Vereniging voor huurders van corporatie De Key verzet zich tegen “keyhard” flexhuurbeleid

In een recent persbericht heeft Arcade, de vereniging voor huurders van De Key, zich principieel gekeerd tegen de flexhuurpolitiek van de woningcorporatie. Dat betekent een flinke steun in de rug van Busra Simsirel, haar man en hun baby van acht maanden. Dat gezin dreigt zeer binnenkort, vanaf 1 oktober, dakloos te worden gemaakt door de woningcorporatie. Arcade verzet zich al een jaar tegen de statutenwijziging die de “keyharde” flexhuurpolitiek van de corporatie mogelijk heeft gemaakt.

Busra “loopt in haar zoektocht naar andere huisvesting vast op de overspannen woningmarkt”, schrijft Arcade in haar persverklaring. “Haar situatie is ook niet schrijnend genoeg om voor een vangnetregeling in aanmerking te komen.” De huurdersvereniging heeft De Key gevraagd “waarom zij de vijf procent vrije toewijzingsruimte van woningen niet inzet om Busra aan woonruimte te helpen. Helaas tevergeefs. De Key houdt voet bij stuk. Deze zaak is een uitvloeisel van het nieuwe beleid van De Key, een volledige flexibilisering van het woningbestand en de huurcontracten. Zonder rekening te houden met de gevolgen die dit voor huurders kan hebben. Gaat De Key hiermee de kant op van Uber en Airbnb? Wel de lusten, niet de lasten? De Key mag vijf procent van haar woningen vrij toewijzen aan woningzoekenden die via de reguliere weg onvoldoende geholpen zijn. De Key heeft die gemeentelijke samenwerkingsafspraak ondertekend, maar weigert dit maatwerk te verlenen voor Busra.”

Arcade ondersteunt “voluit” de campagne tegen huisuitzetting van de Bond Precaire Woonvormen, Doorbraak en anderen. “Kinderen horen in een veilige omgeving op te kunnen groeien. Een dak boven het hoofd is een elementaire levensbehoefte en bovendien een grondrecht. In dergelijke noodgevallen dient een goed verhuurder, in dit geval De Key, een behoorlijke oplossing te bieden aan de huurder. Arcade is van mening dat De Key als sociaal verhuurder hierin een zorgplicht heeft.”

Woononzekerheid

“Waarom doet de gemeente niets?”, vraagt de huurdersvereniging zich terecht af. “De gemeente Amsterdam belijdt dat in Amsterdam geen enkel gezin op straat wordt gezet. Zij kan zelf geen woning toewijzen. Slechts zorgen voor noodopvang. Daarom wijst wethouder Ivens op de vijf procent-samenwerkingsafspraak en stelt dat die nog niet ten volle benut wordt. Met andere woorden, De Key dient voor een oplossing te zorgen. En zo valt het gezin van Busra tussen de wal en het schip.”

Arcade verzet zich tegen de toenemende woononzekerheid als gevolg van de gevoerde flexhuurpolitiek. “Tijdelijke contracten moesten een oplossing bieden voor de huisvestingsproblematiek van jonge mensen. Na die tijdelijke woonvorm zou wel een permanente oplossing voor de huisvesting gevonden worden, zo was de gedachte. Echter, in een overspannen woningmarkt als de Amsterdamse is dat een illusie gebleken. Bovendien staan flexibele huurcontracten door gebrek aan woonzekerheid de opbouw van een stabiel leven in de weg, waaronder gezinsvorming. Omdat dit soort contracten in heel Nederland de norm dreigt te worden, moeten we ons afvragen of die consequentie voor de samenleving wel een gewenste ontwikkeling is. Arcade is van mening dat huurcontracten voor onbepaalde tijd de norm dienen te blijven.”

Na ons de zondvloed-beleid

Met een ander recent persbericht heeft de huurdersvereniging laten weten dat zij haar strijd voortzet tegen de wijziging van de statuten van De Key. Op 1 augustus 2016 heeft minister Stef Blok toestemming gegeven voor die wijziging. Sindsdien worden in de statuten de belangen van “starters op de woningmarkt” vooropgesteld. In september 2016 heeft Arcade bij de Autoriteit Woningcorporaties bezwaar gemaakt tegen de toestemming van de minister. Binnenkort vindt er bij de Autoriteit Woningcorporaties een hoorzitting plaats, waarvoor De Key ook is uitgenodigd. Met andere woorden: terwijl er nog een bezwaarprocedure loopt tegen de statutenwijziging, wordt ondertussen al wel volop het nieuwe “alles flex”-beleid in praktijk gebracht. Onder meer Busra en haar gezin zijn daarvan het slachtoffer.

Volgens de huurdersvereniging dient De Key een corporatie te blijven “die zich ook in de toekomst richt op de volle breedte van het Amsterdamse volkshuisvestelijk beleid. Aan de nieuwe koers van De Key zijn teveel nadelige volkshuisvestelijke consequenties verbonden voor de reguliere woningzoekenden in Amsterdam, voor andere urgente doelgroepen, voor de nieuwe doelgroep en voor de zittende huurders. Woningen die geschikt zijn voor ouderen, voor gezinnen en andere urgente doelgroepen, stelt De Key niet langer beschikbaar voor dat doel. De starters worden weliswaar bediend, maar krijgen voornamelijk tijdelijke contracten van maximaal vijf jaar aangeboden. Alles flex! De kwestie rond Busra Simsirel legt de onaangename kant van die flexcontracten pijnlijk bloot.” Volgens de huurdersvereniging “worden de consequenties die de huisuitzetting met zich meebrengt, afgewenteld op de gemeente Amsterdam en de andere corporaties. Na ons de zondvloed-beleid!”

Arcade benoemt een diepgaande ontwikkeling bij De Key, die ook bij andere corporaties aan de gang is: “Een groot deel van het woningbestand van De Key zal de komende jaren onttrokken worden aan de sociale voorraad woningen door verkoop, sloop of overheveling naar de vrije sector. Een deel van de woningen komt terecht in een dochteronderneming. Die hoeven niet langer ingezet te worden voor de sociale sector.” Verder wijst de vereniging erop dat er onder de zittende huurders en de bewonerscommissies “nauwelijks draagvlak” bestaat voor het flexhuurbeleid van De Key, en ook niet bij de gemeente Amsterdam en de overige Amsterdamse corporaties. “Zij zijn namelijk door De Key voor het blok gezet.” Het is daarom des te schandaliger dat de verantwoordelijke SP-wethouder Laurens Ivens nog steeds niet de helpende hand heeft toegestoken aan Busra, haar man en hun baby. De tijd dringt, want volgende week al dreigen zij door De Key op straat te worden gezet.

Harry Westerink