Zwarte Piet en zwart verdriet

Nu kun je zeggen – zoals ik nog niet zo lang geleden deed – : dat mag zo zijn, maar kan het nu echt kwaad? Ja, dat kan het. Elk jaar hoor of lees je nieuwe verhalen over zwarte kinderen – of volwassenen die zich hun kindertijd herinneren – die nare opmerkingen, neerbuigende vergelijkingen met zwarte piet, oerwoudgeluiden als Sint en Piet de klas binnen komen en dergelijke – te verduren krijgen. Openlijk racistische uitingen, die houvast vinden aan de racistische Sint-en-Piet-beeldvorming in de laatste maanden van het jaar. Wat voor veel witte mensen een onschuldig kinderfeest is, dat is voor veel zwarte mensen en kinderen een tijd van méér discriminatie, méér racistische beledigingen. Toen ik me dáár rekenschap van gaf, was ik om. Dit is geen onschuldige traditie, dit is een traditie waardoor mensen leed wordt toegebracht omdat zij dezelfde huidskleur hebben als de knechten uit het verhaal. Mensen die dat weglachen, of met nieuwe beledigingen weghonen, bewijzen precies dat racisme.

Peter Storm in Zwarte Piet en zwart verdriet (Ravotr)