Gebladerte-reeks 8
Auteur: Harry Westerink
Schijt
Laten we het luid en duidelijk zeggen:
schijt aan de klootzakken
die ons leven vergallen
en zitten te neuzen in hun paperassen
op zoek naar een bewijs voor onze geboorte,
ons geslacht of onze huidskleur.
Schijt aan de regeltjesneukers
die van ons verlangen
dat we de voorgeschreven hoeveelheid zuurstof inademen
of beschimmelen op de aan ons toegekende oppervlakte
van vijf vierkante meter
of als een schoothondje hunkeren naar een telefoontje van het uitzuigbureau
om dan dankbaar een strontbaantje te aanvaarden
en keffend je baasje te likken aan z'n puistenkont en z'n drollen op te vegen
en z'n kloten te kussen en z'n ochtendkrant te halen
en op je blote knieën een aalmoes te ontvangen
waarmee je hondenbrokken kunt kopen,
een grijpstuiver waarmee je je in het weekend klem kunt zuipen
om even weg te dromen
en je voor een paar luttele uren te laven aan een pleziertje
en dan te denken dat je geen teckel bent,
maar een brulaap die het rijk alleen heeft.
Schijt aan de pennenlikkers
die enkel belangstelling hebben
voor de modelmens in hun eigen kop
en voor de formulieren
en pasjes en inschrijvingskaarten en diploma's en verlengingsregistraties
en bewijzen van onvermogen en afschriften van bank en giro en akten
en vergunningen en vonnissen
waarmee ze jouw bestaan naar hun hand kunnen zetten,
terwijl ze zich van de domme houden
als jij je problemen van kop tot staart
als een rode loper voor hen uitrolt
en hen behoedzaam doch indringend verzoekt
om zich jezus-alle-christus eens bezig te houden
met de mens die tegenóver hen zit, de levende Jansen, ja,
de Henricus Jacobus Theodoor Jansen in bloedeigen persoon,
de Jansen die hen stijf gaat vloeken
als die godvergeten bureaucratenautomaten
zich hardnekkig en tegen beter weten in bezig blijven houden
met die tweede maar onechte Henricus Jacobus Theodoor Jansen,
die virtuele bastaard uit het dossier met nummer 26930-KF,
die gekloonde zombie op de harde schijf van hun computers.
Schijt aan allen
die ons verplichten om met documenten aan te tonen
wie we zijn en wat we zijn
en die ons op het matje roepen
om verantwoording af te leggen over de reden van ons bestaan.