteit niet schriftelijk aangetoond konden worden. Een vicieuze cirkel dus. De directeur van Samira’s school stelde in een brief dat het voor haar ontwikkeling “dramatisch” zou zijn als ze Nederland zou moeten verlaten. Dat was een belangrijke ruggesteun. Maar de IND moest er ook van worden overtuigd dat niemand van de familie Boulane met haar mee zou kunnen en willen reizen naar Marokko, en dat ook niemand daar voor haar zou willen zorgen. Diverse familieleden lieten daarop vanuit Marokko per fax en post weten dat ze niet verantwoordelijk wensten te zijn voor Samira. Men vond het een schande om in de familie een alleenstaande verslaafde moeder te hebben met een kind van een onbekende vader.
Ook moest op papier bewezen worden dat Samira's moeder haar niet meer wilde hebben. Maar die bleek niet opgespoord te kunnen worden. Vermoedelijk was ze dakloos en zwierf ze ergens rond in Italië. Verder wilden Samira's tante en oom aantonen dat ze ook wegens haar chronische astma in Nederland moet blijven. Hun advocaat heeft al het bewijsmateriaal inmiddels opgestuurd naar de IND. Nu wachten Yasmina en Achmed gespannen af. Samira is zelf gelukkig nog veel te jong om te beseffen hoezeer de Nederlandse overheid solt met de rechten en belangen van kleine kinderen.
In dit artikel zijn schuilnamen gebruikt.