De Peueraar 42, februari 1994
Auteur: Gerrit de Wit en Harry Westerink
Het KraakSpreekUur Leiden (KSUL) timmert de laatste maanden flink aan de weg. Ze probeert invloed uit te oefenen op de Leidse kraakwetgeving, vormt een aanspreekpunt voor de pers en gemeente, informeert en helpt (nieuwe) krakers en weet mede structuren aan te brengen in de uitdijende Leidse kraakbeweging. Tijd voor een gesprek met Tjeerd van het KSUL om de stand van zaken te inventariseren.
Activiteiten van het KSUL
Het KSUL houdt elke woensdagmiddag van 16.00 uur tot 18.00 uur spreekuur in De Invalshoek. Hier kunnen mensen terecht die vragen hebben over praktische zaken omtrent het kraken. Hoe verloopt zo'n woensdagmiddag? En welke andere activiteiten ontplooit het KSUL?
Tjeerd: "Het KSUL wordt redelijk druk bezocht. Er komen 4 à 5 mensen per spreekuur langs. Hier zitten zowel 'nieuwe' als 'oude' krakers tussen. Met name in het voorjaar en in de zomer komen ook Engelse krakers langs. Dit hangt ermee samen dat zij in die periode vaak in de Leidse regio werkzaam zijn.
Het KSUL geeft praktische informatie over het kraken zelf. Hoe je als kraker te werk moet gaan en welke huisregeltjes de Leidse politie erop na houdt. We geven informatie over hoe je erachter kunt komen hoe lang een pand al leeg staat en wie de eigenaar is. Hiernaast helpen wij ook wel eens met de kraak zelf. Eind februari komt er een kraakhandleiding uit waarin alles wat er bij kraken komt kijken besproken wordt. Deze handleiding zal tegen kopieerkosten bij het KSUL te verkrijgen zijn.
Hiernaast houden we ons bezig met andere activiteiten rond het kraken, zoals publiciteit. Zo reageren we op artikelen over kraken die in de krant verschijnen.
Een veelvoorkomend probleem rond kraken is de aansluiting van gas, water en licht. Het komt er namelijk op neer dat het EWR er bewust voor gekozen heeft om geen kraakpanden meer aan te sluiten. Ze verzint iedere keer weer een smoesje waardoor ze de aansluitkosten zo hoog maakt dat het praktisch gezien onmogelijk is om de boel aan te laten sluiten. Daarvoor komen er ook mensen naar het KSUL. Wij proberen dit bij het EWR en de gemeente aan de kaak te stellen.
Het komt bij kraken vaak voor dat er spanningen ontstaan tussen de politie en de krakers. De politie houdt niet van krakers en wij niet van de politie. De politie kickt erop om het krakers zo lastig mogelijk te maken door hen te bedreigen, lastig te vallen en te intimideren. Hierover hebben wij met de politie gesproken. Dit soort wrijvingen maken wij ook aanhangig bij de Leidse gemeenteraad. Met name mensen binnen GroenLinks willen ons nog wel eens helpen door bijvoorbeeld raadsvragen te stellen over onjuist optreden van politie en gemeente.
Verder hebben wij wel eens contact met ons aller wethoudertje Van Rij, bekend van het kantooroverschot, en zijn ambtenaren. We hebben met name met zijn ambtenaren te maken die huiseigenaren erg welwillend zijn. Zo hadden ze de eigenaar van de gekraakte panden aan de Langebrug toestemming gegeven om het casco alvast te herstellen. Onder andere hierdoor konden de panden ontruimd worden. Een jaar later staan deze panden nog steeds leeg. Van dit soort mensen proberen wij zoveel mogelijk informatie te krijgen over hoe het bijvoorbeeld met bouwplannen en inspraakprocedures staat."
Visie achter kraken
De mensen achter KSUL zijn krakers. Krakers die verschillende redenen hebben om te kraken. Waartoe moet kraken leiden? Of is het doel van kraken het kraken van een pand op zich om nu maar eenmaal een dak boven je hoofd te hebben?
Tjeerd: "Voor de mensen van het KSUL is kraken een manier om een politieke statement te maken. Kraken is een manier om onze onvrede te uiten over de leegstand in Nederland, de hoge huurprijzen en de maatschappij. In de maatschappij wordt alles terug geleid naar geld. De politiek bepaalt wat zij belangrijk vindt. Er is nooit genoeg geld om sociale woningbouw te realiseren, nooit genoeg om de asielzoekers op te vangen, nooit genoeg om het openbaar vervoer betaalbaar te houden. De maatschappij en de politiek heeft wel altijd geld genoeg als het gaat om steun aan het bedrijfsleven, om exportkredieten, om het leger uit te breiden met luchtdebiele brigades, et cetera. Hierbij zien we wel dat kraken één van de manieren is om die onvrede te uiten. We denken dat door te kraken, door dus iets te doen wat niet door iedereen getolereerd wordt, je je eigen leven meer vorm kunt geven. Op die manier kunnen mensen erachter komen dat je jezelf kunt verzetten, dat je niet altijd mee hoeft te hobbelen met het kapitalisme, met de maatschappelijke normen en waarden.
Hiernaast kan er door kraken ook een politieke verbreding en verdieping ontstaan. Je merkt dat het iedere keer verdomd moeilijk is om een dak boven je hoofd te krijgen, dat je leugens van de gemeente te horen krijgt en dat politici zonder jou over jou beslissen. Het kan dan niet anders dan dat je je politieke bewustzijn uitbouwt en dat je parallellen gaat trekken met andere misstanden in de samenleving. Dit is onvermijdelijk!"
De opbloei van het kraken in Leiden
Een paar jaar geleden werd er in Leiden niet zoveel gekraakt. Een paar kraakpandjes en dan had je het wel gehad. Gelijk aan het kleine aantal kraakpanden waren er ook niet zoveel krakers actief. De laatste twee jaar is hier verandering ingekomen. Meer en meer panden worden gekraakt en meer en meer mensen weten hun weg te vinden in de wereld van het kraken. Wat is volgens jou de reden van de opbloei van de kraakstrijd in Leiden en is deze opbloei ook nationaal en internationaal waar te nemen?
Tjeerd: "De hele Westerse wereld is zo langzamerhand aan het veranderen in een politiestaat. Moet je maar eens nagaan hoeveel persoonlijke nummers je zelf al hebt. Denk maar aan je ziekenfondsnummer, je sofi-nummer, je banknummer, je paspoortnummer en ga zo maar door. Alles wordt steeds strakker geregeld. De staat krijgt steeds meer invloed op haar burgers. Dat moet ze ook wel, omdat ze anders de burger niet meer in bedwang kan houden. Steeds meer mensen kunnen en willen dit niet meer trekken. Ze willen niet steeds de staat achterna blijven lopen, en de grote bezuinigingen op sociaal-economisch vlak maar blijven slikken. En wat kun je dan doen? Dan ga je toch die mensen opzoeken die met een soortgelijke onvrede zitten.
Hiernaast zijn er meer plaatselijke factoren die ook met het voorgaande samenhangen. Jarenlang is het qua politiek verzet in Leiden stil geweest. Ik denk dat de mensen die toen politiek actief waren erg naar binnen gericht waren. Ze keerden zich van de maatschappij af. Als ik nu om me heen kijk zie ik dat krakers zich veel meer organiseren en naar buiten toe profileren. Krakers gaan nu meer serieuzer met kraken om. Als er een negatief artikel in de krant over het kraken staat, gaan we niet meer bij de pakken neer zitten. Nee, we schrijven meteen een reactie. Die serieuzere aanpak heeft ook z'n uitstraling naar buiten toe. In de (plaatselijke) kranten zie je ook steeds meer berichten over leegstaande kantoren en woningnood, ondanks dat landelijke politici de woningnood gewoon blijven ontkennen. Ik denk dat dit mede te danken is aan iedereen die zich een beetje serieus met kraken bezig houdt.
Hiernaast heb je ook de Invalshoek en de kraakkroeg Bar & Boos. Dat zijn toch ontmoetingsplaatsen voor onder andere (radicaal-)linkse mensen. Mensen komen elkaar tegen, praten over misstanden en hieruit kan weer actie voortvloeien. Op die plekken komen ook mensen die in principe niet zoveel van doen hebben met kraken. Zij zien dan wel dat kraken meer is dan een koevoet tussen de deursponning. Dit heeft een verbredend effect."
Het KSUL en de politie?
Vele krakers krijgen te maken met het vaak onbeschofte optreden van de politie en gemeente. Wat voorbeelden. Bij de ontruiming van de Langebrug in 1993 werden krakers mishandeld en uitgescholden. Bij de kraak van drie panden in de Haarlemmerstraat werd een kraker meerdere malen geslagen. Dit voorval werd door de politie ontkend, terwijl er wel medische bewijzen voor waren. Hiernaast werden de panden ten onrechte meteen na de kraak weer ontruimd.
Op 10 januari moesten alle auto's en (woon-)busjes van krakers bij de gekraakte panden aan de Morsweg van de politie vertrokken zijn. Hun woon- en vervoermiddelen zouden parkeerproblemen opleveren en het uitzicht belemmeren. Het merendeel van de krakers voldeed aan deze totaal stompzinnige vraag om maar geen last met de politie te krijgen. Twee à drie vervoermiddelen bleven staan. Deze werden onder toezicht van een politiemacht van 12 personen op 18 januari weggesleept. Tevens werden er 'Amsterdammertjes' (paaltjes) bij de oprit geplaatst, opdat er geen nieuwe auto's en woonbussen van krakers kunnen staan. Alleen de enige officiële huurder en een pand met studenten kregen een sleutel van de 'Amsterdammertjes' om hun voertuig neer te kunnen zetten. De krakers kunnen alleen een sleutel van de paaltjes krijgen als ze in het bezit zijn van een gebruiksovereenkomst voor de panden. Dit zijn duidelijke pesterijen van de Leidse politie en de gemeente Leiden om de krakers dwars te zitten.
Ook bij de pas gekraakte panden aan het Kort Galgewater ging het bijna weer mis. Deze panden stonden geheel leeg. Toch wist de Hulpofficier van Justitie te vertellen dat er sprake was van huisvredebreuk en dat de panden ontruimd zouden worden. Een toegesnelde hoge ambtenaar wist ook nog te melden dat de gemeente de panden onbewoonbaar had laten maken en dat de krakers dus niets konden beginnen. Verder bleek ook dat de gemeente alle officieren van Justitie de opdracht had gegeven om kraakbewoning van het Kort Galgewater niet toe te laten. Ook had zij de politie de opdracht gegeven in dat geval altijd totalitair te handelen.
Geef-en-neem-spelletje
Dit zijn wat duidelijke voorbeelden over hoe de politie met de krakers omgaat. Het verbaasde ons dan ook dat jullie een gesprek met de politie (chefs van het district Leiden/ Voorschoten; Molenaar en Troost) aan waren gegaan. Een gesprek met de sterke arm tegen wie krakers in elk geval vroeger zeiden: "Jullie rechtsorde is de onze niet." Tussen politie en krakers bestaan zulke grote machtsverschillen dat je als kraker nooit op voet van gelijkheid een gesprek aan kunt gaan. Samenwerken met diegenen die erop uit zijn om je tegen te werken! Je zult altijd de vragende partij zijn die afhankelijk is van de grillen van de politie. Met zo'n gesprek heeft de politie tot doel om (de 'incidenten' rond) het kraken in te dammen. Er kan dan al snel vervallen worden in een geef-en-neem-spelletje; "jullie mogen in dat gekraakte pandje blijven wonen als jullie maar uit dat andere pandje vertrekken." Het lijkt ons niet denkbeeldig dat de politie op deze manier krakers tegen elkaar uit kan spelen. Met name omdat het KSUL niet de gehele kraakbeweging in Leiden vertegenwoordigt. Heeft het KSUL hier zelf ook bij stilgestaan?
Tjeerd: "Ten eerste wil ik zeggen dat het KSUL officieel helemaal niemand vertegenwoordigt. Wij zijn gewoon een groep mensen die actief met kraken bezig zijn, waarbij we wel veel contacten hebben met andere krakers.
De politie zou niets met krakers te maken moeten hebben. Dat is ons standpunt. Dat wij er elke keer zoveel gezeik bij krijgen is een probleem van de politie. En dat hebben wij ze in dat gesprek willen vertellen. Het enige dat de politie behoort te doen is leegstand en de kraak constateren. Maar hiernaast probeert ze ons op alle mogelijke manieren te intimideren, te bedreigen, tegen te werken en slaat ze zelfs krakers verrot. Alles wat je maar kunt verzinnen doen ze. Dit is voor ons de alledaagse realiteit. De concrete aanleiding om met de politie te praten was het volgende. Een aantal maanden geleden was tijdens de ontruiming van gekraakte panden aan de Haarlemmerstraat een kraker in elkaar geslagen, terwijl hij zich niet verzette tegen zijn arrestatie. Hierdoor is er in de plaatselijke politiek heel wat losgekomen. In de raadscommissie werden er vragen over gesteld. De districtschef Molenaar was ook bij die commissievergadering aanwezig. Hij vertelde dat hij helemaal niets wist van geweld tegen krakers. Volgens hem kwam dat helemaal niet voor. Vanuit de politiek is toen gesuggereerd dat de politie maar eens met de krakers moest gaan praten, omdat de krakers hele andere ervaringen hadden. Molenaar zag dat wel zitten. We zijn op een neutrale plek met de politie gaan praten. Tijdens het gesprek hebben wij duidelijk gemaakt dat wij inspraak wilden in de nieuwe kraaknotitie, een handleiding waarin opgesomd staat hoe de politie moet handelen als een pand gekraakt is. Tevens hebben wij duidelijk gemaakt dat wij het zat zijn om geïntimideerd en in elkaar geslagen te worden. Dit punt is dus zeker wel ter sprake gekomen. Kijk, wij zijn tegen de staat, dus ook tegen de bewakers van de staat. Maar aangezien geweld naar krakers toe een alledaagse realiteit is, zijn we vanuit een tactisch oogpunt toch in gesprek gegaan met Molenaar. Het gesprek met de politie moet in principe als iets eenmaligs bezien worden. Na het gesprek hadden we niet de illusie dat de tegenwerking minder zou worden. Maar nu Molenaar weet dat er (verbaal) geweld jegens krakers plaatsvindt, kan hij ook niet meer aankomen bij de politiek met het verhaal dat hij van niets weet. Daar was het ons met name om te doen."
Over de zinloosheid van het evalueren van kraken
Het verslag van het gesprek tussen het KSUL en de politie (zie Peueraar 41) vonden we getuigen van een KSUL dat moet oppassen om zich niet te laten inpakken door de politie. De teneur van het gesprek met de politie was, het verslag lezende, erg positief, een beetje te positief. We misten de kritische noot naar de politie toe en hoe het KSUL zelf over zaken dacht. Wat voorbeelden. De politie zou volgens het verslag graag elke kraakactie met de krakers willen evalueren, ze willen een "open dialoog" met krakers. Van dit laatste is nooit iets gebleken. Als de politie je zat is, wordt je mond gewoon gesnoerd. En wat valt er te evalueren als de belangentegenstelling zo groot is!? Valt er dan in de standpunten en motieven naar elkaar toe te komen? Hiernaast wordt er in het verslag niet duidelijk of het KSUL zelf elke kraakactie zou willen evalueren. Hoe kijkt het KSUL hier tegen aan?
Tjeerd: "Wat dat laatste betreft kan ik duidelijk zijn. Dat zien we dus helemaal niet zitten! Het verslag was een globale weergave van wat er ter sprake was gekomen. Het gaf inderdaad niet precies aan wat er ter tafel kwam. Dit kwam ook omdat het verslag binnen een paar uur geschreven moest zijn, vanwege de deadline van de Peueraar.
Na het gesprek zijn er alweer zo'n zes panden gekraakt. Geen van allen is geëvalueerd. Dat zou ook onzinnig zijn, aangezien wij niet alle krakers vertegenwoordigen. Als er iets mis gaat bij een kraak of een ontruiming, is het in de eerste plaats aan de krakers zelf om te bepalen of ze bij de politie gaan klagen. Dat is niet de taak van het KSUL.
Het heeft verder überhaupt geen zin om naar de politie te gaan. Je wordt als kraker toch niet serieus genomen. Dus wat standpunten en motieven betreft zul je ook niet naar elkaar toe kunnen groeien. Onmogelijk!"
Klachtenprocedures en strategieën
De politie vertelde volgens het verslag dat er door agenten niet op krakers gescholden mag worden en dat er geen onnodig geweld van politiezijde mag voorkomen. Anders zouden er zo snel mogelijk klachten bij Molenaar en Troost ingediend kunnen worden. Voorts zou volgens Troost de klachtenprocedure het laatste half jaar intern sterk verbeterd zijn. Toch had het Justitieel Klachtenbureau (JKB), die de politie kritisch volgt en waar ook klachten over de politie ingediend kunnen worden, kort geleden nog scherpe kritiek op de (klachtenprocedure van de) Leidse politie. De klachtenafhandeling duurde volgens het JKB te lang. Tevens maakte de politie wel eens gebruik van geweld en werden ze betrapt op racistische opmerkingen. De meeste klachten die tegen de politie werden ingediend werden ongegrond verklaard, niet in de laatste plaats doordat er geen onafhankelijke onderzoekers aan te pas kwamen. In de Peueraar stond de kritiek van het JKB op de politie beschreven. Zelfs de kranten in Leiden hadden hier veel aandacht aan besteed. Dit moet jullie ook niet ontgaan zijn. Toch komt niet uit het verslag naar voren dat jullie hierover met de politie gesproken hebben. De politie beloofde beterschap en vertelde dat de klachtenprocedure verbeterd is, en is dat het dan? Vanwaar die ogenschijnlijke onkritische houding op het verhaal van de politie? Is dat soms tactiek?
Tjeerd: "De klachtenprocedure is gewoon een gelopen zaak. Men heeft beslist dat de politie zelf een nieuwe klachtenprocedure mag maken. Hier lult men al een paar jaar over. Wij hebben daar niet zoveel meer op in te brengen. Daarom is die klachtenprocedure ook niet zo ter sprake gekomen in het gesprek met de politie. Het gesprek ging ook meer over het voorkomen van klachten. De klachtenprocedure is, was en blijft gewoon klote. Gelijk zal je zo goed als nooit krijgen, omdat er geen sprake is van een onafhankelijk onderzoek naar een klacht. Ik heb er geen vertrouwen in dat er ooit een onafhankelijk onderzoek zal komen.
Verder kan je nog steeds niet een anonieme klacht bij de politie indienen. Hierop is één pseudo-uitzondering. Je moet dan met je naam bekend zijn bij burgemeester Goekoop. Je naam wordt dan niet bekend bij de politie zelf, zeggen ze. Maar Goekoop, zelf VVD-er en eindverantwoordelijke van de politie, heeft vorig jaar nog publiekelijk verkondigt dat hij voor de kerst alle kraakpanden wilde laten ontruimen. Aan zo'n persoon moet je dan je naam doorgeven. Ik maak me daar weinig illusies over.
Molenaar vertelde ons inderdaad dat de politie niet mag schelden en dat ze geen onnodig geweld mag gebruiken. Dat is natuurlijk een opmerking van niks, een holle opmerking die Molenaar toch niet waar kan maken omdat hij ook niet de controle heeft over het doen en laten van al zijn man- en vrouwschappen. Hij is districtschef en hij somt gewoon op wat er in het lesboek der politie geschreven staat; dat is zijn taak. Daar valt verder ook weinig zinnigs over te melden. Dat over dit soort dingen niet alles in het verslag beschreven wordt, komt voor een gedeelte voort uit tactische motieven. In zo'n verslag kunnen we niet schreeuwerig zeggen dat Molenaar en Troost mottenballen zijn. De Peueraar zal namelijk ook wel door iemand van de politie gelezen worden. Dat staat dan niet zo goed natuurlijk. We zijn op verschillende manieren en op verschillende niveau's bezig. Soms moet je je eigen lijn trekken, een enkele keer moet je wat voorzichtiger zijn. Het verslag valt dan ook meer te bezien als iets van de voorlichtings- en publiciteitskant van het KSUL. Het verslag vertelde niet het hele verhaal van hoe wij over de politie denken.
Slooppanden, Van Rij, de SP en het KSUL
Een aantal maanden geleden heeft het KSUL overleg gevoerd met Van Rij, wethouder van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Tijdens dit overleg werd door het KSUL de mogelijkheid geopperd om krakers en jongeren in slooppanden van de gemeente te laten wonen, in plaats van deze panden van binnenuit onbewoonbaar te maken. Op deze manier zouden een aantal mensen in ieder geval (voor kortere tijd) een dak boven hun hoofd hebben. In december kwam Van Rij met het voorstel om slooppanden in de wijk Groenoord hiervoor ter beschikking te stellen. De nieuwe bewoners moesten dan wel een contract ondertekenen, met naam, waarin vastgelegd zou worden dat de bewoners de panden moeten verlaten zodra de gemeente tot de daadwerkelijke sloop over wil gaan. De buurtbewoners en de Socialistische Partij, om electorale redenen, zagen dit plan niet zo zitten. K. Los van het buurtcomité en de SP vreesden dat vooral krakers gebruik zouden maken van de regeling. Ze vonden dat het plan van Van Rij het collectieve cascoherstel in de buurt zou frustreren en dat door de mogelijke komst van krakers eenzelfde situatie zou ontstaan als die rond de verpauperde (kraak-)panden aan de Morsweg. Het KSUL reageerde met de volgende brief die ze aan de SP, buurtcomité's, Van Rij en de pers stuurde:
"De afgelopen weken stonden er in het Leidsch Dagblad drie artikelen die betrekking hadden op het cascoherstel in de wijk Groenoord. Met name het voorstel van wethouder Van Rij om de door de gemeente aangekochte en leeg gekomen huizen met tijdelijke gebruikerscontracten te laten bewonen door 'krakers' en mensen zonder punkhaar heeft voor nogal wat boze reacties vanuit de buurtorganisatie en de SP gezorgd. Het KSUL betreurt dat voor de zoveelste keer krakers worden neergezet als een vreemd soort dier met slechts minimale wooneisen en die de buurt laten verpauperen.
Het cascoherstel is door allerlei redenen al gefrustreerd en nu wordt het ook nog eens de inzet van een smerig politiek spelletje, waar allang niet meer de bewoners, maar goedkoop politiek gewin centraal staat. Als wapen is gekozen voor het schrikbeeld van verkrotting veroorzakende krakers. Zij zouden het cascoherstel slechts verder frustreren door er een puinhoop van te maken, aldus de buurtorganisatie en de SP. Als voorbeeld haalt men de situatie aan van de Morsweg.
Van de laatste rij huizen aldaar is ongeveer de helft gekraakt. De rest is in gebruik genomen met zogenaamde 'om niet' (zonder kosten) contracten en er is nog één huis bewoond door een oorspronkelijke bewoner. Zodra er een huis leeg kwam te staan, liet de gemeente het onbewoonbaar maken door het dak eraf te slopen, het sanitair kapot te slaan, de vloer eruit te zagen en trap en ramen met een moker te vernielen. Deze huisjes werden veelal na enkele dagen gekraakt door mensen die gewoon geen andere keuze hadden dan te gaan kraken. De SP weet maar al te goed dat niet de krakers, maar de gemeente de schuldige is van de verkrotting en verpaupering, maar men ziet in de wijk Groenoord een mooie aanleiding om wat stemmen te winnen met populistisch geschreeuw tegen de plannen van Van Rij.
Niet dat Van Rij schone handen heeft, nee, het maakt deze wethouder niet uit of de tijdelijke bewoners van z'n pandjes een stropdas dragen of raar punkhaar hebben. Het enige dat hem interesseert is dat er geen huizen gekraakt worden, vandaar dat hij via het Leidsch Dagblad nieuwe bewakers voor zijn pandjes zoekt. Dat deze anti-krakers geen recht hebben op vervangende woonruimte na hun tijdelijke aanstelling vindt hij heel gewoon. Immers, het gaat onze wethouder niet om het bestrijden van de woningnood of leegstand, maar om het slagen van één van zijn weinige prestige-objecten op het gebied van de woningbouw. Voor de rest heeft hij het veel te druk met z'n Groenoordplaza, Sleutelhof en Megabios. De goede man heeft geen idee wat woningnood is en ziet meer heil in het vergroten van het kantorenoverschot en de leegstand in z'n hoofd.
Jammer, SP en buurtorganisatie Groenoord, dat jullie blaffen naar medeslachtoffers van een asociaal beleid in plaats van gezamenlijk oplossingen te zoeken en een beter beleid af te dwingen!
Groeten, Kraakspreekuur Leiden, 19 januari 1994."
Slooppanden en de gedachte van het KSUL
Het punt blijft staan dat jullie zelf in het gesprek met Van Rij hebben aangegeven dat slooppanden eventueel tijdelijk bewoond kunnen worden door jongeren. In de brief van het KSUL wordt terecht opgemerkt dat zo'n gedachte door Van Rij misbruikt kan worden. De intrekkende jongeren kunnen voor hem gaan fungeren als kraakwacht, die er elk moment weer uitgezet kunnen worden. Voor 'echte' krakers blijven er dan minder panden over om te kraken. Dus Van Rij verkleint hiermee voor hem het kraakprobleem en kan met het ter beschikking stellen van slooppanden in wat voor een vorm dan ook de kritiek op de structurele tekortkomingen in het woningbeleid doen verstommen. En dit terwijl normale, leefbare en betaalbare woningen nog steeds niet voor het oprapen liggen. Wat wilde het KSUL dan met het idee om slooppanden door jongeren te laten bewonen?
Tjeerd: "Onze grote lijn blijft het ijveren voor meer en betaalbare woonruimte. Wij zullen dan ook kritiek blijven uiten op het woonruimtebeleid. In het specifieke geval van Groenoord vinden wij dat die slooppanden gewoon tijdelijk bewoond moeten blijven, met het uitzicht op blijvende, vervangende woonruimte. Ook al realiseren wij ons dat bewoning van slooppanden niet de woningnood zal oplossen en dat slooppanden niet de meest ideale panden zijn om te bewonen. Tevens denk ik niet dat er veel krakende jongeren van zo'n regeling gebruik zouden maken. Ik zou me ook niet voor kunnen stellen dat krakers die in slooppanden met een contract gaan wonen zich niet meer voor de kraakstrijd in zouden zetten. Zeker niet zolang de woningnood zo groot is!"