De Fabel van de illegaal 93/94, zomer 2008

Auteur: Harry Westerink


(Uit de illegaliteit)

Haar man sloeg, stompte en schopte haar

De Marokkaanse Rachida is in 2000 naar Nederland gekomen en hier getrouwd met de Marokkaan Daoud. Daoud had onvoldoende inkomen om een afhankelijke verblijfsvergunning voor zijn vrouw te kunnen regelen. Rachida moest dus noodgedwongen illegaal blijven. Ze leefde met hem en zijn dochter uit een vorig huwelijk. Een maand nadat ze waren getrouwd begon hij haar ernstig te mishandelen. Hij was vaak dronken en dan sloeg, stompte en schopte hij haar, en trok hij aan haar haar. Dat gebeurde zo’n vier keer per week. Als hij nuchter was, dan schold hij haar uit. Soms dreigde hij zelfs haar keel dicht te knijpen en zei hij dat hij haar dood ging maken, en ook zichzelf. Ook werd Rachida geestelijk vernederd. Uit angst om teruggestuurd te worden naar Marokko zweeg ze jarenlang over de mishandeling. Ook haar familie wist er lange tijd niets van. Het leven met haar man was voor Rachida een gevangenis. Hij sloot haar vaak zelfs letterlijk thuis op. Ook de vrouwen uit drie eerdere relaties had hij mishandeld.

In 2005 vluchtte Rachida weg van haar man. Ze deed bij de politie aangifte van de mishandeling en ging bij haar broer en schoonzus wonen, in een andere stad. Daoud werd veroordeeld tot een taakstraf en een voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van twee jaar. Na een tijd keerde ze weer bij hem terug. Twee jaar lang mishandelde hij haar niet meer. Maar net nadat de proeftijd was afgelopen, begon hij haar opnieuw te slaan. Ze werd zwanger en kreeg een miskraam. Begin 2008 zette Daoud Rachida het huis uit. Hij dumpte haar als een vuilniszak op straat. Ze vluchtte naar een vriendin in een andere stad en deed opnieuw aangifte bij de politie. Na een tijd ontdekte haar man haar verblijfsadres en begon hij haar opnieuw te bedreigen, en ook haar vriendin.

Rachida wil niet meer terug naar haar man. Ze heeft een scheiding aangevraagd en ook een verblijfsvergunning op medische gronden. Maar de kans op verblijfsrecht is in dit soort gevallen helaas erg klein. Rachida heeft immers nooit een afhankelijke verblijfsvergunning gehad. De Fabel helpt nu bij haar aanvraag en heeft een advocaat geregeld. Ook probeerde De Fabel haar onder te brengen in de vrouwenopvang, maar dat bleek uitermate lastig. De vrouwenopvang in de ene stad eiste een maandinkomen van minimaal 200 euro, dat Rachida niet heeft. En de opvang in een andere stad verklaarde telkens weer vol te zitten. Staatssecretaris Albayrak heeft beloofd dat er in 2008 extra geld beschikbaar komt om ook illegale vrouwen te kunnen helpen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Maar Rachida heeft daar in elk geval nog niets van gemerkt. Ze logeert nog steeds bij haar vriendin, die naast haar gezin van man en vier kinderen nu ook al maandenlang een ernstig getraumatiseerde vrouw moet bijstaan. Rachida kan geen kant uit. Terugkeer naar Marokko is onmogelijk voor haar. Ze heeft daar geen familie waar ze terecht kan, geen huis, geen inkomen, geen werk. En als gescheiden vrouw zal ze met de nek worden aangekeken.

Rachida en Daoud zijn schuilnamen.

Terug