De Fabel van de illegaal 49, januari/februari 2002
Auteur: Eric Krebbers
Stop de uitzetting van Mustafa Polat
De Turks-Koerdische dienstweigervluchteling Mustafa Polat is in levensgevaar. Het ministerie van Justitie heeft hem afgewezen en wil hem deporteren naar Turkije.
De Turkse staat gaat niet zachtzinnig om met zijn critici. Marteling, moord en verdwijningen zijn er aan de orde van de dag. Ook in het Turkse leger lopen mensen groot gevaar, als ze bekend staan als opposant. Wanneer daar een soldaat vermoord wordt, spreekt de staat consequent van "zelfmoord". Dat overkwam eerder ook minstens 2 door Nederland uitgezette dienstweigervluchtelingen.1
Bloemenkassen
Polat is een Koerd en wil niet dienen in het Turkse leger dat oorlog voert in Koerdistan. Hij weigert sowieso om te vechten voor een staat die de mensenrechten schendt. Polat is in 1985 getrouwd met Emine Dogan en ontving 4 jaar later zijn oproep voor militaire dienst. Hij vluchtte direct naar Nederland. Daar vernam hij dat zijn vrouw bevallen was van hun dochter, Hacer. Hij ging als "witte" illegale arbeidsmigrant werken in de bloemenkassen in Delfgauw. In 1994 vroeg Polat politiek asiel aan, nadat hij was gearresteerd in een pension in Delft. Emine en Hacer mochten toen ook naar Nederland komen. Ze woonden in een hele reeks asielzoekerscentra en werden twee keer afgewezen. Ook als "witte" illegaal werd Polat niet erkend door Justitie. In 1996 kregen Dogan en Polat hun dochter Beritan en een jaar later hun zoon Hasan. Die zijn nog nooit in Turkije geweest en spreken nauwelijks Turks.2
In 1997 was Polat een van de oprichters van de zelforganisatie van dienstweigervluchtelingen uit Turkije, genaamd Askere Gitme! (Ga niet in het leger!). Bij de acties van Askere Gitme!, bijvoorbeeld bij de Turkse ambassade, is hij altijd aanwezig. Zodoende is hij te zien geweest op diverse foto's in Nederlandse en Turkse kranten. Bij het Turkse regiem staat hij daardoor bekend als opposant. Dat risico heeft hij als politiek activist vanzelfsprekend bewust genomen. Nu bestaat de kans dat de Nederlandse Justitie hem voor zijn acties en betoonde solidariteit laat boeten door hem in handen te geven van de Turkse staat.
Protesten
Behalve van zijn vrienden bij Askere Gitme!, en van de twee steungroepen Studiecentrum Turkije en De Fabel van de illegaal, krijgt het gezin Polat ook veel steun van allerlei mensen in Spijkenisse, de stad waar zij inmiddels een huis hebben. De klasgenoten van Hacer hebben bijvoorbeeld honderden handtekeningen opgehaald tegen de dreigende uitzetting. En bij hun laatste rechtszitting waren zo'n 40 sympathisanten aanwezig. Het ziet er naar uit dat de juridische mogelijkheden om de uitzetting aan te vechten nu uitgeput zijn.
Maar de politieke strijd is zeer zeker niet afgelopen. Momenteel wordt onder meer geprobeerd om druk uit te oefenen op de PvdA. De PvdA-fractie in de Tweede Kamer erkende namelijk eerder dat Turkije voor dienstweigeraars inderdaad niet erg veilig is, maar koos toch voor uitzetting om zo te voorkomen dat nieuwe dienstweigeraars uit Turkije naar Nederland vluchten.3 Een moreel onverdedigbaar standpunt, dat zeker aanknopingspunten biedt voor discussie. De dienstweigervluchtelingen en hun sympathisanten bereiden nu snel verdere acties voor. Want Mustafa, Emine, Hacer, Beritan en Hasan leven in voortdurende angst, omdat ze iedere dag kunnen worden opgehaald door de politie.
Askere Gitme! heeft onlangs zijn eerste nieuwsbrief uitgebracht. Die is deels in het Turks en deels in het Nederlands. Het levensverhaal van Polat staat er ook in. Te bestellen via Askere Gitme!, Houtzagerssingel 30, 2512 XE Den Haag, tel. 070-3840454, e-mail: Askere. Gitme@hetnet.nl.
Noten