Studentenboot toont verboden actieborden tijdens Leiden Canal Pride. Voorzitter Leiden University LGBT+ Network oneens met verbod en stopt ermee

Ik stop. Dit weekend heb ik mijn taak als voorzitter van het Leiden University LGBT+ Network neergelegd. Dit doe ik als gevolg van wat er is gebeurd op de universiteitsboot tijdens Pride Leiden. Dat zit zo: vorig jaar kozen we als thema van onze boot: protest. Deelnemers maakten protestborden zodat we de diversiteit van meningen binnen de universiteit zichtbaar konden maken. Sommige studenten hadden daarop protestborden gemaakt over het politiegeweld tegen queer personen tijdens de eerste editie van Pride Leiden. Uitingen die horen bij Pride. Alhoewel, niet volgens de politie en Pride Leiden. Op de dag zelf wilde de politie ons uit de Parade halen vanwege deze borden. Later ontvingen we een brief van Pride Leiden: de politieke boodschap van de studenten vonden ze ongepast en als dit nog eens zou gebeuren, zou de universiteit niet meer mee mogen varen. Wat volgde waren gesprekken met Pride Leiden en studenten van Queer Leiden University (QLU). We dachten een compromis te hebben gevonden: hoewel wij, de organisatie van de boot, het eens waren met de studenten, begrepen de studenten dat we ons moeten houden aan de regels van Pride Leiden en het een slecht signaal zou zijn als de universiteit niet meer mee zou varen. Dat niet iedereen zich hierin kon vinden, werd afgelopen zaterdag duidelijk. Sommige studenten hadden protestborden meegenomen met dezelfde boodschap als vorig jaar. Toen de politie signaleerde dat de borden weg moesten, en toen de studenten het voor elkaar kregen om vlak voor de jury onze muziek uit te zetten en met een megafoon hun boodschap te verkondigen, besefte ik dat ik niet meer integer kon handelen. Ik moest of me aan mijn belofte aan Pride Leiden houden en studenten censureren – iets dat ik tot mijn spijt even heb geprobeerd – of ik moest mijn woord verbreken en studenten hun boodschap laten verkondigen. Sterker nog. Ik besefte dat ik mijn integriteit al had verloren op het moment dat ik met Pride Leiden de afspraak had gemaakt dat studenten geen hen onwelgevallige politieke uitingen zouden doen. Zo kan ik niet met een schoon geweten voorzitter zijn van een netwerk dat op moet komen voor LHBTI+-studenten en medewerkers en daarom leg ik deze taak onmiddellijk neer. Ik wil tenslotte nog gezegd hebben dat de manier waarop de Leidse EDI-netwerken zijn georganiseerd een wassen neus is. De Universiteit gaat ervan uit dat we dit doen naast onze drukke academische banen. Het is vrijwilligerswerk. Op een enkele cadeaubon na heb ik nog nooit compensatie gekregen voor het werk dat ik doe – terwijl de universiteit wel graag goede sier maakt met het bestaan van deze netwerken. Wat de universiteit hier wel mee organiseert is een buffer tussen de administratie en de studenten waarmee ze niet in gesprek wil. In plaats daarvan moeten de netwerken en de Diversity & Inclusion-officers maar aan de studenten uitleggen dat verandering in een organisatie nu eenmaal erg traag gaat. Terwijl we zelf die veranderingen ook nodig vinden. Tot hier en niet verder.

Looi van Kessel in Bijdrage van Looi van Kessel (Linkedin.com)