Geen uitzondering op de inburgeringsplicht, maar afschaffing ervan!
De Afghaanse vluchteling Awzubillah Safi werkte zich over de kop om aan de inkomenseis te voldoen, waarna zijn kinderen naar Nederland mochten komen om zich met hem te herenigen. Maar zijn vrouw moest in Pakistan achterblijven om haar inburgeringsexamen te halen. Dat lukte haar niet, omdat ze ziek en analfabeet was. Daardoor moest ze lange tijd noodgedwongen gescheiden blijven van haar man en kinderen. De rechtbank in Zwolle legde de zaak van de Afghaanse familie voor aan het Europese Hof van Justitie. Vlak voordat die Europese rechter over de zaak zou beslissen, koos de IND eieren voor zijn geld en werd de vrouw alsnog vrijgesteld van de inburgeringsplicht.
Over de starre en stelselmatige weigering van de overheid om voor vluchtelinggezinnen in schrijnende situaties een uitzondering op de inburgeringsplicht te maken, diende VluchtelingenWerk in 2010 klachten in bij de Europese Commissie en bij de Nationale Ombudsman Alex Brenninkmeijer. In zijn onlangs verschenen rapport over die klacht laat de Ombudsman weten het “verbazingwekkend” te vinden dat de overheid op eigen initiatief tot nu toe geen enkele keer een uitzondering heeft toegelaten op de inburgeringsplicht. Maar dat hoeft helemaal geen verwondering te wekken. Het overheidsbelang dat achter de integratiedwang zit, namelijk de verdere beheersing en beperking van de migratie, gaat immers altijd voor het belang van de migrant die zich met zijn partner of gezin wil herenigen. De IND wenst geen uitzonderingen te maken, omdat daar in alle gevallen “een aanzuigende werking” van kan uitgaan. De ene uitzondering zou de andere kunnen uitlokken, en het fundament van de integratiedwang kunnen ondermijnen. Overigens zijn per 1 april 2011 de eisen van de inburgeringsplicht in het buitenland nog eens verzwaard. Dat maakt een “ruimhartige” uitzonderingsmogelijkheid alleen maar dringender, aldus de Ombudsman.
De vrijstelling van de inburgeringsplicht kan vanzelfsprekend een uitkomst bieden in individuele zaken van partners en gezinnen van migranten en vluchtelingen. Maar pleidooien voor uitzonderingsmogelijkheden op grond van humanitaire overwegingen lopen wel het levensgrote risico dat ze impliciet het principe van de integratiedwang erkennen en aanvaarden. Wie het recht van de overheid afwijst om de eigen bevolking te drillen tot brave en gehoorzame modelburgers, wie het bestaan van de Nederlandse cultuur en van Nederlandse omgangsvormen, normen en waarden ontkent, die dient de inburgeringsplicht ook principieel te bestrijden. De integratiedwang is niet alleen duur, onpraktisch, onnodig en onbruikbaar, maar ook en vooral paternalistisch, chauvinistisch, nationalistisch en racistisch. In plaats van uitzonderingen te maken in geval van schrijnende situaties zou de inburgeringsplicht op zichzelf moeten worden verworpen als een mensonwaardig migratiebeheersingsinstrument.
Harry Westerink
Ik ben pas getrouwd met een jongen uit Afghanistan, en nu zit ik met een groot vraag moet hij inburgingexamen uitvoeren in Afghanistan of hoef dat niet. Want hij moet voor die examen wel naar Pakistan en dat is wel gevaarlijke reis..
Ik ben zelf ook Afghaans en mijn ouders zitten ook met een twijfel over dit situatie. Ik vind dat Nederland met zulke situatie heel erg goed met over nadenken. Bijv als de mensen hier heen komen van Afghanistan of van Afrika dat ze inbugeren in Nederland uitvoeren, maar niet daar want daar is veel te gevaarlijk.
Met Vriendelijke Groeten,
Sara
Hoi Sara
Het is jammergenoeg zo dat er dus bijna nooit een uitzondering wordt gemaakt zoals je ook in het bovenstaande stukje kan lezen. Als je je man naar Nederland wilt halen moet hij voordat hij een visum krijgt om naar Nederland te komen eerst het inburgeringsexamen halen.
Dat is niet toevallig, dat is omdat de overheid zijn best doet om zo min mogelijk mensen toe te laten in Nederland. De inburgeringstoets is een van de drempels die dus expres worden opgeworpen, om mensen te ontmoedigen. Daarom wordt er vrijwel nooit een uitzondering op gemaakt. Alle regels rondom huwelijksmigratie zijn erop gericht om vooral de armere migranten tegen te houden. Vereist is om 830 euro te betalen voor het visum (bij andere soorten is dat bv. 330 euro), degene in NL moet min een jaarcontract hebben en het minimumloon verdienen, anders mag de partner niet komen.
Mensen die een relatie hebben moeten natuurlijk juist bij elkaar kunnen leven, op de plek waar zij willen. De Nederlandse staat plaatst zich tussen die mensen in, bemoeit zich met hun priveleven zeg maar. De staat verhindert mensen om op een normale manier een relatie te hebben. En dat is natuurlijk belachelijk. Maar het is dus niet toevallig.
Ik wens jou en je man heel veel sterkte. Als je meer wilt weten over hoe je hem naar NL kan halen, kijk dan op dit forum: http://www.buitenlandsepartner.nl. Daar kan je heel veel informatie vinden.
mijn naam is wim en ik heb een vrouw leren kennen die uit Wit-Rusland komt, wij willen graag gaan trouwen maar voor haar is het leren van de nederlandse taal heel moeilijk, elke keer als wij nederlands gaan leren, moet ze huilen en zegt me dat het zo moeilijk is, dit is heel frusterend, waarom kunnen we niet gewoon trouwen en dat zij naar nederland kan komen, nee, nederland, met zijn wetten en regels laat het niet toe dat iemand die geen inburgerings examen heeft gedaan, naar nederland kan komen, en dan nog nbiet te spreken over de kosten die gemaakt moeten worden, nederland geeft liever alles weg, inplaats van eerst aan haar burgers te denken, mensen die van elkaar houden, kunnen niet samen zijn, omdat ons land het niet toelaat, mijn vriendin moet nederlands leren in Wit-Rusland, een land waar bijna niemand nederland kent, examen moet ze doen in Moskou omdat er geen ambassade in Wit-Rusland is, nederland, waar zijn we nu mee bezig, gun mensen een goed leven en schaf het inburgerings examen af, zodat meer mensen gelukkig kunnen zijn