De Peueraar 47/48, juli/augustus 1994
Auteur: Ellen de Waard
Op 18 juni hield Milieudefensie een grote landelijke anti-Schiphol-actie bij de luchthaven. Gezien het grote aantal inspraakreacties - van maar liefst 16.000! - viel het aantal demonstranten wat tegen. Maar het waren er toch nog enkele honderden. Drie echte Leidse Peueraars trokken naar Schiphol om 'onze' regio te vertegenwoordigen. Want ook wij hebben te lijden van het vliegverkeer (zie vorige Peueraar). Gelukkig bleken er ter plaatse nog meer plaats- en regiogenoten te zijn! Het was een bont gezelschap van getergde buurtbewoners, jonge en oudere milieu-actievelingen, gezinnetjes, wat meer 'autonoom' uitziende activisten, en muzikanten en zangers (uiteraard passen vele mensen in meerdere hokjes tegelijkertijd, zoals ook ondergetekende!).
Van tevoren had de directie van Schiphol al angstvallig contact gezocht met Milieudefensie. De voorgenomen acties werden echter getolereerd (goedgekeurd door de tegenstander?), waardoor er ook niks onverwachts of spectaculairs te verwachten was. De actie was erop gericht om de 7 plagen van het vliegverkeer aanschouwelijk te maken. De eerste en laatste symbolische actie spraken mij het meest aan. Als eerste actie hebben we gezamenlijk met zandzakken een broeikasdijk aangelegd bij de ingang van het gebouw van de hoofddirectie. Door het broeikaseffect stijgt namelijk de zeespiegel en zullen er dijken aangelegd, dan wel verhoogd moeten worden om overstroming te voorkomen. In die dijk werd een boom geplant, die door de zure regen (de tweede plaag) ter ziele was gegaan. Van het voornemen om een stukje van de grond te asfalteren kwam niks terecht, want op Schiphol is alles al geasfalteerd! Deze symbolische actie was bedoeld om aan te geven dat de uitbreiding van Schiphol enorm veel open ruimte in beslag zal nemen. Als je, zoals wij die middag, een flinke tijd op het terrein van Schiphol vertoeft, besef je pas goed hoe immens groot de luchthaven is met al zijn gebouwen, wegen, parkeerplaatsen en bedrijven. En dan moet het ook nog eens groeien! Als alternatief hebben we toen een kwartier het vrachtverkeer dat de vliegtuigen moet bevoorraden geblokkeerd. We werden met onze neuzen op het Westerse consumptiepatroon gedrukt toen verteld werd wat er allemaal door de lucht vervoerd wordt: cognac, bloemen en ééndagskuikens. Ja, en daar stond ik dan met mijn drie bananen. Weliswaar eco, maar toch... De vierde plaag, de onveiligheid, werd verwoord door een spreker die in de buurt van Schiphol woont. Als decor voor zijn praatje fungeerde een metershoge foto van de verwoeste flatgebouwen in de Bijlmer. Een spreker van het KNMI legde helaas in te ingewikkelde woorden uit wat de gevolgen van het vliegverkeer zijn voor de aantasting van de ozonlaag. Voor de zesde plaag hoefden we alleen onze neuzen maar te gebruiken: regelmatig tijdens die middag roken we de kerosinedampen. De zevende plaag, de herrie, werd nog het meest treffend beschreven en ervaren. Gedurende de hele protestactie was er herrie van vliegtuigen, auto's en vrachtverkeer. Een spreker vertelde dat een onderwijzeres op school in de regio elke dag wel 20 tot 30 keer de les voor enkele minuten moet onderbreken omdat ze zichzelf niet verstaanbaar kan maken. Tot besluit van de middag (het enige onverwachte en niet aangekondigde deel van de actie) liepen we met z'n allen door de vertrekhallen. Er werd een box voortgeduwd die de enorme herrie van opstijgende vliegtuigen uitbraakte. Dat gaf een wat dreigende sfeer, zoals buurtbewoners die dagelijks ervaren. Het was een gepaste afsluiting van de protestactie!
Voor tien gulden kocht ik een boom voor het aan te leggen Bulderbos (op de plek van de geplande nieuwe startbaan) en best wel tevreden over deze actiedag trok ik met mijn medeactivisten per trein weer huiswaarts.