Angst voor “polarisatie” houdt het politieke debat in een houdgreep

Ik zie hier de laatste dagen best veel goede argumenten voorbij komen om zeer terughoudend te zijn met het invoeren van een 2G-beleid, maar de wijdverbreide angst om vooral maar niet te willen “polariseren” is er zeker niet één van.

Een groot probleem met het coronabeleid tot nu toe is eerder dat het debat voortdurend gedepolitiseerd wordt. Tegengestelde belangen worden niet genoemd, de oplossing telkens gezocht in liberale platitudes als “eigen verantwoordelijkheid” en “keuzevrijheid” (ook deze week weer).

Dat neemt het belang van een gelijke behandeling, naleving van burgerrechten en waarborging van individuele zelfbeschikking natuurlijk niet weg (hetgeen inderdaad zou kunnen pleiten tegen 2G). Maar het betekent evenmin dat antivaxxers vooral niet meer geantagoniseerd moeten worden.

Belangrijker: de angst voor “polarisatie” houdt het politieke debat al decennia in een houdgreep. Het leidt tot een normalisering van extreem-rechtse ideeën en bevestigt de foutieve gedachte dat de waarheid altijd wel ergens in het (zelfverklaard ‘redelijke’) midden zal liggen.

In tijden van een pandemie, klimaatcrisis, en groeiende maatschappelijke ongelijkheid is dat bijzonder gevaarlijk. Dus ik zou zeggen: hamer vooral op het belang van formele en gelijke rechten, maar niet zonder daaraan toe te voegen dat die antivaxxers asociale teringlijers zijn.

Mathijs van de Sande

(Dit stukje verscheen eerder op Twitter.)