BIJLAGEN

Enkele voorbeelden van vervolging

• Pari Taii, een 65-jarige huisvrouw, werd in 1990 gearresteerd toen ze naar huis liep op het moment dat er een demonstratie aan de gang was in Teheran. Ook andere demonstranten werden opgepakt. Lange tijd werd er niets van haar vernomen. Recente berichten wijzen erop dat ze in de Evin-gevangenis verblijft.
• In 1993 werd om politieke redenen een 16-jarige scholier gearresteerd.
• In 1994 werd een zakenman gearresteerd en 8 maanden vastgehouden voor het verspreiden van pamfletten tegen de regering onder zakenlieden. Hetzelfde jaar werd een taxichauffeur in zijn huis opgepakt voor het deelnemen aan een demonstratie. Hij zou voor de ogen van zijn vrouw zijn mishandeld door de Pasdaran voor hij werd vervoerd naar de gevangenis. Er is tot op heden niets van hem gehoord.
• Volgens de krant Nimroez van 15 mei 1996: In Tabriz worden 9 jongens in de leeftijd van 21 tot 23 jaar in het openbaar opgehangen aan een kraanwagen.
• De Iraanse krant Keyhan van 20 mei 1996: In Kermanshah worden twee mannen wegens verkrachtingen opgehangen.
• Het stenigen van mensen: In het openbaar worden twee personen in Oeroemije gestenigd. De vrouw Shahin Soltan Moradi en een man.
• Keyhan Londen van 23 mei 1996: De arrestatie van Ayatollah Shirazi en zijn volgelingen, geciteerd uit een openbare brief van Mehdi Haeri Semnani. De levens van Ayatollah Shirazi en zijn naasten zijn serieus in gevaar. In het afgelopen half jaar zijn meer dan 500 religieuze tegenstanders van de huidige religieuze leider opgepakt en gevangen gezet. "Sommige geestelijken zijn opgepakt net als Mortesar Shirazi, zoon van Ayatollah Shirazi, en Abdul Rahsoel Moesawi en Mohammed Tahqi Agoend Zakeri; deze drie mensen zijn vreselijk gemarteld om bekentenissen af te dwingen voor een televisieprogramma tegen Ayatollah Shirazi om hem van het politieke toneel te verwijderen." In een andere brief van Mehdi Haeri Semnani wordt gezegd dat de vierde zoon van de Ayatollah Sejed Mehdi Shirazi, onderweg naar Quom wordt ontvoerd en op dezelfde dag worden nog twee belangrijke volgelingen, Sejed Talal Nasrallah en Ali Romisi, van Ayatollah Shirazi in hun huis gearresteerd. Tot op heden is van hen niets meer vernomen.
• Volgens de Franse pers van 22 juni 1996: In een bulletin van Hezbe Mellate Iran staat dat twee leden van deze partij zijn gearresteerd, Resa Bagtiari en Parwiz Joesef Shahi. Uit hun huis worden honderden boeken, tijdschriften, een typemachine en een kopieerapparaat in beslag genomen. Tot op heden is er geen nieuws over hun lot. Hezbe Mellate Iran zei: "Dit is een brutale schending van de mensenrechten, en eiste zo spoedig mogelijke vrijlating van deze leden.
• 22 augustus 1996, Keyhan Londen: Arrestatie en zweepslagen tijdens feest: In een wijk van Teheran zijn 28 meisjes en jongens wegens dansen op een huispartijtje gearresteerd. Ieder kreeg tien zweepslagen, en drie jongens zijn ook naar de gevangenis gebracht. De eigenaar van het huis kreeg 50.000 Toeman boete.

Demonstraties

• April 1994: tien en vijftig doden bij demonstratie voor vers water, en tegen prijsverhogingen.
• Bij demonstraties op 4 augustus 1994 voor onafhankelijkheid van de provincie Qazvin maakten krantenberichten melding van een dodental van 50 personen.
• In november 1994 heeft het parlement een wet aangenomen waarin de veiligheidsdiensten werden gemachtigd het vuur te openen op demonstranten. Daarin wordt ook bepaald dat leden van veiligheidsdiensten die iemand doden of verwonden niet worden vervolgd.⁴¹
• Ook in 1995 vielen tientallen doden bij dergelijke demonstraties in Islamshar en Akbarabad.⁴²

Schrijvers

• Begin juli 1996 is in een Teheraanse rechtbank Heshmettat Habrisi, hoofdredacteur van het maandblad Peaam Daneshtzu (boodschap van de studenten), wegens belediging van Islamitische functionarissen veroordeeld tot een schrijfverbod van 5 jaar. Hij was ook tot 1 jaar gevangenisstraf veroordeeld, maar omdat hij ook in de oorlog tussen Iran en Irak actief geweest is, heeft men hem die straf kwijtgescholden.
• 1Eind 1996: 21 Iraanse schrijvers waren uitgenodigd door het ministerie van cultuur van Armenië. Ze waren op de weg van Teheran daar naar toe. Plotseling was een band van de bus lek. De chauffeur opende het portier en sprong naar buiten. De bus reed verder in de richting van een ravijn. Terwijl alle anderen verlamd waren van schrik, sprong een van de schrijvers achter het stuur en wist ternauwernood de wagen tegen de bergwand te doen botsen, zodat hij stopte. Het was om drie uur 's ochtends. Één van de schrijvers zei: "Toen we naar buiten kwamen, zagen we de chauffeur verrast kijken dat we het overleefd hadden."

Hezbollah

• Uit dagblad Sobh: Op 18 april 1996 heeft Mohsen Rezai, de hoogste leider van het Sepah Pasdaran gezegd: "De enige manier van culturele en politieke strijd tegen het liberalisme, dat de kankertumor van de maatschappij is, is om het liberalisme tot de wortel uit te roeien. Als er in ons land geen liberalen zouden zijn, was onze situatie veel beter dan nu. Het lot van de islamitische revolutie hangt af van de culturele en politieke strijd tussen Hezbollah en het liberalisme."
• Uit dagblad Resalet: Op 20 april 1996 heeft de hoogste leider van het Sepah Pasdaran (revolutionaire garde) gezegd: "We kunnen niet tolereren dat er tegenstanders van een geestelijke islamitische leider in het Islamitische parlement zitten. Het is het exclusieve recht van de Hezbollah om de regering te beheersen."
• Uit dagblad Selam: Op 8 mei 1996 werd de bioscoop Gods in Teheran aangevallen door de Hezbollah. Hierbij werden de toeschouwers en de directeur in elkaar geslagen, ruiten ingeslagen en computers vernield. Hezbollah gaf als reden voor deze actie dat er in een film (door de regering toegestaan) die er gedraaid werd, beelden voorkomen die volgens Hezbollah niet islamitisch genoeg zijn.
• Op 11 mei 1996 zei een woordvoerder van Ansar Hezbollah in de universiteit van Amir Kabir: "We zullen zorgen dat doctor Srush in geen enkele universiteit binnenkomt. We zullen diegenen die een breuk proberen te brengen in de islamitische eenheid allemaal in de universiteit ophangen."
• Uit dagblad Selam: Op 11 mei 1996 heeft de vereniging van islamitische studenten van de universiteit van Amir Kabir geprotesteerd tegen dit optreden van de Ansar Hezbollah en tegen het zwijgen hierover van de Iraanse regering.
• Uit dagblad Selam: Een citaat van een open brief van 16 mei 1996 van doctor Srush aan president Rafsanjani: "Het ministerie van Informatie en Veiligheid heeft door herhaaldelijke bedreigingen en door te sommeren dat ik mij moet verantwoorden mijn mensenrechten geschonden... . Het nieuwste probleem is dat ik een seminar ter nagedachtenis van Moutahhari moest houden. Voordat de oproep voor deze bijeenkomst was gepubliceerd, heeft het Ministerie van Informatie herhaaldelijk telefonisch mij en mijn gezin bedreigd en de rust van mijn gezin verstoord. Zij hebben gezegd dat ik daar niet mag spreken. Het ministerie van Veiligheid zou de onderdrukkingsgroeperingen in toom moeten houden en de veiligheid van intellectuelen en wetenschappers beschermen. Maar zij doen juist het omgekeerde: ze beschermen de groeperingen die de veiligheid van andere mensen vernietigen... .

  Mijn vraag is: hoe lang zullen de intellectuelen en wetenschappers nog door onverantwoordelijke onderdrukkingsgroeperingen die de wet aan hun laars lappen, worden bedreigd en in elkaar geslagen... .

  Wij zijn in ons land in een situatie beland waarin een docent die naar de universiteit gaat om college te geven, niet zeker is of hij levend zal terugkeren en bereid moet zijn om zijn leven te offeren. Moeten we in deze tijd in ons land wetenschappers hebben die net als Gallilei en Zordano Bruno voor het opkomen voor de wetenschap ter dood worden veroordeeld of worden verbrand...?

  Ik vraag aan u om rechtvaardigheid, niet alleen voor mijzelf, maar voor de hele samenleving. We leven nu in een maatschappij waarin de dood van de wetenschap en de geboorte van de barbarij wordt gevierd... . Eerwaarde president, u mag niet zwijgen en dit soort onderdrukkingsgroeperingen laten winnen."

• Uit dagblad Asre Ma: Op 18 mei 1996 heeft Massoud Deh Nemaki, voorzitter van Ansar Hezbollah, gezegd: "In de universiteiten mogen ongekwalificeerde personen als doctor Srush niet doceren. Als het nodig is zijn we bereid om nog een culturele revolutie te uit te voeren."
• Uit dagblad Resalat: Op 19 mei 1996 antwoordt Ansar Hezbollah met een open brief aan president Rafsanjani: "Wat in deze dagen wordt opgeblazen, is geen filosofische discussie maar een complot van het liberalisme tegen de Islam... . Dit is een strijd tussen twee stromingen die van nature lijnrecht tegenover elkaar staan. Iedere soort van concessie betekent het vernietigen van de pilaren van jezelf... . Srush wil de Gallilei van jouw middeleeuwse systeem worden. Maar wat is de uitvinding van onze Gallilei? Omdat de aarde draait, mogen geestelijken de regering niet beheersen. We hebben geen behoefte om van hem een martelaar te maken, want hij is zo bang dat hij niet eens zijn eigen gedachten helder durft te maken. Hoe durft hij zich te vergelijken met Gallilei, hij kan beter doodgaan aan geelzucht. Mensen als Srush mogen niet in onze universiteiten komen en met het geld van onze regering propaganda maken voor het scholarisme."

Kerkasiel voor Iraniërs

• Voor vele Iraanse asielzoekers in ons land dreigt onmiddellijke uitzetting naar Iran. Dat maakt hen zo wanhopig dat ze onderduiken of verdwijnen naar een ander land als daar de mogelijkheid toe is. Het aantal hongerstakingen is inmiddels ontelbaar. Anderen deden een zelfmoordpoging. Zij hadden het gevoel niets meer te verliezen te hebben en verkozen de dood in Nederland boven de terugkeer naar Iran.
• Door de Ministeries van Justitie en Buitenlandse Zaken is Iran 'niet onveilig' verklaard, o.a. op grond van een ambtsbericht van de Nederlandse ambassade in Iran. Rapporten van de speciale vertegenwoordiger voor de UNCHR Copithorne , van Amnesty International en van Vluchtelingenwerk spreken dit tegen. Het ambtsbericht kan niet de basis vormen voor wie wel en niet uitgezet kunnen worden.
• In Iran wordt de vrijheid van meningsuiting met voeten getreden. Het strafsysteem in Iran lijkt duidelijk harder geworden te zijn.
• In de periode van 1 januari t/m 31 augustus 1996 werden in Iran 66 personen ter dood gebracht tegen 50 in heel 1995. Lijfstraffen als geseling, hand of vingers afhakken en steniging komen regelmatig voor. Zo ook ophanging in het openbaar. Rechters mogen volgens de wet in hetzelfde proces zowel rechter als aanklager zijn. Beschuldigingen betreffen ook vaak vage vergrijpen als "contrarevolutionaire activiteiten", "decadente verwesterlijking". "Tegenstanders van God" en/of "bedervers van de maatschappij" moeten onmiddellijk geëxecuteerd worden.
• Merhrdad Kalany is op 22 juni 1996 geëxecuteerd, ondermeer omdat hij een gesprek met een speciale afgezant van de VN had gehad. Ook Ahmed Bachtri had vanuit zijn detentie een gesprek met Copithorne. Hij is 20 juni geëxecuteerd. Hij was ingenieur. Zijn broer was al eerder geëxecuteerd.
• De positie van minderheden en van vrouwen is ronduit slecht.
• Hoe het optreden is van de Iraanse veiligheidsdienst is ondermeer uit de Mykonoszaak in Duitsland wel duidelijk. (Vier Iraniërs zijn in Duitsland vermoord. Een Berlijnse rechter sprak uit dat het Iraanse bewind hier verantwoordelijk voor is.)
• Recentelijk zijn veel schrijvers op mysterieuze wijze vermoord of hebben (volgens de regering) zelfmoord gepleegd. De reden hiervan was dat ze een vereniging voor schrijvers wilden oprichten en in een open brief om vrijheid van meningsuiting vroegen.
• Voor de asielzoekers is het een probleem om de reden van hun vlucht te bewijzen. Vaak kunnen ze dat niet, o.a. omdat getuigenissen uit Iran voor de betrokkenen te gevaarlijk zijn. Kunnen ze wel bewijzen overleggen dan is dat weer verdacht. Bovendien stelt de Iraanse regering zelden zwart op wit dat ze van plan is iemand te arresteren, folteren, vermoorden en/of te laten verdwijnen.
• In plaats van het voordeel van de twijfel, zoals je in een rechtsstaat mag verwachten, krijgen asielzoekers gewoonlijk het nadeel van de twijfel. Samenvattend kan gezegd worden, dat Justitie te weinig luistert naar de asielzoekers en de situatie in Iran schromelijk onderschat.

Vele malen en op vele manieren is geprobeerd in deze situatie verandering aan te brengen door de aandacht van de Nederlandse overheid en de Nederlandse politiek voor deze zaak te vragen. Tevergeefs, nog steeds worden regelmatig Iraniërs teruggestuurd. Wat hun lot is, is niet na te gaan. Een mogelijkheid tot behoorlijke monitoring ontbreekt nagenoeg.

Daarom rest er geen ander middel dan een aantal Iraniërs die met onmiddellijke uitzetting bedreigd worden van kerkasiel gebruik te laten maken.

Nu de Nederlandse overheid de Iraniërs in de steek laat, is hun hoop is gevestigd op steun van de Nederlandse bevolking.