Waarom in Turkije de alevieten nog altijd een vervolgde groep zijn

Alevieten zijn een onderdrukte islamitische minderheid in Turkije. Ook in ons land zien veel Turks-Nederlandse soennieten hen als “dwalend in de leer”. Historicus Mahmut Erciyas, zelf alevitisch, geeft in zijn boek “God is in de mens” aan de hand van gedichten een inkijkje in het alevitisme. In Nederland is er weinig kennis over het alevitisme en de geloofsconcepten, rituelen en ceremonieën van deze islamitische stroming. Erciyas wil daar verandering in brengen met zijn boek, dat deze maand verschenen is. Poëzie is belangrijk in de cultuur van de alevieten. De alevieten zijn in Turkije een religieuze minderheid die ongeveer 15 tot 20 procent van de bevolking uitmaakt. De religieuze oorsprong van het alevitisme is verbonden met een schisma in de islam in de zevende eeuw, niet lang na de dood van de profeet Mohammed. Alevieten geloven dat Ali, de schoonzoon en neef van de profeet, de leider moest zijn na Mohammed. De strijd van deze groep met hun tegenstanders – de latere soennieten – kwam tot een bloedige ontknoping in 680 in de Slag bij Karbala. Hierbij werd bijna de hele familie van Mohammed afgeslacht. In dominante soennitische staten zoals het Ottomaanse Rijk, de voorloper van de Turkse republiek, zijn alevieten slachtoffer geweest van talloze pogroms en andere vormen van onderdrukking. Ook ten tijde van de Turkse republiek was er sprake van massaal geweld tegen alevieten, met als bekende voorbeelden de genocide op Koerdische alevieten (1937) en de bloedbaden in Kahramanmaras (1978) en Sivas (1993).

Tayfun Balcik in Waarom in Turkije de alevieten nog altijd een vervolgde groep zijn (Dekanttekening.nl)