De Fabel van de illegaal 44/45, voorjaar 2001
Auteur: Gerrit de Wit
In december 2000 sloot snackbar Happy Corner in Noordwijk de deuren. De eigenaar van de snackbar, de familie Kamel, was de intimidaties door een groep racistische jongeren meer dan zat. De jongeren gooiden stenen door de ruiten en kalkten racistische leuzen en tekens op de voordeur en in de buurt.
Een maand eerder hadden meneer en mevrouw Kamel de snackbar geopend. Meneer Kamel is van Egyptische afkomst. Al in de eerste week begon het gelazer. "Het meubilair werd kort en klein geslagen en we kregen scheldwoorden naar ons hoofd", aldus Barbara Kamel. "We dachten dat het gewone baldadigheid was, van een stel dronken jongeren. Leuk is het niet, maar zo ongewoon is het helaas ook niet. Alleen, daarna ging het van kwaad tot erger. Stenen door de ruit, hakenkruizen op de muur. Tegen mijn man zeiden ze: we pakken je nog wel. En ze dreigden de boel in brand te steken." Het echtpaar zag zich gedwongen de zaak te sluiten.1
Speciaal rechercheteam
De groep waarin de daders gezocht moeten worden, is bekend bij de Noordwijkse politie en bij burgemeester Van de Sluijs. "Wij hebben wel een idee waar we moeten zoeken, ja. Maar je moet het ook kunnen bewijzen", aldus Van der Sluijs. Ondertussen is een speciaal rechercheteam geformeerd dat onderzoek doet naar de gebeurtenissen rond Happy Corner en andere extreem-rechtse uitingen in de badplaats. Op 29 januari 2001 trof de politie een hakenkruis aan bij ene Stephan Smit, binnenshuis op de muur. Dat werd door de politie overgespoten. Smit hoort bij een groep racistische jongeren in Noordwijk.
Medio februari werden er 5 verdachten aangehouden in verband met de strafbare feiten rond de Happy Corner. Het ging om 3 Noordwijkers en 2 mensen uit Noordwijkerhout in de leeftijd van 16 tot en met 25 jaar. Twee van hen werden na een aantal dagen bij gebrek aan bewijs weer vrijgelaten. Tegen de overige 3 verdachten bleek ook onvoldoende bewijs te zijn. Zij werden echter wel vervolgd voor andere overtredingen, zoals brandstichting en vernieling van een tuin.
Na de gebeurtenissen rond Happy Corner was voor een aantal Noordwijkers de maat vol. In januari kwamen zo'n 50 mensen bijeen om te bespreken hoe weerwerk geboden kon worden tegen het racisme. Onder de naam comité "Noordwijk veilig voor iedereen" riep men lokale politici op het probleem serieus te nemen. Men stuurde een bloemetje naar de verdreven familie Kamel. Het comité ging met de gemeente in gesprek over het organiseren van activiteiten op 21 maart, de internationale dag tegen racisme.
Geen incident
De terreur tegen de familie Kamel staat niet op zichzelf. In Noordwijk worden regelmatig racistische en nazistische tekens en slogans op muren gespoten. Afgelopen nieuwjaarsviering verzamelde zich een groep van 40 personen rond brandende autobanden. Meerdere mensen uit deze groep brachten openlijk de Hitler-groet en enkelen droegen badges op hun jas met Keltische en hakenkruizen erop. Eind januari werd Noordwijk weer opgeschrikt. 60 tot 70 auto's werden bekrast, waarvan enkele met grote Davidsterren. Een Noordwijkse vrouw was daar erg boos over: "Ik weet dat het misschien nergens op slaat, maar je gaat toch verbanden leggen. Er gebeurt de laatste tijd wel meer narigheid in Noordwijk, met die 2 scholen die zijn afgebrand, die snackbarhouders die zijn weggepest. Je krijgt er echt een onbehaaglijk gevoel van."2
Een vrij grote groep racisten had het in Noordwijk tot augustus 1999 vooral gemunt op de vluchtelingen in de houten wisselwoningen aan het Gruenepad en de Morgenster. De ruiten van de woningen werden regelmatig ingegooid, bloemen en struiken werden uit de tuinen getrokken, vuilnisbakken in brand gezet, en voordeuren geblokkeerd of ingeramd. Ook werd er graffiti op de woningen gespoten, zoals "white power", "eigen volk eerst" en hakenkruizen. Ook scholden de jongeren de vluchtelingen uit voor "kankerbuitenlanders", "teringlijders" en werd hen verteld "op te rotten naar eigen land". VluchtelingenWerk Noordwijk rapporteerde in het eerste half jaar van 1999 zo'n 50 racistische voorvallen die tegen de vluchtelingen gericht waren.3 In augustus 1999 werd een groep van 38 Noordwijkers aangehouden die verdacht werd van de racistische geweldplegingen en vele andere delicten. Uiteindelijk werden enkele jongeren uit deze groep veroordeeld tot gevangenis- en taakstraffen. Sinds de aanhoudingen daalde het aantal racistische incidenten bij de wisselwoningen.
Structuur
Volgens de politie opereert de groep racistische jongeren in Noordwijk op zichzelf en bestaan er geen contacten met extreem-rechtse organisaties. Het is de vraag of dit klopt. Feit is dat extreem-rechts in de Duin- en Bollenstreek sinds enige tijd probeert om structuur aan hun activiteiten te geven. Daartoe bracht men in januari 2001 een nieuwe nieuwsbrief uit onder de naam Rijnland Bollenstreek Kontakt (RBK). Die nieuwsbrief is naar eigen zeggen ontstaan doordat extreem-rechtsen van allerlei splinterorganisaties in de regio elkaar de laatste maanden regelmatiger spraken.
Het blad wil een bindende factor vormen voor deze mensen en bericht over de gehele Duin- en Bollenstreek, inclusief Noordwijk. Volgens RBK zijn de laatste tijd acties gevoerd tegen een coffeeshop in Lisse, werd SP-er Jan Marijnissen getaart door extreem-rechtsen in Leiden, werden in de regio leuzen gespoten tegen de annexatie van dorpsgemeenten door Leiden, werden folderacties gehouden tegen de komst van een asielzoekerscentrum en plakten en spoten nationalisten Engelstalige reclames over. Elke maand komt deze groep extreem-rechtsen bij elkaar in een zogenaamde Nationalistische Stamtafel. Als contactadres voor RBK fungeert een postbusadres waarachter Tim Mudde uit Sassenheim schuilgaat. Mudde was in het verleden actief voor de CP'86 en is de laatste jaren betrokken bij het extreem-rechtse Voorpost, waarvoor hij tot voor kort actieleider was.
Noten