De boeman van een antisemitisch complotdenker
“De boogeyman is het monster onder het bed of in de kast, loerend op zijn kans om u te pakken te nemen”, schrijft Stuivenberg. “Hij is afschuwelijk angstaanjagend, onberekenbaar en werkelijk levensbedreigend. Hij is de verpersoonlijking van de god-vader, die de wereldmacht naar zich toe trekt en de basis legt van een nieuwe wereldorde, ook wel aangeduid als een wereldregering. En dat laatste klinkt plotseling bekend in de oren omdat het wordt geassocieerd met globalisering: alle economieën en regeringen zijn met elkaar verbonden.” Nogal wat mensen zijn in hun jeugd door hun ouders bang gemaakt met de boeman, die hen zou komen halen als ze stout zouden zijn. Stuivenberg lijkt die irrationele schrik uit de kindertijd nooit voldoende verwerkt te hebben. De boogeyman, de boeman, is in zijn ogen de boosdoener die achter de schermen de touwtjes in handen heeft, de goede onschuldige mensheid om de tuin leidt en de hele wereld in het verderf stort. Net als de samenzweringsfantasieën van veel andere complotdenkers levert Stuivenbergs boek een onnavolgbaar samenraapsel op van hele en halve waarheden, absurde verzinsels en regelrechte leugens. Origineel is hij daarbij niet. Hij herkauwt vooral het complotdenken van andere conspiracy-freaks. In zo’n 15 jaar tijd schreef Stuivenberg honderden artikelen en ook een flink aantal boeken over onder meer zeilen en criminaliteit, die evenals “De boogeyman” in de reguliere boekhandel verkrijgbaar zijn.
Paranoïde
Volgens Stuivenberg gaat het bij de boogeyman om “een groepering die aast op een nieuwe wereldorde door relletjes te schoppen, regeringen omver te gooien, oorlogen te starten en grondstoffen in te pikken. De club bestaat uit invloedrijke mensen uit de politieke, financiële en industriële arena. Als gereedschap gebruiken zij de politieke en militaire infrastructuur van de Verenigde Staten, hun opperstalmeester is de Amerikaanse president en het bestuurlijk centrum wordt ondergebracht in de Verenigde Naties met zijn Wereldbank, Internationaal Monetair Fonds en Wereld Handels Organisatie.” Iedere revolutie, wereldoorlog en etnische zuivering zou “bewust” hebben plaatsgevonden “om bankiers en industriëlen vreselijk veel geld te laten verdienen en om een nieuwe wereldmacht te vestigen”.
Als “het Amerikaanse papiergeld in de zak van de boogeyman ofwel de nieuwe wereldorde verdwijnt, haalt hij de ismen van de plank”, kletst Stuivenberg uit zijn nek. Volkomen a-historisch beschouwt hij ideologieën als blikken hapklare brokken die in de supermarkt op de schappen staan. Ze zouden allemaal onderdeel vormen van de verdeel- en heerspolitiek van de boogeyman, die daarmee steeds allerlei bevolkingsgroepen tegen elkaar zou opzetten om zelf steenrijk en almachtig te worden. “Deze ismen – communisme, socialisme, democratisme, fascisme, zionisme, antisemitisme, racisme, kapitalisme, pacifisme, terrorisme enz. – moeten elkaar in de haren vliegen. De heersende kapitalistische klasse zet tegenover het communisme met zijn arbeidersbeweging het fascisme en het nazisme. En om te voorkomen dat het nog prille en zwakke communisme onder de voet wordt gelopen, wordt deze beweging heftig gesteund door het Amerikaanse kapitalistische bedrijfsleven dat tegelijkertijd de sociale democratie beschermt. Het nazisme leidt weer tot racisme, antisemitisme en jodenhaat en dat stimuleert vanzelfsprekend het zionisme. Uiteraard word je van al dat vechten moe en dat leidt tot pacifisme. U snapt de truc. Er moet bloed vloeien, terreurgroepen moeten lieve en aardige mensen in puin slaan, opstandjes en relletjes moeten uitbreken en uiteindelijk moeten er oorlogen over de wereldbol razen. Met een oorlog verdient de boogeyman goed geld en uit de rokende puinhopen staat een alles controlerende fascistische wereldstaat op waarin u en ik niets hebben in te brengen.” Stuivenbergs verwarde en paranoïde wereldbeeld van de alles en iedereen overheersende boeman maakt mensen volstrekt machteloos en biedt geen enkel perspectief op verzet tegen de heersende kapitalistische en patriarchale machtsverhoudingen.
Zionisme
Het wereldbeeld van complotdenkers lijkt qua structuur sterk op dat van antisemieten. Veel complotdenkers verzinnen eerst een groep geheimzinnige samenzweerders zonder duidelijke identiteit, zoals de Illuminati of buitenaardsen die met hun ufo’s de aarde zouden bezoeken om de mensheid te overheersen. Die zouden vervolgens “de Joden” als instrument inzetten bij hun streven naar de wereldheerschappij. Dit soort fantasieën zijn antisemitisch, want de bestaande onvrede over de maatschappelijke verhoudingen wordt daarmee gestuurd in de richting van Joden. Die worden door de complotdenkers verantwoordelijk gemaakt voor alle ellende in de wereld. Ook Stuivenberg maakt zich daar schuldig aan. “De boogeyman gebruikt de Ashkenazi-joden om zijn nieuwe wereldorde te vestigen. Vraag niet waarom, het komt hem gewoon goed uit. Eerst laat hij in 1880 twee miljoen opgejaagde Ashkenazi-joden naar de Verenigde Staten emigreren, om een democraat tot president te kiezen. Daarna moeten de Ashkenazi-joden de tsaar vermoorden en een bloedige Russische revolutie op touw zetten.” Daarna zouden “de Joden” de Russische concentratiekampen hebben bedacht en zo “de grootste moordpartij uit de geschiedenis” hebben uitgevoerd. Stuivenberg geeft Joden dus de schuld van de misdaden van het stalinisme, zoals hij hen zijn hele boek door als zondebok gebruikt.
“Nadat de Ashkenazi-joden hun bloedige werk hebben gedaan, werkt de boogeyman ze uit de Russische overheidsfuncties, creëert hij in Duitsland een hyperinflatie die door de joodse handelsgeest wordt uitgebuit en zet hij Hitler in het zadel die zijn gruwelijke pesthekel aan de joden kenbaar maakt. De boogeyman financiert vervolgens de Duitse, Russische en Amerikaanse oorlogsindustrie en verbiedt het emigreren van joden naar de Verenigde Staten. Zij worden voor het blok gezet: of door de nazi’s worden opgepakt of naar Palestina emigreren. Wanneer de Duitsers verliezen, krijgen zij de holocaust in de schoenen geschoven. Een holocaust die noodzakelijk is om het zionisme op gang te brengen, hetgeen uiteindelijk moet leiden tot een Israëlische staat op Arabisch grondgebied, wat op zich weer een belofte inhoudt voor een Derde Wereldoorlog.” Volgens Stuivenberg wilde de boogeyman de Tweede Wereldoorlog “uitlokken om het zionisme op gang te brengen”. Hitler was “voor een kwart of zo u wilt voor de helft een rasechte Rothschild”, laat hij ook nog weten. Zo schuift Stuivenberg zelfs de Tweede Wereldoorlog in de schoenen van Joden.
Stuivenberg stelt daarnaast ook nog eens het bestaan van de shoah ter discussie. Hij neemt het op voor tientallen holocaust-ontkenners, onder wie de beruchte Siegfried Verbeke, Robert Faurisson, David Irving, Ernst Zündel en Roger Garaudy. Dat is volgens hem “een categorie mensen op wie sterk wordt gejaagd”. Ze worden financieel uitgekleed en naar de gevangenis gestuurd, jammert hij, in een schaamteloze poging om medelijden op te wekken voor politiek zwaar foute mensen.
Holocaust-ontkenners
Stuivenberg doet steeds alsof het antisemitische verzinsel “De protocollen van de wijzen van Zion” echt is. Instemmend citeert hij de invloedrijke complotdenker William Guy Carr. “De protocollen” zouden “een langlopend plan” zijn “om de wereldheerschappij te veroveren, zoals in 1773 Amschel Rothschild aan zijn vrienden, bekenden en zakenpartners voorstelt. Los van de vraag waar het oorspronkelijke document vandaan komt, kan niemand ontkennen dat de gebeurtenissen die in de wereld plaatsvinden dit scenario volgen.” In feite geloven alleen antisemieten dat “De protocollen” niet zijn verzonnen. Stuivenberg heeft “De protocollen” integraal op zijn website gezet en ook op een dvd, die boordevol conspiracy staat. De dvd zit achterin zijn boek. Net als veel antisemieten die hem voorgingen, verspreidt hij daarbij de leugen dat het “de notulen” betreft “van een aantal vergaderingen van de zogeheten Learned Elders of Zion, de binnenste cirkel van de destijds in Rusland ‘regerende’ joden. Het is een plan om de macht in de wereld te grijpen, niet zozeer om de staat Israël in Palestina te vestigen. De Protocols zijn – naar men vermoedt – in 1897 uitgegeven tijdens het Eerste Zionistische Congres in Basel, dat plaatsvond onder voorzitterschap van Theodore Herzl.“ “Joodse bronnen spreken van een vervalsing”, schrijft hij, alsof de rest van de mensheid er inmiddels van is overtuigd dat Joden samenzweren om de wereld te veroveren.
De Amerikaanse autofabrikant en antisemiet Henry Ford schreef “als tweede ter wereld (Karl Marx is de eerste) nogal kritisch over het joodse volk”, raaskalt Stuivenberg, die zo 2000 jaar jodenhaat in woord en daad wegmoffelt. Het nationaal-socialisme zou “op Marx-achtige standpunten” over Joden zijn gebouwd. Net als veel tijdgenoten koesterde Marx inderdaad enkele antisemitische denkbeelden. Maar het is politiek volkomen onzinnig om in de eerste plaats Marx de schuld te geven van het antisemitisme van de nazi’s. Stuivenberg zelf maakt in elk geval open en bloot reclame voor jodenhaat. “In ‘A World without Jews’ wijst Marx niet naar een joodse samenzwering tegen – laten we zeggen – de mensheid. Het werkje mist de abstracte duidelijkheid van ‘The protocols of the learned elders of Zion’, maar dat is dan ook het enige verschil. Beide manuscripten stemmen in met een joodse mammonistische benadering van de wereldbevolking. In beide werkjes zien wij dat judaïsme een vorm is van geldverafgoding en dat hun pseudo-cultuur alleen maar op zoek is naar materieel gewin”, aldus de antisemiet Stuivenberg. “Zelfs de relatie tussen man en vrouw wordt een zakelijke overeenkomst, waarbij aan de vrouw een zekere handelswaarde wordt toegekend. In feite wordt de gehele wereld bekeken door het vergrootglas van geld verdienen. Een schilderij is pas waanzinnig goed als het een formidabele prijs opbrengt. Een opera, een film of een musical wordt beoordeeld op basis van omzetcijfers. Boeken en gedichten worden bezien in het licht van een marktpotentieel, niet vanwege de lyriek of boodschap. Een pornografisch werk scoort hoger dan een geniale creatie wanneer het meer geld inbrengt en kunst die niet verkoopt is geen kunst. Er worden goedkope en platvloerse normen en waarden geïntroduceerd.” Stuivenberg maakt zich hiermee schuldig aan klassiek economisch antisemitisme: terechte kritiek op het kapitalisme wordt omgebogen tot de leugen dat “de Joden” verantwoordelijk zijn voor dat moorddadige economische systeem.
Wegens het virulente antisemitisme in Stuivenbergs boek heeft de anti-racistische organisatie De Fabel van de illegaal een klacht ingediend bij het Bureau Discriminatiezaken Hollands Midden en Haaglanden.
Harry Westerink