De Peueraar 19, maart 1992

Auteur: Inge


(ingezonden reactie)

Peurend vrouwtje werd niet goed?

Het stuk in Peueraar 18 over de lezing van Anja Meulenbelt was erg subjectief gekleurd en zinde me helemaal niet. Blijkbaar heb ik andere dingen gehoord dan de schrijfster van dat stuk.

"De tol die vrouwen die hogerop komen zouden moeten betalen is onacceptabel". Ik heb niemand horen beweren dat de tol onacceptabel zou zijn, enkel dat vrouwen er een prijs voor zullen betalen en niet bang zullen moeten zijn om hun handen vuil te maken. Misschien is dit voor de schrijfster van de Peueraar onacceptabel?

Een paar regels verder wordt gesproken over de vrouw die zich afvroeg of het wel zinnig was naar mannenmacht te streven. Deze vrouw formuleerde haar vraag erg naïef. Door als vrouwen bij elkaar te komen en die mannen te laten doen (zo heb ik haar begrepen) kom je nergens. De reactie van Anja Meulenbelt was scherp, en de vrouw in de zaal hield het voorgezien. Ook de rest van jong feministisch Leiden nam niet het initiatief om de discussie een gewenste richting op te sturen, een kritische noot te plaatsen of de discussie verder te verdiepen. De rest van de vragen en opmerkingen kwam van een overwegend bezadigd publiek dat blijkbaar ooit ook feministisch was geweest.

Overigens werd door Anja Meulenbelt en anderen in de zaal benadrukt dat macht op zich helemaal niet iets typisch mannelijks is, het is alleen zo dat in de huidige maatschappij nou juist mannen de macht hebben. Maar dat hoeft vrouwen niet te weerhouden er naar te streven, dat werd juist van diverse kanten aangemoedigd.

"Jonge vrouwen van nu zijn zogenaamd niet bereid om de feministische fakkel over te nemen." Ik als jonge vrouw heb deze boodschap absoluut niet uit het verhaal gehaald. Anja Meulenbelt noemde de verworvenheden van kiesrecht, recht op echtscheiding, et cetera om aan te tonen dat er al heel veel bereikt is door feministes, dit was haar goede nieuws. Het sombere nieuws was dat er nog heel veel moet gebeuren, gezien de door haar geschetste analyse waarbij vrouwen slechts drie keuzes hebben.

Jammer dat de vrouw van de Peueraar in haar stuk alle gezamenlijkheid dood sloeg. Voor mij persoonlijk hoeven de politieke denkbeelden van andere vrouwen niet 100 procent overeen te komen met de mijne, het gaat er om waar je je samen wel in kunt vinden. Anders blijft je strijd beperkt tot dat clubje van 5 andere vrouwen die er net zo over denken als jij.

Dus hoewel ik het niet overal mee eens was, hoef Anja Meulenbelt met haar langdurige strijdbaarheid en haar drift mij erg geïnspireerd en me veel energie gegeven.


Een reactie van Ellen de Waard

Terug