Duitsland: het militarisme en de misogynie van extreem-rechtse korpsballen

De laatste jaren worden in Duitsland bij neo-nazi’s steeds vaker wapens aangetroffen. Extreem-rechts heeft altijd gezwijmeld bij militarisme, en met name ook bij de extreem-rechtse studentenkorpsen (“Burschenschaften”) wordt dat actief aangemoedigd. Nickname vertaalde voor ons een column uit het Duitse blad Jungle World over die studentenkorpsen, waarvan alleen mannen lid zijn. De Duitse titel luidt “Mensur aus Menstruationsneid”, waarbij “Mensur” een vorm van schermen is die vooral nog door korpsballen beoefend wordt en “Menstruationsneid” natuurlijk een knipoog is naar het patriarchale Freudiaanse begrip “penisnijd”.

Studentenkorpsen haten alles dat vrouwelijk is en hebben er tegelijk een panische angst voor. Ze zijn niet alleen bang voor vrouwen, maar ook voor het vrouwelijke in zichzelf.

Maar er zijn ook enkele vrouwenkorpsen

Zij verwerpen het patriarchaat, eisen vrouwenheerschappij, de afschaffing van het stemrecht van mannen en een vrouwen- en transgenderquotum van tachtig procent voor openbare ambten. Strikt vrouwelijke studentenkorpsen zoals Furia, Lascivia of Molestia eisen al geruime tijd dat het “patriarchaat wordt vernietigd”(1). Ze dragen schaamteloos hun petten en sjerpen, die eigenlijk alleen door leden van de traditionele studentenkorpsen gedragen worden. Wat een provocatie.

Het moet best moeilijk zijn om een man te zijn in 2019. Werd in de afgelopen duizend jaar van alle kanten bevestigd dat hij de kroon van de schepping was, en de onbeperkte heerser over vrouw en wereld, nu halen vrouwen het plots in hun hoofd om een eind te willen maken aan de patriarchale overheersing. Vroeger was alles beter. Vrouwen mochten niet studeren en ook de “biologische bestemming” van vrouwen was min of meer duidelijk. Maar ondertussen zitten de universiteiten al jarenlang vol met vrouwen. Ze breken langzamerhand door het glazen plafond, in plaats van te zorgen voor kinderen, keuken en kerk, zoals de lieve God en de natuur dat wilden. En wat vroeger een compliment was, is nu seksuele intimidatie.

De rechtse studentenclubs, de korpsen, worden niet alleen gekenmerkt door hun vaak beschamende elitarisme en hun Duitse zwijmelnationalisme, maar vooral door één ding: fel anti-feminisme en mannenbondgenootschappen. In hun ogen is de enige manier om aan een alomtegenwoordige vrouwelijke dreiging te ontsnappen, zich te verenigen in een mannenbond en een volgens hen oer-Duitse mannelijkheid te vieren met drank en vechtpartijen. En waar kun je dat beter doen dan in een studentenkorps, waar grappige fantasie-uniformen gedragen worden of waar je het Horst Wessel-lied kan blèren om daarna in een zogenaamde “bierpaus” te kotsen? Jonge mannen kunnen daar elkaars gezichten opensnijden met lange, fallische wapens – waarschijnlijk uit menstruatienijd.

Vreselijke angst en vurige haat

Zoals Klaus Theweleit in zijn “Männerphantasien” (“Mannenfantasieën”) analyseerde, kenmerken mannenverenigingen zich vooral door één ding: panische angst en vurige haat tegen alles dat vrouwelijk is: of het nu gaat om uiterlijke vrouwelijkheid – dat wil zeggen vrouwen – of om delen van de man zelf die als vrouwelijk worden gezien. Het resultaat is een dubbele afbakening, en die leidt tot dominant gedrag tegenover vrouwen en andere mannen. Immers, volgens het tijdschrift van de korpsen, het “Burschenschaftliche Blätter”, zijn er duizend goede redenen om “gelijke behandeling en volledige gelijkheid van de seksen als desastreus te beschouwen”.

Studentenkorpsen vormen een toevluchtsoord voor al diegenen die zich ver weg van de vrouwen willen verschansen in een studentenpand, en hun soldatenfantasieën de vrije loop willen laten met schermen, estafettezuipen en het intimideren en vernederen van de nieuwe “feuten” (dat wat “prospects” zijn voor een motorbende). In deze mannenhuizen kan een als eerbiedwaardig beschouwde misogyne ideologie bewust worden uitgedragen. Volgens Theweleit heeft het militaire mannenbeeld het neerhalen van de vrouw nodig, om zich een echte man te voelen.

Oude Heren

Veel van de leden weten heel goed wat er schuil gaat achter die hele mannenbonden en hun elitedenken. Achter de glans van schoensmeer (2) en nationale trots komt het elitaire gevoel naar voren van het behoren tot het primitieve stamverband van een bierfamilie (3). Het zijn niet het onderwijs en hun verdiensten, maar de lijntjes die lopen via hun zogenaamde Oude Heren, die de weg vrijmaken voor de carrière van de korpsballen. Later tijdens hun carrière houden de Oude Heren dan de hoger opgeleide vrouwen ver van de invloedrijke posities, en beschermen ze de jongere leden van de studentenkorpsen.

Studentenkorpsen speelden niet voor niets een belangrijke rol in de opkomst van het nationaal-socialisme, en in sommige gevallen cultiveren ze nog steeds een onmenselijke ideologie en vervuilen ze het straatbeeld van veel mooie kleine studentensteden. Het was zeker beter geweest als na de oorlog, in 1950, het verbod op studentenkorpsen niet alweer was opgeheven.

Veronika Kracher

Noten van de vertaler:

(1) In de Duitse tekst wordt het woord “zerfotzt” gebruikt, dat gebruikt wordt om het vernietigen of verwoesten van iets te beschrijven. Tegelijkertijd is het woord “Fotze” een vulgaire manier om de vagina te benoemen.

(2) In de Duitse tekst wordt het woord “Wichs” gebruikt (waarschijnlijk kort voor Wichse), wat een woord is voor zowel boenwas als schoensmeer, maar ook kan verwijzen naar masturberen (wichsen) en sperma (Wichse).

(3) Ballenkorpsen zijn intern gestructureerd via zogenaamde “bierfamilies”.