Vrouwenstrijd in de Italiaanse rijstvelden (3 video’s)

Bronzen beeld van een persoon in een eenvoudige jurk met een touwje om hun middel, op blote voeten en met een bos takken in een hand. De persoon wijst naar iets en lijkt boos te schreeuwen.
Een monument voor de mondina’s in Vercelli

Halverwege de Italiaanse bevrijdingsdag (25 april) en de Dag van de Arbeid (1 mei) staan we even stil bij de strijd van de mondina’s.

Een mondina was een seizoenarbeidster in de Italiaanse rijstvelden, vooral in de Po-vlakte, van het einde van de 19e eeuw tot de eerste helft van de 20e eeuw. Het onkruid wieden (monda) was een uiterst vermoeiend werk, dat vooral gedaan werd door vrouwen uit de armste sociale klassen die in Noord-Italië werkten. Het werk was zwaar, de heimwee bitter. Ze ontwikkelden sterke onderlinge banden, en die solidariteit bracht hen in de voorste gelederen van de Italiaanse arbeidersbeweging. Veel van deze vrouwen namen actief deel aan de strijd tegen het fascisme in de jaren 40 van de vorige eeuw.

“Wij, de Mondina’s, geven met ons gezang en onze verhalen, van moeder op dochter, onze geschiedenis door van vrouwen die vochten en huilden, worstelden en leden, lachten en zongen, in het besef dat ook wij, al zijn we nog zo klein, al zijn we nog zo niets, een wortel zijn in de geschiedenis van hen die na ons komen, en we denken graag dat we niet nutteloos waren.”

Tegenwoordig is het “Coro delle Mondine di Novi” een koor dat gedeeltelijk bestaat uit echte Mondine, dochters en nichten van Mondine, en vrouwen die houden van traditionele volksliedjes.

Twee Italiaanse kameraden