Armoede door “slechte hersenbedrading”?

Hun theorie komt hier op neer dat (langdurige) armoede zou leiden tot “slechte hersenbedrading”, wat dan zou zijn aangetoond door MRI-scans, waarvan we ook een paar terugvinden in het naar aanleiding van dit onderzoek ontstane Nederlandse rapport over Mobility Mentoring, opgesteld door Nadja Jungmann en Peter Wesdorp van de Hogeschool Utrecht. Bij plaatjes van een MRI-scan die het resultaat van langdurige stress op de hersenen moeten aantonen vroeg ik me af of dit gefotoshopt was of dat dit de hersenen waren van iemand met Alzheimer in een gevorderd stadium. In werkelijkheid lichten onder de MRI-scan elke keer dat communicatie over en weer plaatsvindt tussen hersenen en buitenwereld andere gebieden op. De theorie lijkt ook op het kip of ei-verhaal: blijft men nu arm door die “slechte hersenbedrading” of ontstond dat juist door de armoedesituatie? Wat dan te denken van mensen die zich vanuit een armoedesituatie opwerkten tot CEO of directeur van vul maar in? Mensen die meer weten van hersenonderzoek dan ondergetekende, stelden dat het een dubieus onderzoek is, omdat het maar net is hoe je de variabelen (meetpunten) kiest (die gegevens ontbreken überhaupt bij de scans) en dat bepaalt weer wat de uitkomsten zijn van je onderzoek. Anders gezegd: je had met het onderzoek dan plotseling heel andere dingen “aangetoond”. De nieuwe theorie zegt: schaarste (armoede) leidt tot stress en dat tast “de bedrading” van de hersenen aan en daarom zijn de armen dom en doen ze domme dingen (en daarom komen ze ook niet uit de schulden). Ik noem dit een doortrapte versie van de oude theorieën omdat nu wordt gezegd: je kunt er niets aan doen, het ligt niet aan jou, maar aan je beroerd werkende hersenen. Een biologische verklaring die volgens Jungmann niet normatief is, maar ongetwijfeld in de praktijk wel zo gaat werken. Nu heb ik het idee dat de hersenen permanent altijd bij alle gebeurtenissen in interactie zijn met de omgeving en zichzelf aanpassen al naar de externe omstandigheden, een heel leven lang, maar dat is niet onderzocht.

J.B. in Welzijnswerk heeft weer een nieuw verdienmodel (Liwadders)