De selectieve solidariteit met Koerden in Syrië

Minder bekend is dat zulke vormen van zelfbestuur niet enkel in Rojava bestaan. Ook in andere delen van het land die bevrijd werden van de heerschappij van het Assad-regime hebben zich in de loop van de Syrische revolutie honderden lokale comités en andere vormen van zelfbestuur ontwikkeld. Deze structuren hadden echter niet de mogelijkheid zich in een relatieve veiligheid te ontwikkelen zoals dat voor het Koerdische noorden het geval was. Deze structuren stonden vanaf dag één van hun ontstaan onder druk van de brute aanvallen van het regeringsleger en hun aanverwanten. Op het moment zijn deze zelfde structuren van zelforganisatie en hun activisten doelwit van de aanvallen van de oprukkende IS-milities (…) Verontrustend is, dat we in de politieke linkse beweging met een eveneens selectieve waarneming en duidelijk selectieve solidariteit te maken hebben. Sinds de aanval van de IS op Kobanê heeft zich een internationale golf van solidariteit ontwikkeld. Grote demonstraties, gedragen en georganiseerd door verschillende linkse organisaties vinden bijna wekelijks plaats. Wie in een grote stad woont, kan bijna elke week bijeenkomsten over Kobanê en Rojava bezoeken (…) Daarbij worden ook tegenstrijdige berichten over het experiment in Rojava verzwegen. Zo heeft de PYD meermaals tegen Koerdische activisten opgetreden en heeft het al voorhanden zijnde structuren van zelforganisatie vervangen voor eigen partijstructuren. Dit heeft in het afgelopen jaar in meerdere steden tot protesten geleid. Het plan een algemene dienstplicht in te voeren stuitte eveneens op weerstand. (…) De regerende volksraad is uiteindelijk eerder een verlengstuk van de PYD, en het doorvoeren van werkelijke economische veranderingen (als bijvb. landverdeling) worden tot op heden niet ondernomen. Dat alles spreekt niet tegen het experiment in Rojava. Veel van wat hier gebeurd is een reactie op een noodsituatie, en het proces is nog open. Serieuze solidariteit moet deze dingen echter wel in de gaten houden en kritisch blijven in plaats van zich tevreden te stellen met dromerige fantasieën.

Harald Etzbach in Einde aan de selectieve solidariteit (AGN) en lees ook de reactie van Elmar Millich hierop: De Syrische Revolutie bestaat niet meer (AGN)