De Peueraar 37, september 1993

Auteur: Jaap

Peueraar in de fout

Ook een Peueraar is maar een mens. Jaap betrapte ons op een nogal vrije interpretatie van de gebeurtenissen bij de Leidse scholierenstaking van 10 juni.

Toen ik in Peueraar 35/36 in het artikel over de scholierenstaking de alinea las waarin ik mezelf herkende in "een jongen met een grote A op zijn t-shirt" beving mij de dwang enige zaken recht te zetten, omdat u mijn actie verkeerd interpreteerde.

Om te beginnen heb ik van geen kant naar buiten laten komen dat ik tegen de staking op zich was. Alleen probeerde ik duidelijk te maken dat er een keerzijde zat aan de basispunten van de staking. Verder heb ik een papiertje verspreid waar ik later op terugkom waarop mijn punten staan, die u bovendien zelf geciteerd heeft.

Ook trof ik in het artikel enige onwaarheden aan die mij enigszins teleurstelden, ik dacht dat uw blad een voorstander van objectieve berichtgeving was. U beweerde bijvoorbeeld dat ik de blaadjes reeds op school had verspreid en dat dit invloed had op de opkomst. Ik heb de blaadjes pas op de staking zelf verspreid dus dit kan niet van invloed zijn geweest op de opkomst. Ook een klein detail in uw artikel betreffende de microfoon wil ik even rechtzetten. Ik heb niet de microfoon snel weggegrist zoals u het heeft beschreven maar ik werd aangekondigd door de zanger van de band die later op de staking een optreden had gegeven, dus ik heb me niet opgedrongen.

Wat mijn hele probleem eigenlijk is, is dat ik het vertrouwen in uw blad enigszins heb verloren. wat kan ik nu nog geloven van wat er nog meer in De Peueraar komt te staan? Dat onze meningen over het studiefinancieringsprobleem verschillen vind ik nu geen probleem, er zit ook wel een bron van waarheid in uw mening maar zeer zeker ook in die van mij. Maar mijn probleem is dat er onwaarheden zijn gepubliceerd. Naar mijn mening is dat niet iets voor een links maandblad als De Peueraar.

Dat de blaadjes op school al verspreid waren heb ik begrepen uit een ietwat kort gesprekje op het Stadhuisplein met iemand van de organisatie, tijdens de actie zelf. In de drukte daar zag ik dat er plotseling iemand op het podium stond. Even snel werd de microfoon weer uit zijn handen getrokken. Het is mij toen niet opgevallen dat je uitgenodigd om te spreken, maar dat heeft ongetwijfeld met de onoverzichtelijkheid te maken die een actie met zich mee kan brengen. Niet goed opgelet dus!

Eric Krebbers

Terug