Groepsimmuniteit is terug van nooit weggeweest

De tijd zal leren of we tijdelijk of langere tijd voordelen hebben bij groepsimmuniteit door een bepaald niveau van besmettingen toe te staan. Maar zelfs als we vruchten zouden plukken van overleefde infecties, is vreugde niet op zijn plaats, net zomin als complimenten voor de architecten van het verspreidingsbeleid. De besmetting van miljoenen mensen leidde al tot 25.000 doden en (op basis van goede Britse onderzoeken) honderdduizenden gevallen van Long Covid, het post-virale syndroom dat mensen lang of zelfs permanent uit de running houdt. De jojo-lockdowns die ons land al 14 maanden in hun greep houden waren zwaar, vooral voor bedrijven en mensen in risicogroepen die vaak gedwongen thuis zitten. Het deels opzij zetten van de Wet Publieke Gezondheid en de structurele misleiding die nodig was om te voorkomen dat (jonge) mensen zich teveel aan besmetting gingen onttrekken, zal nog lange tijd het vertrouwen in de overheid ondermijnen. Landen die mikten op geen of weinig virus, zoals Finland en Noorwegen, zijn daar meestal in geslaagd en staan er eigenlijk in alle opzichten beter voor. Als groepsimmuniteit door besmetting voordelen zal blijken te hebben, is de vraag of de vaderlandse kranten en talkshows eerlijk genoeg zullen zijn te erkennen dat ze zich vergist hebben toen ze in de lente van 2020 in koor zeiden dat “groepsimmuniteit geen doel van beleid meer is”. Het is niet eerlijk en geloofwaardig om de komende maanden Van Dissel, De Jonge en Rutte te gaan bewieroken voor een succesvolle immuniteitssprint als het eerdere verhaal was dat de overheid toch echt zijn best deed voor weinig infecties, maar wel veel fouten maakte. Het kabinet gaat die “credit” proberen op te strijken, en het is te hopen dat de media, bevolking en rechter ze dat niet gaan gunnen.

Michael Blok in Groepsimmuniteit is terug van nooit weggeweest (Containmentnu.nl)