Ongehoord Nederland: omroep voor de groep die al teveel wordt gehoord

Het is een vreemde claim dat dit soort verhalen niet gehoord worden op de Nederlandse televisie. Wanneer we kijken naar het Nederlandse medialandschap, en daarbij specifiek inzoomen op de NPO, wordt het al snel duidelijk dat er bijna louter witte mensen mee mogen praten. Dat het Sinterklaasjournaal zei de racistische karikatuur van Zwarte Piet af te schaffen, maar vervolgens besloot om het karakter Piet Zwart te introduceren en luid en duidelijk te verkondigen dat er “niets mis is met Piet Zwart”, een duidelijk teken van de weerstand van de NPO tegen anti-racistische verandering. Dat de boerenprotesten massale aandacht kregen op Nederlandse televisie en nieuwswebsites, maar de demonstratie tegen racisme die 10.000 mensen trok in maart dit jaar pas media-aandacht kreeg toen er iemand beschuldigd kon worden van een belediging aan het adres van Baudet. Diezelfde Thierry Baudet kreeg in september bij onder andere het rechtse programma WNL op Zondag de volle ruimte om zijn anti-immigratie standpunten te spuien. Een ander tekenend voorbeeld is dat het “linkse” Pauw recentelijk Hugo Borst – een witte man – in zijn uitzending haalde om over racisme te praten, een plank die niet verder misgeslagen had kunnen worden. Het is dus zeker niet zo dat de publieke omroep niet luistert naar de verhalen van de zogenaamde ongehoorde Nederlanders, of dat zij geen ruimte laat voor “de Nederlandse cultuur en haar geschiedenis”. Sterker nog, de NPO biedt juist overwegend een platform voor rechtse en conservatieve standpunten, en vergeet de perspectieven van minderheidsgroeperingen in de samenlevingen.

Michel en Gilles in Ongehoord Nederland: Omroep voor de groep die al teveel wordt gehoord (Paraat)