Wereldcongres van klerikale fascisten

In Verona, Italië, vindt dit weekend het dertiende Wereldcongres van Gezinnen (WCF) plaats. Extreem-rechtse religieuzen uit de hele wereld gaan het hebben over anti-feministische en homofobe maatregelen als onderdeel van een reactionair gezinsbeleid.

Simone Pillon is een advocaat gespecialiseerd in gezinsbemiddeling. Op de website van zijn advocatenkantoor promoot hij de niet-juridische beslechting van familierechtelijke conflicten en wijst hij erop dat dit binnenkort een belangrijke rol zal gaan spelen in het Italiaanse familierecht.

Dit is een vertaling door Nickname van het artikel “Weltkongress der Klerikalfaschisten” dat op 28 maart dit jaar verscheen in het Duitse weekblad Jungle World. Het wereldcongres waarover het stuk gaat is geschiedenis, net als de regering Salvini, maar de achtergrondinformatie is nog bijzonder actueel en begin september is er opnieuw protest in Verona tegen het wetsvoorstel van Pillon.

Pillon kan het weten. Hij zit in de Senaat voor de extreem-rechtse partij Lega en hij is verantwoordelijk voor de geplande wijzigingen in het echtscheidings- en alimentatierecht. Het naar hem genoemde wetsvoorstel “Legge Pillon” bepaalt dat echtscheidingsprocedures bij echtparen met minderjarige kinderen alleen kunnen worden gestart na verplichte gezinsbemiddeling. Wanneer de voornaamste doelstelling, “het behoud van de eenheid van het gezin”, niet wordt bereikt, heeft de bemiddeling de taak om een “ouderschapsplan” op te stellen dat het dagelijks leven van de kinderen regelt volgens het beginsel van gelijk ouderschap.

In overeenstemming met het beginsel van gedeelde voogdij moet onderhoud in de toekomst rechtstreeks plaatsvinden, dat wil zeggen: elke ouder draagt de kosten die tijdens contact met het kind worden gemaakt. De verdeling van de buitengewone kosten wordt bepaald in het zogenaamde moederplan. De rol van de familierechtbank zal alleen zijn om het resultaat van de bemiddeling juridisch bindend te maken.

Deskundigen op het gebied van familierecht en kinderbescherming zien niets in het wetsvoorstel, en niet alleen vanwege de belangenverstrengeling van Pillon. Ze waarschuwen dat verplichte bemiddeling de echtscheidingsprocedure ingewikkelder, langer en duurder zal maken. Bovendien zou de strikte gelijkheidsverordening niet langer het welzijn van het kind centraal stellen in het echtscheidingsrecht, maar dat van de ouders, vooral van de vader. Sinds de herfst hebben talrijke feministische groepen, met name activisten uit de vrouwenopvang, gemobiliseerd tegen het openlijk misogyne karakter van het wetsvoorstel. Dat houdt geen rekening met genderspecifieke loonverschillen en de reële kans van moeders om werk te vinden.

Maar bovenal zou de geplande regeling een veel voorkomende reden voor scheiding, namelijk huiselijk geweld tegen vrouwen en kinderen, bagatelliseren of ontkennen. Aan de verplichting om te bemiddelen kan feitelijk alleen worden voorbijgegaan als de betrokken vrouwen kunnen bewijzen dat ze “voortdurend” geweld hebben meegemaakt. Bovendien moet de voogdij gedeeld blijven, ook met de gewelddadige partner, zolang de kinderen niet zijn misbruikt. Als kinderen weigeren om met een van de ouders om te gaan, dan kan die afwijzing in de toekomst worden geïnterpreteerd als een “syndroom van vervreemding tot de ouder”. Dat betekent dat de negatieve houding van de kinderen kan worden geïnterpreteerd als het gevolg van een negatieve invloed, en dat kan ertoe leiden dat de ouder die beschuldigd wordt van indoctrinatie het gezag wordt ontnomen.

Mocht het wetsvoorstel een parlementaire meerderheid vinden, dan is dat niet alleen een succes voor de vaderbeweging. Pillon is een van de organisatoren van de Italiaanse familiedag, een jaarlijkse extreem-rechtse katholieke manifestatie voor “de bescherming van het traditionele gezin”, die niet verhult dat ze politiek dicht bij extreem-rechtse partijen als de Lega en de neo-fascistische Fratelli d’Italia staat. Pillon is tevens medeoprichter van de parlementaire groep “Vita, Famiglia e Libertà” (Leven, Familie en Vrijheid), waarin christelijke fundamentalisten van alle rechtse partijen al werken aan verdere wetsvoorstellen tegen de “genderlobby”.

Op initiatief van dit fascistische netwerk van religieuzen vindt van 29 tot en met 31 maart in Verona het dertiende Wereldcongres van Gezinnen (WCF) plaats. Op de christelijk-conservatieve conferentie, opgericht in 1997, verzamelen zich jaarlijks religieuze extreem-rechtsen van over de hele wereld met een gemeenschappelijke anti-feministische en homofobe agenda. Familieminister Lorenzo Fontana en zijn partijgenoot, de minister van Binnenlandse Zaken en voorzitter van de Lega Matteo Salvini, willen de arriverende aartsconservatieve kerklieden, Oost-Europese rechtse populisten en maatschappelijke “levensbeschermende bewegingen” persoonlijk verwelkomen en gemeenschappelijke politieke strategieën bespreken. Tot de belangrijkste doelstellingen behoren de uitholling van het bestaande recht op abortus en de afschaffing van alle vormen van civiele erkenning van paren van hetzelfde geslacht.

De Noord-Italiaanse provinciehoofdstad in het thuisland van de Lega biedt hiervoor het ideale toneel. Het stadsbestuur, geleid door de extreem-rechtse partij, heeft Verona afgelopen oktober uitgeroepen tot “stad van het leven” en zich eraan verbonden religieuze anti-abortusorganisaties financieel te ondersteunen. Hoewel Salvini’s koers niet onomstreden is, wordt iedereen die er in het openbaar kritiek op heeft, geïsoleerd en uit de partij gezet. Het meest recente voorbeeld is Mauro Bonato, die vorige week kritiek uitte op het feit dat de Lega tot een christelijk-morele controlemacht is geworden en tegelijkertijd zijn aftreden als voorzitter van de fractie in het Veronese stadsbestuur aankondigde.

De Movimento 5 Stelle (Vijfsterrenbeweging, M5S) daarentegen steunde lange tijd stilzwijgend het klerikale fascistische gezinsbeleid van haar coalitiepartner. De essentiële inhoud van de “Legge Pillon” werd zelfs vooraf in het regeerakkoord gezet. Pas nadat Fontana en Salvini de WCF vanuit de regering een officieel predicaat gaven, namen diverse parlementsleden van de M5S afstand van het “middeleeuwse beeld van de vrouw” van de Lega. Luigi Di Maio, voorzitter van de M5S en minister van Economische Ontwikkeling, zei in een televisie-interview dat extreem-rechtse partijen die vrouwen het recht op zelfbeschikking willen ontzeggen, slechte verliezers waren. Maar de verbale aanval werd niet gevolgd door politieke actie. Noch is het logo van het predicaat van de website van het evenement verdwenen, noch heeft de M5S de regerende coalitie of zelfs maar de “Legge Pillon” in twijfel getrokken. Maar ook zonder de steun van de vijf-sterrenbeweging groeit het verzet.

De Radicali Italiani (Italiaanse Radicalen, RI), die in de jaren zeventig mobiliseerden voor referenda over de hervorming van de abortusparagraaf en de invoering van een echtscheidingswet, hebben protestacties aangekondigd. De naam van hun huidige partijalliantie volgend, +Europa, willen ze voor het Congresgebouw oproepen om wereldwijd te strijden voor de verdediging en uitbreiding van burgerrechten.

De feministische beweging “Non una di meno” (“Niet één minder’) demonstreert al maanden tegen de “Legge Pillon” en plant ook een driedaagse actie. De beweging is uit verschillende groepen ontstaan om geweld tegen vrouwen te bestrijden. Het programma omvat verschillende evenementen, verspreid over de stad Verona, zoals lezingen, filmvertoningen, panelgesprekken en een grote demonstratie op zaterdagmiddag. Tegen de officiële stadspolitiek in wordt Verona omgevormd tot een grote “Trans-Feministische Stad”.

Catrin Dingler