De Peueraar 47/48, juli/augustus 1994
Auteur: Eric Krebbers
Een frisse wind door de Leidse gemeenteraad laten waaien. Dat is wat Margje Vlasveld van Leiden Weer Gezellig/De Groenen voor de verkiezingen beloofde. Ze behaalde een zetel en hield woord. De afgelopen vier maanden kregen we hier op de redactie het ene na het andere hilarische persbericht onder ogen. Een korte bloemlezing.
Op 11 maart schrijft ze een "open brief aan alle (op)nieuw gekozen raadsleden". Daarin levert ze kritiek op de college-onderhandelingen. Ze constateert dat "het zittende college niet van zins was de uitslag van de verkiezingen te respecteren (...) Men wil gewoon zo snel mogelijk doorgaan met het oude beleid (...) Het belangrijkste argument is dat er geen tijd is voor overleg. Dit is een idioot argument want op zo'n manier kan alleen nog een politieke aardverschuiving iets veranderen in deze gemeente. De tekenen des tijds voorspellen wat dat betreft overigens niet veel goeds voor de volgende verkiezingen, tenzij onze éénvrouwsfractie de komende vier jaar zoveel goodwill kweekt bij de Leidse burgers dat wij uitgroeien tot een lokale politieke groepering waar niemand meer omheen kan."
Wie wel eens een raadsvergadering heeft bezocht of een beleidsnotitie heeft gelezen weet dat dit soort taalgebruik de overige raadsleden toch minstens de wenkbrauwen moet hebben doen fronsen. Margje doet mee met de gemeentelijke poppenkast zonder het serieus te nemen. In het partijblad van de PvdA "De Partijgenoot" werd ze daarom al geïrriteerd "dansmarieke" genoemd. De PvdA staat níet bekend om haar zelfspot.
In dezelfde open brief pleit Margje overigens ook voor minder wethouders - minder acteurs in het theater - in Leiden, maar dan wel in deeltijd, "dan is het wellicht mogelijk om meer vrouwen bereid te vinden voor het wethouderschap!"
Op 28 maart komt ze in haar tweede open brief nog eens terug op de college-onderhandelingen. Ze levert kritiek op de "gevestigde partijkaders, die de dienst uitmaken in Leiden (...) De politieke verhoudingen in Leiden zijn bijzonder klef en we moeten dan ook ernstig rekening houden met het feit dat bepaalde mensen aan bepaalde stoelen zijn verkleefd. Hoogste tijd dus voor de Grote Schoonmaak, want de tijd dat goede toverfeeën in één klap orde op zaken stelden komt mogelijk nooit meer terug, in elk geval kan je er beter niet op wachten. De kleine maar dappere fractie van LWG/de Groenen wil zich niet slechts vermaken als was het een blijspel." Margje geeft in deze brief een aantal alternatieven voor de zetelverdeling in het college. Ze schrijft doodleuk dat ze die opstelde "na de kaarten even te hebben geschud en de glazen bol en het Gezond Verstand te hebben geraadpleegd."
Op 28 april richt ze zich in een petitie aan de wethouders van economische zaken en werk. Ze schrijft op een komische manier over "hoogwaardig" en "laagwaardig" werk in het collegeprogramma 1994-1998. Ze levert kritiek op het Bio-Science Park en zegt zich zorgen te maken over "de uitbreiding van het areaal bedrijven die actief zijn op het gebied van genetische manipulatie. Genetische manipulatie is een maatschappelijk omstreden zaak en wetgeving omtrent de normering ontbreekt nog steeds. Wij menen dat het onderzoek naar nieuwe geneesmiddelen en onderzoek op het gebied van genetische modificatie geen zaak mag zijn van particulier initiatief en dat daarom afgezien moet worden van nieuwe vestigingen van bedrijven die werkzaam zijn op dit terrein." Ze ziet veel meer in het planten van bomen, daar in het Bio-Science Park. Ze is ook tegen het bouwen van nog meer kantoren; "dit zal ongetwijfeld leiden tot nog meer leegstand."
Op 11 mei stelt LWG/De Groenen tientallen vragen naar aanleiding van het collegeprogramma. De leukste: "De belangrijkste kernpunten van het collegeprogramma worden in het basisdocument rode en groene draden genoemd. Het is jammer dat het college heeft gemeend deze draden meteen te moeten uiteenrafelen. Logisch dat wij de draden al snel zijn kwijtgeraakt, met name de groene draad bleek onvindbaar. Toch zijn wij bijzonder benieuwd naar de hoedanigheid en de kwaliteit van deze draden. Betreft het wollen draden of zijn ze van katoen? Zijn de draden ondanks hun verschillende kleur van hetzelfde materiaal, dus even sterk?"
Steeds opnieuw benadrukt Margje dat werkgelegenheid ook kan worden geschapen in kleine bedrijfjes: "Is er niet evengoed werkgelegenheid te creëren in de milieuvriendelijke sector?"
Verder vraagt ze of "het college bereid is de afvalpreventie zodanig aan te pakken dat degenen die meer afval aanbieden ook meer betalen?" en "Wat bedoelt het college met een actief milieubeleid?" Het programma stelt namelijk dat "de Kamer van Koophandel zich actief met milieubeleid bezig houdt, terwijl het bekend mag worden verondersteld dat deze instelling zich tegenstander heeft verklaard van de autoluwe/autovrije binnenstad."
Verder schrijft ze: "Komt er ook een Project Opvang Alleenstaande Mannen? (In aanmerking genomen dat deze groep een significant kortere levensverwachting heeft dan andere groepen.)"
Eind mei fulmineert Margje tegen een oproep tot deelname aan een motortoertocht door het Groene Hart, die ze aantrof in het informatieblad van het Leidse gemeentepersoneel. Ze citeert het NRC Handelsblad dat spreekt over "rumoerig imponeergedrag" bij motorrijders. Ze vraagt het college openlijk afstand te nemen van "de ambtelijke aanval op het Groene Hart" door "deze colonne Leidse Knalpotklerken (...) Deelt u onze opvatting dat het stadhuisplein niet een uitvalsbasis voor gemeentelijke "easy-rider" groepen dient te zijn?"
In een interview in het zomernummer van De Peueraar van twee jaar geleden noemde Margje De Groenen de politieke vleugel van de milieubeweging. Ze zei toen "versoberen, niet versomberen." We moeten toegeven: ze doet haar best.
En ze beperkt zich niet de milieubeweging. Als enige raadslid toonde ze zich overduidelijk solidair met de demonstranten tijdens de installatie van de CD'ers in maart. Haar eigen installatie viel door het oorverdovende lawaai in het water. Ze onderging dat lachend. Ze was de enige. De andere raadsleden konden het belang van hun eigen feestje niet relativeren. Zelfs niet oog in oog met het opkomende fascisme. Margje bezocht tijdens de pauze zelfs even de publieke tribune, waar de actievoerders hadden plaatsgenomen.
Tot slot nog even dit. Margje heeft beloofd nog te reageren op de open brief van GroenLinks raadslid Rianne Peters (Lees Peueraar 45). Rianne vroeg haar daarin afstand te nemen van de landelijke kandidaat van de Groenen Marten Bierman, die gezegd zou hebben dat Nederland vol is. Elders in deze Peueraar gaat het nieuwe duo-raadslid van LWG/De Groenen Harry Schoch ook in op de uitspraken van Bierman.