De Peueraar 34, juni 1993
Auteur: Jeroen (ik schil mijn aardappels zelf)
Mannendiscussies
Onderstaande brief ontvingen wij naar aanleiding van de discussies die in De Peueraar over mannenstrijd en seksisme worden gevoerd.
Er lopen op dit moment drie discussies over seksisme langs elkaar heen: in de Konfrontatie wordt het verschil tussen de seksen ontzenuwd; in de Lekker Fris wordt al enige tijd geschreven over de mannenbeweging/strijd als reactie en in De Peueraar loopt een soortgelijke discussie met als doel mannen uit hun tent te lokken.
In al die discussies worden er behoorlijk wat stereotiepe denkbeelden uit de links-radicale kast gehaald, wat tot gevolg heeft dat men in een kringetje blijft lopen. "Teveel gepraat binnen het autonome reservaat".
Ik werd gedwongen om me met deze materie bezig te houden terwijl ik dat helemaal niet verlang. Nee, ik wil het niet. Ook ondergetekende is het slachtoffer van seksueel geweld. In mijn jeugd ben ik verkracht. De dader is een man. Dat veel jongens en mannen niet naar buiten durven te komen met hun ervaring met seksuele mishandeling is te wijten (zeker als de dader een vrouw betreft) aan de plaats die toebedeeld is aan de twee seksen in de samenleving. Ik ga niet met cijfers gooien, maar het aantal jongens dat slachtoffer is van andermens misbruik wordt zeer onderschat. Het gebeurt. Zolang de rolbevestiging binnen het radicaaI-linkse wereldje wordt gekoesterd, zal een discussie niets teweeg brengen. Want er bestaan geen verschillen, niet in het leven, niet in het moorden (want dat is verkrachting: moord).
Tot slot nog enkele reacties, van voornamelijk mannen, na mijn zeventien jaar verzwegen, onthulde geheim: Deed het pijn? Was je bang? Misschien was het een vorm van liefde. Was dat alles? Denk je dat je homo bent? Op een dag komt alles goed. Je hebt nu een kapstok gevonden. Je bent ziek.
Wens me alsjeblieft geen sterkte.