De Peueraar 35/36, juli/augustus 1993
Auteur: Eric Krebbers en Gerrit de Wit
Jeroen schreef in zijn brief dat hij in zijn jeugd verkracht is door een man en dat radicaal-linkse mannen in diverse lopende discussies teveel stereotypen gebruiken over de man/vrouw relatie. Zijn slachtoffer-zijn past niet in die theorieën en hij vindt dat men daardoor in "een kringetje blijft lopen."
Jeroen begint zijn reactie met de constatering dat er "drie discussies over seksisme langs elkaar heen lopen." Hij noemt twee andere bladen. Zijn toontje komt op ons wat zeurderig over. Jeroen heeft duidelijk niet door dat de genoemde bladen allemaal door andere mensen gelezen worden. De Peueraar is een Leids blad, Lekker Fris is voor de regio Nijmegen/Arnhem en Konfrontatie is een landelijk blad. Blijkbaar leest Jeroen ze alle drie. Is het erg dat verschillende mensen in verschillende regio's discussiëren over seksisme zonder direkt elkaars discussie te volgen? Jeroen zegt dat er "teveel gepraat (wordt) binnen het autonome reservaat." Wij weten niet over wie hij het heeft. Er komt in Leiden heel moeizaam één discussie tussen mannen over seksisme van de grond, is dat teveel?
Wij hebben het idee dat Jeroen zelf niet veel buiten het "reservaat" komt. Een "reservaat" waarbinnen er blijkbaar al oneindig lang vanuit mannen doorgezeurd wordt over seksisme. Hij spreekt blijkbaar vanuit een enorm discussieverleden. In Leiden zijn we nu net bezig met elkaar een anti-seksistiese visie vanuit de man onder woorden te brengen. Daarbij begin je met de grote lijnen, lijkt ons. Uit de door ons afgenomen interviews blijkt dat het bewustzijn bij veel linkse mannen over de strukcturele machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen (nog) niet erg groot is. We zijn daarbij tot nu toe teveel uitgegaan van de door vrouwen ontwikkelde feministische visie.
Het blijft volgens ons bij de theorievorming van belang de grote lijnen in het oog te houden: mannen hebben meer macht in onze samenleving dan vrouwen. Dat wil niet zeggen dat wij ontkennen dat ook mannen verkracht worden, en dat vrouwen ook kunnen verkrachten. Ook denken we niet dat de ene sekse erger lijdt onder een verkrachting dan de andere. En ook wij weten dat vrijwel alle mannen ook weer door andere mannen onderdrukt worden.
Maar zelfs voor verkrachte mannen geldt net als alle andere mannen dat zij in onze samenleving bepaalde voorrechten genieten, gewoon omdat zij man zijn. Jeroens opmerking dat hij eigenlijk geen zin heeft om zich met deze problematiek bezig te houden, maar dat hij wel gedwongen werd, vinden we dan ook beneden alle maat. Het komt op ons over alsof hij zich het liefst zou willen terugtrekken achter zijn scherm van mannelijke voordelen. Hij lijkt totaal geen last te hebben van gevoelens van solidariteit voor andere slachtoffers, zij het mannen, zij het vrouwen. Wij vinden dat iedereen zich eigenlijk zou móeten bezighouden met deze problemen. Wie dat niet hoeft te doen is blijkbaar in zo'n positie dat hij zich kán terugtrekken. Waar wij nu mee bezig zijn is het juist ter discussie stellen van die positie.