Als de deuren niet zo goed waren gebarricadeerd, was het misschien een bloedbad geworden

Een dag geleden waren we nog in de (achteraf bekeken) naïeve vooronderstelling dat we hooguit met wat kleine provocaties gewoon een KOZP-bijeenkomst konden houden in Den Haag. Deze naïviteit heb ik op een harde manier afgeleerd. De beelden van mijn kapotgeslagen auto zijn door landelijke media gedeeld. De beelden van de kapotgeslagen ruiten van het schoolgebouw ook. Een dag later besef ik dat we nog ‘geluk’ hebben gehad dat het bij materiële schade is gebleven. Deze pro-Pieten waren uit op geweld, ze wilden ons met grof geweld intimideren en als onze moedige kameraden in Den Haag de deuren niet zo goed hadden gebarricadeerd, was de kans groot dat het een bloedbad was geworden. Dan waren niet alleen ruiten ingeslagen, maar dan was er op ons ingeslagen. Als we de definitie van het NCTV volgen, was dit een daad van terreur, niks meer en niks minder. Een dag later ben ik dankbaar dat we er zonder kleerscheuren van af zijn gekomen en dat we dit nog rustig kunnen navertellen. Mijn levenspartner Jessy de Abreu staat altijd voor, naast en achter me, zelfs in het heetste van de strijd. Ze stond tijdens de inloop buiten in de kou bij het hek met Elvin Rigters en enkele Haagse kameraden te controleren wie er naar binnen probeerden te komen. Ze konden net op tijd naar binnen rennen, anders waren Jessy, Elvin en onze Haagse vrienden buiten belaagd toen een groep van 40 hooligans het hek doorbrak en bewapend met zwaar vuurwerk en waarschijnlijk met wapens het pand bestormden. We waren naïef. Toen we in 2014 en 2016 werden belaagd door de politie, verloor ik een stuk naïviteit over de politie en het ‘rechtssysteem’. Toen we in 2017 werden geblokkeerd door de Blokkeerfriezen, verloor ik een stuk naïviteit met betrekking tot pro-Pieten. Vorig jaar verloor ik nog meer naïviteit toen we werden belaagd in Eindhoven en Den Haag en toch hebben we de dreiging gisteren onderschat. We hebben ons lesje geleerd. We zullen onze veiligheid zelf beter moeten organiseren, want de politie, (de meeste) media en politici nemen de radicalisering van witte mensen niet serieus. Ze reageren pas als het niet anders kan, vaak met slappe open deuren en een gebrek aan concrete maatregelen. Als 40 zwarte mensen en/of moslims een vergadering van witte demonstranten met zwaar vuurwerk hadden bestormd, denk je dat de premier dan wel had gereageerd? Zou de burgemeester van Den Haag het geweld dan wel scherp hebben veroordeeld? Zou de politie dan wel hebben geanticipeerd op opruiende berichten zoals de tweets van John van Zweden en Pegida? Zouden media “both sides” schrijven over “tegendemonstranten en activisten” als KOZP een vergadering van pro-Pieten had bestormd? Het motief van rechts-extremisten is dat ze ons zoveel angst inboezemen dat we stoppen met onze acties. Het werkt echter averechts, steeds meer mensen beseffen hoe diepgeworteld het racisme bij velen in de samenleving is, en dat extreem-rechts Zwarte Piet nu als mascotte claimt, verkort alleen maar zijn houdbaarheidsdatum. Nederland wil ondanks alles natuurlijk nog haar beeld van “witte onschuld” in stand houden, dus er zullen waarschijnlijk wat cosmetische veranderingen hier en daar plaatsvinden, zoals de invoering van een roetveegpiet (aka compromispiet), zonder het curriculum te veranderen. De november- en decemberdagen zijn “donkere dagen” waarin dit verborgen verleden en die stinkende onderbuik weer opborrelt.

Mitchell Esajas op Facebook