Update, 28 maart 2008
Auteur: De Fabel van de illegaal
Hongerstaking en opnieuw dode op bajesboot
Illegaal stopt met hongerstaking in Alphense bajes
Op 5 maart 2008 heeft de Fabel van de Illegaal gevraagd aan mensen om post te sturen naar de hongerstaker Mohamed Boumedine in de Alphense Illegalenbajes. Zijn vriend, Rachid Abdelsalam, is begin februari 2008 op de Rotterdamse bajesboot Bibi Stockholm overleden omdat hij niet op tijd medische verzorging heeft gekregen. Op de dag van een solidariteits-lawaaidemonstratie op 10 februari is Boumedine in elkaar geslagen en in de observeercel gegooid. Daar is hij vijf dagen later flauwgevallen. Hij heeft verkeerde medicijnen gekregen, is vervolgens heen en weer gesleept, heeft daarbij bezittingen verloren en hij is onder druk gezet en gek gemaakt. In de observatiecel is hij op 13 februari dit jaar begonnen met zijn hongerstaking. Op 26 maart is Boumedine gestopt met zijn hongerstaking, omdat hij het niet meer kon volhouden. Opmerkelijk is dat Justitie zijn hongerstaking nooit heeft erkend. Op de site van www.vrijheidvanbeweging.nl kun je lezen wat je minimaal moet doen om een ‘erkende’ hongerstaker te worden.
4 maart: Hongerstaking gaat de vierde week in
Boumedine krijgt zijn medicijnen regelmatig te laat en los (dus niet meer in verpakking) uit iemands hand. Afgelopen zondag stonden er vijf man bewaking in zijn cel om hem te vragen waarom “hij zijn medicijnen niet innam”. Hij heeft een klacht ingediend, waar nog niets mee is gedaan. De bewakers vragen Boumedine zijn eten in zijn cel weg te gooien. Doordat de plateau’s leeg terugkomen lijkt het net alsof hij niet in hongerstaking is. Vandaag kreeg Boumedine bezoek van een terugkeerfunctionaris. Hij heeft geweigerd met hem te spreken.
5 maart: “Niet eten? Observatiecel!”
Het afdelingshoofd is langs geweest en heeft gezegd dat als hij niet eet, hij "naar obs gaat". OBS betekent observatiecel. Dat is een isoleercel met cameratoezicht.
6 maart: Jusitite ontkent hongerstaking
Blijkens een artikel in het AD van 6 maart ontkent justitie dat Boumedine in hongerstaking is. "Wij weten van niets". Maar de dreiging met de OBS en het weggooien van eten dan? Gisteren is er iemand van de medische dienst bij hem is langs geweest. Deze vroeg waarom hij niet at. Boumedine heeft gezegd: "Het is mijn lichaam, dat moet ik zelf weten".
7 maart: Vertrouwensarts komt er niet in
Telkens weer wordt er gezegd door Jusitite niets van een hongerstaker af te weten. Vandaag had de vertrouwensarts van Boumedine een afspraak bij hem op bezoek te gaan. De arts moest bewijzen dat hij daadwerkelijk een arts is, hij moest lang wachten en de bewaking bleef volhouden dat er geen afspraak was. Uiteindelijk moest de arts onverrichterzake terug keren.
8 maart: Lawaaidemonstratie bij diverse detentiecentra
De lawaaidemonstratie begon bij de bajesboten in Zaandam, ging door naar Schiphol-Oost en eindigde bij Alphen. Van binnen uit riepen gevangenen terug: "We zitten hier voor niks", "Ik zit al 13 maanden voor niks!", "We worden hier vergeten!"
10 maart: Hongerstaking tijdelijk stopgezet
Boumedine is gestopt met zijn hongerstaking. Hij wil zijn strijd nu op andere wijze voortzetten en daarvoor sterk zijn. Zo heeft hij geweigerd om in een tweepersoonscel te gaan zitten en daarin is hij in Alphen niet de enige. Intussen is zijn advocaat met een procedure bezig om hem op gronden van zijn slechte lichamelijke en psychische conditie vrij te krijgen. Alles bij elkaar heeft hij tijdens deze hongerstaking vier weken niet gegeten. De eerste twee dagen niet, omdat hij geen eten kreeg. De tijd erna om zijn eis om vrijheid en het stoppen van de deportatiepogingen kracht bij te zetten.
12 maart: In de isoleer; hervatting hongerstaking
Boumedine zit in Alphen in de isoleer. Op 11 maart was er een vechtpartij op de afdeling van Boumedine (dit komt vaak voor). De bewakers zeiden Boumedine in zijn cel te gaan. Boumedine riep: "Raak me niet aan!". Dit werd gezien als bedreiging, en Boumedine ging op rapport. Van het afdelingshoofd kreeg hij als straf: vijf dagen isolatiecel. Daar zit hij dus nu. Vanmorgen kreeg hij te horen dat hij naar het ziekenhuis moest. Hij moest zijn eigen kleding aandoen (in een observatie/isolatiecel moeten mensen een scheurhemd aan) en werd naar de uitgang gebracht. Daar wilde men hem visiteren. Boumedine heeft dit geweigerd. Zijn kleding was immers al gecontroleerd bij de isolatieafdeling. Wat zou hij mee hebben kunnen nemen met een escorte van minimaal twee bewakers? Daarnaast: als je bijna niet kunt lopen, is uitkleden vrijwel niet te doen en uiterst pijnlijk. Laat staan het maken van kniebuigingen. Omdat hij geweigerd heeft, ging het ziekenhuis bezoek daarom niet door. Hij heeft besloten zijn hongerstaking te hervatten als protest tegen zijn straf en wil dit volhouden totdat hij met de commissie van toezicht heeft gesproken. Hij is nog niet in de gelegenheid gesteld formeel tegen zijn straf in bezwaar te gaan.
14 maart: Het gaat slecht met Boumedine
Boumedine zit nog steeds in de observeercel en is nog steeds in hongerstaking. Ze laten het licht 's nachts aan. Hij heeft geen enkele afleiding, zelfs geen radio. Hij heeft erge rugpijn, kan niks. Hij heeft een klacht ingediend bij de commissie van toezicht tegen de straf.
17 maart: Terug op de afdeling, nog steeds in hongerstaking
Boumedine is sinds gisteren eind van de middag uit de observatiecel gehaald en teruggebracht naar de afdeling. Hij heeft het heel zwaar gehad in de observatiecel. Hij heeft drie dagen vrijwel niet kunnen lopen vanwege pijn in zijn rug; hij kon eigenlijk alleen maar liggen op een matras op de grond. De bewakers hebben hem moeten ondersteunen. In de avond kwamen bewakers hem zeggen dat hij de dag daarop naar de vreemdelingenpolitie moest. Hij wilde niet, zei dat hij niet kon lopen, dat hij pijn in zijn rug had. Maar de medische dienst zei dat hij wél kon lopen en dus gewoon ‘op transport’ moest. Hij heeft die hele nacht niet geslapen.
18 maart: De vreemdelingenpolitie
Boumedine werd toch naar de vreemdelingenpolitie in Amsterdam gebracht. De hele dag wachten, voor een kort verhoor met telkens dezelfde vragen die ze hem al zo vaak hebben gesteld: “Hoe heet je, waar kom je vandaan?” Boumedine was pas rond 6 uur ’s avonds terug in Alphen: kapot en enorme rugpijn. Hij ging gelijk slapen. Om negen uur dezelfde avond kwamen er tien bewakers en iemand van de medische dienst hem wekken. Hij sliep zo vast, hij denkt dat ze dachten dat hij dood was. Ze zeiden hem dat hij zijn spullen moest pakken: hij zou direct worden overgeplaatst naar een andere afdeling. Boumedine vroeg of hij dan met iemand anders een cel zou moeten delen. Dat moest, ja. Hij zei dat hij dat niet wilde. “Dan ga je naar de obs”, antwoordden ze. Uiteindelijk liep het anders: de bewakers pakten hem beet, zeiden dat hij nú naar de nieuwe afdeling gebracht werd.
19 maart: “We worden behandeld als beesten”
Boumedine zit dus op een andere afdeling, mét een celgenoot. Zijn kleding ligt echter nog op de eerdere afdeling. Hij gaat vandaag proberen ze te krijgen, want hij heeft het koud, hij heeft alleen een t-shirt aan. Boumedine heeft gevraagd of hij een psycholoog kan spreken; hij wordt in het ongewisse gelaten of dit kan, en zo ja, wanneer. Hij heeft goed contact met een humaniste. Maandag kwam ze bij hem voor een gesprek, maar omdat de bewakers een vergadering hadden, moest hij in zijn cel blijven en kon de humaniste niet op bezoek. Dinsdag lukte het gesprek ook al niet, omdat Boumedine de hele dag niet in Alphen was, maar bij de vreemdelingenpolitie. Boumedine is moe van alle spanningen en onzekerheden, moe van de hele tijd mensen om hem heen. Hij heeft er dan ook veel moeite mee dat hij niet meer alleen in een cel zit. Hij wil eigenlijk alleen maar met rust gelaten worden. Hij is tegelijkertijd ook vreselijk boos, maar doet zijn best dit niet tot uitbarsting te laten komen. De hele dag hoort hij: je moet dit, je moet dat: “We worden behandeld als beesten”. Vandaag probeert hij in beklag te gaan bij de Commissie van Toezicht.
20 maart: Ruim vijf weken hongerstaking
Boumedine is nog steeds in hongerstaking. Nu ruim vijf weken. Hij heeft nog steeds pijn in zijn rug en krijgt daarvoor van de medische dienst paracetamol voorgeschreven.
20 maart: Psycholoog op bezoek
Nadat Boumedine al verscheidene dagen om bezoek van een psycholoog had verzocht, was het eindelijk zover. Boumedine wil graag alleen in een cel zitten. Hij heeft veel meegemaakt de laatste tijd, denkt aan de dood van zijn vriend, hij is in korte tijd meerdere malen overgeplaatst en is een periode in isolatie geweest. Bovendien staat hij nog steeds onder voortdurende stress. Hij heeft het vaak benauwd en kan dan haast geen adem krijgen. Ook heeft hij nog steeds erge last van zijn rug, waardoor hij bijna niet kan lopen, zitten of liggen zonder pijn. De psycholoog heeft echter besloten niet mee te werken aan Boumedines verzoek om een eenpersoonscel. In wat voor geestelijke conditie iemand zou moeten zijn om dan wél in aanmerking te mogen komen voor wat privacy....
26 maart: Boumedine eet weer wat
Boumedine heeft besloten weer te gaan eten. Hij eet voorzichtig kleine beetjes. Hij kon de hongerstaking niet meer volhouden. Het regime is zwaar. Hij zit in een tweepersoonscel. Hij heeft erg last van zijn rug, kan alleen liggen, heeft ook nog steeds last van benauwdheid en pijn op zijn borst, krijgt alleen paracetamol. Er wordt niet naar hem geluisterd. Doorgaan op dit moment zou hem in een kritieke fase brengen. Hij is van 13 februari tot 26 maart in hongerstaking geweest, met een keer een stop van een dag. Hij moet nu langzaam op krachten zien te komen. Dat valt niet mee, en bovendien is er nauwelijks afleiding voor een man in zijn conditie.
Post
Sinds diverse oproepen om post te sturen aan Mohamed Boumedine, heeft hij veel post gekregen. Hij heeft erg veel steun aan de post die mensen sturen. Hij leest, en herleest, put er kracht uit. Dus iedereen die een kaart of brief heeft gestuurd: heel erg bedankt namens Mohamed Boumedine. En blijf hem schrijven. Ook al is zijn hongerstaking afgelopen, zijn strijd voorlopig nog niet. Hij zit nog altijd vast, vast in een gevangenis omdat hij geen papieren heeft. Zelfs als hij ‘vrijkomt’, is hij nog steeds een illegaal, zonder recht op onderdak of voorzieningen. Dus: blijf hem steunen!
(Dit is een bewerkte tekst, zie voor de volledige tekst zie: www.vrijheidvanbeweging.nl)