PvdA in Ede: bijstandsgerechtigden moeten nu eenmaal gratis werken

PvdA-logo, speciaal gericht aan dwangarbeiders.
PvdA-logo, speciaal gericht aan dwangarbeiders.

Werk boven inkomen. Het gaat erom dat mensen werk hebben. Niet of ze ervoor worden betaald. Tenzij het om de inkomens van de dames en heren van het bestuurderssocialisme gaat, want dan is een cao-loon vanzelfsprekend. Dat was de stemming tijdens een PvdA-bijeenkomst in Ede afgelopen dinsdagavond, met Job Cohen als gangmaker.

Die avond was de afdeling Ede van de PvdA te gast bij het sociaal werkbedrijf Permar. Cohen, sinds kort voorzitter van Cedris, de koepel van bedrijven in de sociale werkvoorziening, hield daar een inleiding over de nieuwe Participatiewet. ’s Middags hadden in Den Haag zo’n zesduizend mensen met een arbeidsbeperking tegen die wet geprotesteerd, waarbij Cohens partijgenoot en staatssecretaris Jetta Klijnsma volop was uitgejouwd.

Maar Cohen mocht voor eigen parochie preken. En hij zag voor zichzelf ongetwijfeld de taak weggelegd om op zalvende toon de regels uit te leggen, vaderlijke kalmte uit te stralen en de sociaal-democratische goegemeente gerust te stellen. Dit soort bezoeken van vooraanstaande PvdA-ers aan de achterban ergens in het land voorzien in het belang van de partij om mogelijk opkomende onvrede in eigen kring te temperen en de neuzen zoveel mogelijk dezelfde kant op te krijgen. Dat bleek ook tijdens de PvdA-bijeenkomst in Leiden op 8 januari.

Mantra

Voor WSW-ers, Wajongers en bijstandsgerechtigden is het van het grootste belang dat ze “werk” hebben. De rest, zoals loon, rechten, respect en zelfontplooiing, leek in de ogen van het merendeel van de aanwezige PvdA-ers allemaal maar bijzaak. Het was stuitend om al die sociaal-democraten te horen accepteren dat bijstandsgerechtigden nu eenmaal gratis aan de slag moeten, zonder loon en contract, dat ze “moeten leren werken” en “arbeidsritme moeten opdoen”, omdat ze “een afstand tot de arbeidsmarkt” hebben. Veel PvdA-ers, waaronder Cohen zelf, vonden bovendien dat WSW-ers te veel verdienen. Daarmee praten ze allerlei VVD-politici en ook voormalig CNV-voorzitter Anton Westerlaken na.

Een vrouw in het publiek beaamde het ‘werk boven inkomen’-vertoog door te vertellen hoe blij haar zoon, die een Wajong-uitkering heeft, met zijn werk is. “Het loon maakt hem niet uit”, benadrukte ze. Mocht haar zoon bij haar inwonen, dan dreigt hij door toedoen van de PvdA na invoering van de Participatiewet zijn hele uitkering kwijt te raken. Of hij wordt binnenkort herkeurd en belandt dan in de bijstand, juist omdat hij klaarblijkelijk kan werken, maar geen werkgever hem aanneemt. Zijn bijstandsuitkering moet hij gedeeltelijk of geheel inleveren vanwege “de kostendelersnorm”, oftewel: de samenwoonboete van Klijnsma. Zullen hij en zijn moeder dan nog steeds zo opgewekt zijn over het hebben van werk?

Enkele vakbondsmensen van FNV Lokaal herinnerden het publiek er fijntjes aan dat er massawerkloosheid is en dat steeds meer cao’s worden ontdoken door dwangarbeid, wat men eufemistisch betitelde als “tegenprestatie”. Die kritiek ging menig PvdA-bons de keel uithangen. Daarom werd de zaal voor het blok gezet met de vraag: “Wat is belangrijker, werk of een cao-loon?” Op een enkele PvdA-er van de oude stempel na, vond de meerderheid “werk” belangrijker. Maar toen de bonzen werd gevraagd hoe het zat met hun eigen werksituatie, met hun eigen salaris, bleek een cao-loon ineens toch best belangrijk, ja, vanzelfsprekend te zijn. Zij, de well to do-leden van het bestuurderssocialisme, wensen niet gratis te werken, maar eisen dat wel van mensen aan de onderkant van de samenleving.

Jeroen Breekveldt