A riot is the language of the unheard

Vergeet vooral niet de positie van de mensen. Wie is de dader? Wie is het slachtoffer? Wat is precies de oorzaak en wat is het gevolg? Zoals ik hierboven al heb besproken is de trigger een hoop opgekropte woede, pijn en frustratie. Mensen van verschillende afkomsten en leeftijden verzamelen zich om als eenheid een stem te vormen. Mensen staan daar, uit angst dat het hun geliefden ook zal overkomen. Dit gaat niet alleen om Mitch Henriquez, dit gaat om zo veel andere Nederlandse mensen die slachtoffer zijn van het witte systeem die telkens maar weer zijn vernederd en niet worden gehoord. En dat niet alleen, de politie vermoordt een man met blote handen wat ze vervolgens in de doofpot hebben geprobeerd te stoppen. Wanneer de mensen erachter komen dat dit een smerige leugen is, dan worden mensen boos. Dat is toch meer dan logisch? Vervolgens doen de agenten ‘passend werk’ wat inhoudt dat ze aanwezig waren op de demonstratie in de Schilderswijk wat erg respectloos is naar de mensen toe. Wanneer het uit autopsie is gebleken dat meneer Henriquez door “zuurstofgebrek” (taalgebruik is hier een probleem) is overleden worden de mannen (lees: moordenaars) niet ontslagen, maar op non-actief gezet. Ze worden niet gearresteerd en in een cel gegooid maar lopen gewoon op vrije voeten. Vervolgens horen we niks waarom er werd gelogen, hoe het komt dat zijn gezicht blauw opgezwollen is en hoe het komt dat hij uit zijn neus en oren heeft gebloed.

Christa Noëlla in A riot is the language of the unheard (christanoellas.wordpress)