Euthanasiast wetsvoorstel “Voltooid leven” gefileerd

Om een gezond functionerend lichaam te doen sterven, is een stevige hoeveelheid biologisch, chemisch, fysiek of farmacologisch geweld nodig. Dit wetsvoorstel gaat dus niet om de eigen regie, maar om het faciliteren van de dood – praktisch, organisatorisch, juridisch. Dit wetsvoorstel introduceert de ‘uit’-knop. En weet u, dat zou misschien acceptabel zijn als wij allen inderdaad zulke individualistische mensen waren, die zonder peer pressure, kuddegedrag, beïnvloeding door overheid, tijdsgeest, omgeving of familie helemaal zelf tot het besluit zouden komen dat het mooi is geweest. Maar zo gaat het niet. Het Perspectief-rapport van onderzoeker Els van Wijngaarden et al. dat deze week werd gepresenteerd, maakt dat pijnlijk duidelijk. In het rapport komt een aantal ongemakkelijke eigenschappen van de doelgroep naar voren. Mensen die niet ziek zijn, maar wel dood willen, zijn jong; driekwart is jonger dan 75 jaar. Meer dan één op de drie mensen met een doodswens heeft bovendien financiële problemen. Voor tweederde is “een fijne plek om te wonen” al een belangrijke reden om niet dood te willen. Seizoenseffecten zijn er uiteraard ook. Dan doemen de volgende vragen op: is het verantwoord om iemand die elke winter dood wil en elke lente opleeft, in januari te helpen zelfmoord te plegen? Is het verantwoord om iemand wiens pensioen net is gekort, wiens energierekening is verdubbeld en die al jaren op de wachtlijst staat voor een seniorenwoning, een pil van Drion op het nachtkastje te leggen?

Rosanne Hertzberger in Prik door het frame dat ‘voltooid leven’ heet (NRC)