De Peueraar 10, juni 1991

Auteur: Harry Westerink


(boekrecensie)

Macho sloeries

"Macho sloeries" is een boek dat niemand koud zal laten. De titel alleen al roept bij menigeen, neem ik aan, verbazing, nieuwsgierigheid en misschien wrevel op. Het boek bevat een verzameling erotische fantasieën, en echt niet de eerste de beste of de meest alledaagse. Ze gaan namelijk over sado-masochistische sex door vrouwen, lesbo-S/M dus. Het boek is uitgegeven door een groep van "slechte meiden", Stichting SMet...!, een groep feministische potten die geen genoegen neemt met de zogeheten geaccepteerde vormen van seksualiteit. Lesbo-S/M, dat roept uiteraard bij mannen en vrouwen heel wat reacties op, vooral een beetje lacherige en in het ergste geval afkeurende. Veel mensen weten niet zo goed raad met sado-masochisme. Mag dat? Mag je een ander bewust pijn laten lijden, mag dat, ook al gebeurt het met wederzijdse instemming? Mag je pijn lekker vinden? Is het moreel geoorloofd om een verhouding van meesteres en slavin te hebben (of te spelen)? Allemaal vragen die iedereen maar voor zichzelf moet beantwoorden. Het is wel zinnig om er hieronder wat kanttekeningen bij te maken. Ook in (radicaal-)linkse kringen vinden we de nodige preutsheid en fatsoensrakkerij. Er wordt op alle terreinen van het leven omgegaan met principes en idealen en er wordt sterk gelet op je gedrag. Binnen diverse linkse groepen en partijen bestaat er een heel scala aan normen en waarden waaraan men zich dient te houden. Voor pure lust, sex, prikkels, gewoon lekkere dingen, genot, lijkt weinig plaats te bestaan. Soms schijnt de wereld van links slechts zware plichten op te leveren. Soms heeft dat verdacht veel weg van een calvinistische, eng-christelijke

leefstijl. "Ga jij eerst maar eens de wereld verbeteren, daarna mag je pas aan je eigen plezier denken!". Ook bij links kom je veel monogame hetero- en homostelletjes tegen. Er wordt weinig gesproken over intieme zaken, en al helemaal niet over (experimenten met) sex. Mannen zijn nogal eens bang om "macho" bevonden te worden, en vrouwen willen liever niet als "sloerie" betiteld worden. De titel van het nieuwe boek van Stichting SMet...! geeft aan dat S/M-potten dat nou juist wel willen zijn.

Het is van belang, lijkt me, om voor jezelf uit te maken waarom je of waarom je niet verontwaardigd reageert op tepelklemmen, zwepen, stokslagen, vuistneuken, brandend kaarsvet op dijen, vastbinden (om maar eens wat te noemen). Past het niet in je ideale wereldbeeld, ben je bang, word je nieuwsgierig maar durf je dat niet toe te geven, wijs je alle vormen van macht af, dus ook deze (gespeelde) machtsrelatie? Zou je het eigenlijk wel lekker vinden om je volkomen te onderwerpen aan een ander, wil je wel eens de baas over iemand spelen? Wees gewoon eerlijk tegen jezelf, zou ik zeggen!

Stichting SMet...! heeft al eerder boeken over lesbo-S/M gepubliceerd, namelijk "Spelen met macht" en "Spelen met erotiek". In het eerstgegenoemde boek vind je een aantal theoretische artikelen over de moeizame en vaak vijandige relatie tussen S/M aan de ene kant en links, feminisme en heteroseksualiteit aan de andere kant. Uit een citaat blijkt hoe S/M-lesbo's aankijken tegen de overheersende heterofatsoensmoraal: "De huidige radicale (meestal feministische) teksten over S/M zijn een hopeloze warboel van verkeerde conclusies, onjuiste informatie en een koppig weigeren om bewijzen te accepteren die vooroordelen tegenspreken. Die vooroordelen zullen moeten verdwijnen. Een vooroordeel is echter een veelkoppig monster. Zodra er een weg van seksuele bekrompenheid is afgesneden, ontstaan er alternatieve weggetjes." Een ander citaat: "Naast de sociale hiërarchie van klasse, ras, geslacht en etnische afkomst, bestaat er ook een hiërarchie die is gebaseerd op seksueel gedrag. De vorm van seksueel contact die de meeste waardering geniet, is de op voortplanting gerichte sex tussen getrouwde heteroseksuelen binnen een monogame relatie. Sex tussen mensen die niet getrouwd zijn, niet monogaam zijn of geen kinderen willen, sex tussen meer dan twee partners of homoseksuelen, en sex waar buitenissige zaken of fetisjen aan te pas komen, worden als minderwaardige vormen van seksueel contact beschouwd en dienovereenkomstig bestraft. Het wordt tijd dat radicalen en progressieven, feministen en politiek links de onderdrukkende structuur van deze hiërarchie gaan inzien, in plaats van die binnen hun eigen ideologieën te reproduceren. Sex is een van de weinige terreinen waarop cultureel imperialisme wordt beschouwd als een radicale houding. De therapeutische sector, de vrouwenbeweging en politiek links zijn geen van alle in staat geweest de weldadige invloed van seksuele varianten te onderkennen. Zowel het radicale als het conservatieve denken over seksualiteit heeft last van het idee dat er maar een goede manier is om aan sex te doen. Cultureel relativisme is niet hetzelfde als liberalisme."

Een ding weet ik zeker tijdens het lezen van "Macho sloeries" kreeg ik behoorlijk rode oortjes. Ik neem aan dat het boek bij jou ook niet in je (geestelijke en/of lichamelijke) koelkast zal blijven liggen.

Macho sloeries, Pat Califia. Uitgeverij: Stichting SMet...!, ƒ 29,75.


Een reactie op deze boekrecensie door Eric Krebbers en Ellen de Waard

Terug