“Wij willen ons recht als vluchteling”, zeggen vluchtelingen bij de ontruiming van hun tentenkamp in Ter Apel

ME-er van de Bratra, de brand- en traangas-eenheid, bij het tentenkamp om eventuele vluchtelingen die zichzelf in brand steken te blussen.
Politieauto’s en ME-busjes staan om het vluchtelingenkamp bij Ter Apel. De vluchtelingen worden elke minuut verder ingesloten. “We will die here. We have no life”, schreeuwen ze, als de eerste arrestatie valt.

Vanochtend vertrokken alle Iraakse vluchtelingen. Twintig van hen gaan in op het voorstel van minister van Immigratie en Asiel Gerd Leers om drie weken te worden opgevangen in het vertrekcentrum Ter Apel. Op 15 juni praat Leers met de Iraakse minister van Immigratie om hem over te halen mee te werken aan gedwongen uitzettingen. Wat er dan gaat gebeuren, weet niemand. De meeste Irakezen, en alle Afghanen en Azerbeidzjanen zijn niet ingegaan op het aanbod, maar wel vertrokken. Terug naar opnieuw een leven op straat, uit angst om door de politie te worden opgepakt bij de ontruiming van het kamp.

De Somalische groep en de vluchtelingen uit Soedan, Eritrea, Ethiopië en Iran besloten om in het kamp te blijven. Een paar uur geleden sprak ik woordvoerder Ali Mohamed uit Somalië, toen vol goede moed. “Het is rustig op het kamp”, zei hij, “We lachen allemaal. Het aanbod is niet goed. Drie weken en dan? Ik ben al meer dan 2 jaar op straat. Drie weken opvang is niets. En niemand kan ons vertellen wat er daarna gebeurt.”

“Wij zijn gewoon mensen. Wij willen gewoon leven. We krijgen 21 dagen opvang aangeboden, maar die 21 dagen moeten we ons elke dag melden om te stempelen. Ze behandelen ons alsof wij criminelen zijn en vluchten. Ik ben al 4 jaar in Nederland. Waarom zou ik nu opeens vluchten? Ik kan nergens naartoe.”

Vanochtend al legde de politie een cordon om het vluchtelingenkamp aan. Mensen die nu wilden komen om zich aan te sluiten of om hulpgoederen aan te bieden, werden tegengehouden. Nadat de Iraakse groep het vertrekcentrum was binnengegaan, mocht niemand meer in of uit het kamp.

Advocaat Marcel Schuckink Kool uit Den Haag spande vandaag een kort geding aan om ontruiming te verbieden op grond van het recht op demonstratie. Even leek het alsof de rechtszaak afgewacht ging worden door de staat. Daarna leek het alsof de aanwezige perscamera’s de ontruiming zouden uitstellen. Maar dat blijkt niet zo te werken. Op Twitter valt van minuut tot minuut te lezen hoe de vluchtelingen eerst steeds verder worden ingesloten, en daarna de “ME op linie door het kamp loopt. Tenten gaan tegen de vlakte.”

De Somalische groep bracht vanochtend nog een zeer strijdbaar persbericht uit, waarin ze eisen erkend te worden als vluchtelingen: “We accepteren geen detentie of vrijheidsbeperkende locatie, wat bijna hetzelfde is als een gevangenis. We willen niet opnieuw een asielinterview bij de IND doen, omdat we al eerder meer dan twee interviews gedaan hebben en de IND al onze bewijzen heeft genegeerd. We willen erkend worden als vluchteling.” Het gehele persbericht vind je integraal hieronder.

De ontruiming van vandaag was gepland. De vluchtelingen moesten wijken. Want al die ellende zo bij elkaar, zo zichtbaar gemaakt voor heel Nederland, dat brengt veel te veel solidariteit op gang naar de zin van de Nederlandse staat. Veel te veel mensen gaan zo inzien dat het “vreemdelingenbeleid” en de Koppelingswet onrechtvaardig zijn, schandalig zelfs. Het protest moest van de overheid, met Leers grijzend aan het hoofd, de kop in worden gedrukt.

Solidariteit blijft nodig. Niet alleen voor die vluchtelingen die nu zo moedig hun nek uitsteken en in politiebusjes worden afgevoerd. Maar voor alle mensen die illegaal worden gemaakt door de overheid, op straat worden gezet, opgejaagd, opgepakt en uitgezet.

Mariët van Bommel


What we Somalians want:
 
1) We are not ready to accept detention camp or VBL, almost the same as prison.
2) We are not ready to do an other interview with the IND about our asylumrequest, because we all did allready more than two interviews, in the mean time, the IND didn’t respect all the evidence that we collected.
3) We are not ready to coöperate with DT&V because the situation in Somalia is very dangerous, that means to return to Somalia is not possible.
 
There are some goals that we are targeting to reach:
 
1) We are requesting from the Dutch government to recognize us as refugees.
or
2) They have to delete our fingerprints from the “Dublin”-system, so we can be able to go to other countries to ask asylum.
3) If all these suggestions are not accepted, then the Dutch government has to ask other countries to accept us as refugees such as Germany, France, United States of America, there are also other EU- countries who give over refugees to other countries such as Malta.