Bedenkingen bij de kapsalon-acties

Een poster met een vent in een deftig jasje en sexy latex laarzen. Het bijschrift: Ik denk de laatste tijd regelmatig, was toch lekker sekswerker geworden. Dan was ik morgen lekker aan het werk gegaan.
Waarom toch omlaag trappen naar sekswerkers, kappers en andere ondergewaardeerde beroepsgroepen?

Unpopular opinion: ik heb zo mijn bedenkingen bij die kapsalon-acties door de kunst- en cultuursector. Natuurlijk worden kunst en cultuur al jarenlang (al ver vóór corona) structureel verwaarloosd.

Maar door nu op dit “waarom zij wél en wij niet?”- toontje te protesteren gaat men mijns inziens te kritiekloos mee in een Haagse verdeel-en-heersstrategie. Al twee jaar lang is er geen consistent coronabeleid, worden sectoren met de grootste lobby het meest ontzien of gecompenseerd.

Multinationals als Booking en KLM kregen miljardensteun, sekswerkers kregen vaak niks. Anderen, zoals zorg- en onderwijsmedewerkers, kregen er alleen maar meer werk bij en zitten nu met een burn-out thuis. Of buffelen door in een eveneens zwaar ondergefinancierde sector.

Als er íets is dat we na deze twee jaar moeten concluderen, dan is het wel dat ons economisch bestel aan heel veel mensen niet de bestaanszekerheid of levensstandaard biedt die we allemaal zouden willen en kunnen hebben. En dat onze regering er voor veel mensen gewoon niet is.

Ik gun de kunst- en cultuursector echt véél meer geld, waardering en zekerheid voor het belangrijke werk dat zij doen (ook ná corona!). Maar dat gaat alleen lukken als er wordt geïnvesteerd in duurzame, maatschappijbrede, en sectoroverstijgende solidariteit.

Mathijs van de Sande

(Dit was oorspronkelijk een draadje op Twitter.)